Η ευτυχέστερη στιγμή για ένα επαγγελματία συνδικαλιστή, είναι εκλογές σε περίοδο ευμάρειας. Το πρόβλημα, ξεκινάει από τη στιγμή που μια αλυσίδα λανθασμένων επιλογών, η πλειονότητα των οποίων, κινείται μεταξύ δειλίας και συναλλαγής, έχουν δημιουργήσει κατάρρευση του συνεκτικού ιστού και ακύρωση των όποιων προοπτικών. Η διαχείριση αυτής της προεκλογικής περιόδου, για τον επαγγελματία συνδικαλιστή, απαιτεί υψηλή τεχνική ελιγμών, ανάλογη μ’ αυτήν που επέδειξε η Nadia Comăneci, χορεύοντας το «μπέμπη μην κουνιέσαι μπέμπη» στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ το 1976.
Το «μενού», για να κλέψω και μία έκφραση από άλλον, ξεκινά με λίγο προμοτάρισμα στον βασικό μας αντίπαλο και τον Σύλλογό του. Κι ας τους έθαψαν οι δικές του ενέργειες και θέσεις αλλά και η ψήφος του, όταν ήταν καίριας ανάγκης. Συνεχίζουμε με διακριτική αντικυβερνητική-αντιμνημονιακή ανάλυση, τεχνοκρατικού υπόβαθρου πάντα, απαλή όσο πατάει ένα νεογέννητο Σιάμ. Μη μας παρεξηγήσουν κιόλας… Συνεχίζουμε με την Ευρωπαϊκή ενημέρωση, που φυσικά αποτελεί θέσφατο, το οποίο αποδεχόμαστε ασυζητητί, και προσκυνάμε ως ιερό τοτέμ. Ξέρετε, από την ανάλυση που εκπορεύεται από τους ίδιους ανθρώπους, που το 2004 προμοτάριζαν το Ιρλανδικό θαύμα και το 2010 το έθεταν παράδειγμα προς αποφυγή.
Κάνω αναγκαστικά μία παρένθεση: για ψάξτε συνάδελφοι, να βρείτε δηλώσεις του Αλογοσκούφη για την οικονομία και τις προοπτικές της το 2008, του Παπακωνσταντίνου το 2010 και του Μηταράκη το 2011. Πόσο δίκιο έχει τελικά ο Λοβέρδος… Πράγματι ο ν. 4052 είναι αυτός που ακυρώνει το επάγγελμά μας, που ανοίγει την πόρτα της κόλασης, που τον έφτιαξε όντως αυτός αλλά τον υλοποιούν σήμερα, όσοι τότε ως όψιμα και κατ’ ανάγκην μνημονιακοί, για το καλό της Χώρας μας φυσικά, τον ψήφιζαν. Τώρα δε τον εφαρμόζουν δρακόντεια και αμετακίνητα, πάλι για το καλό μας. Αν θυμάστε, είναι ο νόμος που τον αντιμετωπίσαμε με μία στάση εργασίας, μια Τρίτη απόγευμα και μια 48ωρη μετά την ψήφισή του. Γιατί πριν από την ψήφισή του, θα τον «μαλάκωνε» ο «Μέγας Μάγιστρος» του Π.Φ.Σ. με τις ίδιες ενδοβουλευτικές διεργασίες, που «μαλάκωσε» και τον ν.3918.
Αλλά ξεφύγαμε… Ο καλός λοιπόν, επαγγελματίας συνδικαλιστής, στη συνέχεια προσεγγίζει και τους ΣΥ.ΦΑ., που τώρα βέβαια έχουν γίνει απαραίτητοι αλλά πριν από λίγο καιρό, ήταν απαράδεκτοι και εχθροί των ατομικών φαρμακείων γιατί δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν την μέγιστη Σαλμαδο-Π.Φ.Σ. επιτυχία, της δίμηνης πίστωσης από τις εταιρίες ώστε να δικαιωθούν τα γνωστά sms που σταμάταγαν τις κινητοποιήσεις. Όχι όμως, όλοι οι ΣΥ.ΦΑ. Βασικά οι τρεις μεγάλοι, που έχουν και τις πολλές ψήφους… Αφού λοιπόν κατοχυρώσαμε τα απαραίτητα ανοίγματα και πετάξαμε και κανένα «κοκαλάκι συμπάθειας» σε κανένα αυθάδη νεαρό της πρωτεύουσας της Πελοποννήσου, όπου δεν έχουμε και πολλές συμπάθειες είναι η αλήθεια, προχωράμε πλέον στις προτάσεις που… υλοποιούνται ΑΜΕΣΑ!! και εκφέρονται με λόγο που περιλαμβάνει «να ζητήσουμε», «να δουν», «να εξεταστεί» κλπ. Τώρα, πως συνδυάζεται το άμεσο με το μέλλον, είναι αντικείμενο της μεταφυσικής.
Τα ωραιότερα όμως μένουν για το τέλος! Οι δημόσιοι υπάλληλοι στην πυρά! Να κάνουμε και μία αβάντα στην κυβέρνηση όχι όλο κριτική. Αυτοί φταίνε, που δεν πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ. Αν δεν καιροσκοπούσαν, πίνοντας φραπέ και χαζολογώντας, ο ΕΟΠΥΥ θα πλήρωνε στις 20 μέρες. Εξάλλου, η ανάπτυξη άρχισε και η Πατρών-Κορίνθου σε λίγες μέρες τελειώνει. Αλλά εμείς, είμαστε υπεράνω. Έχουμε τους νόμους και τους τόκους για όπλα μας. Τους ίδιους, που υπήρχαν και για τον Ο.Π.Α.Δ. αλλά στο δρόμο τους χάσαμε και βγήκαμε… και «κουρεμένοι.» Φυσικά, ο επαγγελματίας αυτός συνδικαλιστής και πατέρας λύσεων και ελπίδας του κλάδου, ξεχνά πως λίγο καιρό πριν, διατυμπάνιζε πως τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε με την πολιτική Σαμαρά, ενώ τώρα ανακαλύπτει ανέργους και μισθούς Λετονίας. Και εννοείται, πως δεν είναι παράλογος, ούτε μειωμένης νοημοσύνης. Εκτιμά απλώς, ότι η κοντή μνήμη θα είναι σύμμαχός του, όπως πάντα και ποντάρει σε αυτό.
Όμως, αγαπητέ επαγγελματία σωτήρα, αυτή τη φορά έχουν γίνει τόσα πολλά, που δεν μπορούν να ξεχαστούν. Ειδικά εδώ στην Πάτρα, που από τον Μάη του 2010, περιμένουμε τις εξηγήσεις που μας υποσχεθήκατε για τους λόγους που σταμάτησαν την περιβόητη εκείνη απεργία για το επίμαχο ραντεβού με την κ. Κατσέλη. Και τότε όπως και τώρα, ήταν Μάης και δεν υπήρχε ακόμα… ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ, που να δικαιολογεί την απεργοσπασία. Δηλώνω λοιπόν κι εγώ, πως αναγκαστικά θα επανέρχομαι όποτε επανέρχεσαι και ας κουράζομαι και πλήττω, που το κάνω. Ελπίζοντας απλώς, μήπως απαλλαγούμε απ’ όσους έχουν «σπάσει τους καθρέφτες» στα σπίτια τους γιατί τους δημιουργούν κατάθλιψη.
Ανδρέας Σοφιανόπουλος
Πρόεδρος Φ.Σ. Αχαΐας
Υ.Γ.1: Ο τίτλος του κειμένου, είναι «κλεμμένος» από το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου «Τοπίο Μυστικό» σε στίχους Τάσου Σαμαρτζή και μουσική Νότη Μαυρουδή.
Υ.Γ.2: Το υστερόγραφο 1, αναφέρεται μόνο στο συμπαθή ροκ-καφέ που εκτιμά, πως έχω γείρει μονόπαντα στον Τριπολίτη.
Υ.Γ.3: Τελικά, αγαπητέ επαγγελματία συνδικαλιστή, στις 13 Ιουνίου, έπρεπε ή δεν έπρεπε να σταματήσουμε;