Διάβασα τη συνέντευξή σας στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού ΦΑΡΜΑΚΟΓΛΩΣΣΑ και επειδή ένιωσα ότι υποτιμάται η νοημοσύνη μου και προσβάλλομαι αν δεν έχω αντίλογο σε αυτά που υποστηρίζετε, αποφάσισα εγγράφως και επωνύμως (ώστε να μη θεωρηθούν τα γραφόμενα, σκουπίδια εκ μέρους σας), να σας καταθέσω τη δική μου εμπειρία και τις απόψεις μου σχετικά με αυτά που βιώνουν οι νέοι συνάδελφοι. Αυτοί στους οποίους αναφέρεστε με υπερηφάνεια σε πολλά σημεία του κειμένου και που κομπάζετε πως γι’ αυτούς αγωνίζεστε.
Θα ήθελα σας παρακαλώ εξ αρχής να κλείσετε το...
... συνδικαλιστικό σας αυτί και να με ακούσετε με το αριστερό, αυτό της καρδιάς και του επιστήμονα. Ανήκω στη νέα γενιά των φαρμακοποιών, παρόλο που ηλικιακά θα μπορούσα να ανήκω και σε μια πιο τυχερή φουρνιά! Απέκτησα ατομικό φαρμακείο προ τετραετίας, θεωρώντας πως εντάσσομαι σε έναν αξιοπρεπή επιστημονικό κλάδο, γνώστη της αξίας του λειτουργήματος και του μεγέθους της κοινωνικής του προσφοράς. Όχι, δεν κληρονόμησα οικογενειακό φαρμακείο, ούτε αγόρασα κάποια παλιά άδεια φαρμακείου-χρυσορυχείου έναντι αστρονομικών αντιτίμων.
Ξεκίνησα ταπεινά και με χρέη να δημιουργήσω κάτι, όπως και πολλοί νέοι συνάδελφοι, με ήθος και αξιοπρέπεια, χωρίς να με αφορά το πάρε-δώσε των αμαρτωλών βιβλιαρίων κάτω από τον πάγκο. Ανήκω στην γενιά των καθαρών επιστημόνων-φαρμακοποιών που με την συνδικαλιστική σας ευελιξία και τις ΄΄μεθοδευμένες αντιδράσεις΄΄ έχετε σχεδόν αφανίσει! Μπράβο σας τα έχετε καταφέρει μια χαρά. Η πίττα που συρρικνώνεται ανελέητα θα μοιραστεί και πάλι στους μεγάλους παίκτες, όπως τον παλιό καλό καιρό. Δεν ξέρω βέβαια αν θα φτάσει να κορέσει τη βουλιμική διάθεσή τους.
Με λυπεί το γεγονός πως πριν από λίγο καιρό χρησιμοποιούσατε ως συνδικαλιστικό όπλο, την πλήρη κάλυψη που παρέχει το εκτεταμένο δίκτυο φαρμακείων της ελληνικής επικράτειας, προσαρμοσμένο στον ιδιαίτερο χαρακτήρα του γεωμορφολογικού της ανάγλυφου και τώρα, ο ίδιος άνθρωπος αποδέχεστε ανερυθρίαστα το γεγονός του κλεισίματος των μικρών φαρμακείων. Ξέρω, η αγορά αυτορυθμίζεται. Όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι, τα όνειρά τους, η επαγγελματική τους αξιοπρέπεια.
Επιπλέον να σας υπενθυμίσω πως τα μικρά φαρμακεία που θα βγουν από τη μέση, ανήκουν κατά κόρον σε νέους συναδέλφους, ναι σε αυτούς που υποστηρίζετε πως αγωνίζεσθε για το μέλλον τους και τους καλείτε να στηρίζουν τα συνδικαλιστικά όργανα, επειδή τα όργανα αυτά θα αποτρέψουν κατά τη γνώμη σας την άλωση (!) του Ελληνικού Φαρμακείου. Εδώ θα μου επιτρέψετε, με όλο το σεβασμό, να μειδιάσω. Αυτό που βιώνουμε λοιπόν δεν είναι η άλωση; Η άλωση έχει συντελεσθεί κ. Πρόεδρε και ας κάνετε ότι δεν το βλέπετε και έχετε μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό και εσείς και άλλοι έμπειροι και με επιρροές συνδικαλιστές. Απαριθμήστε μου σας παρακαλώ τι έχουμε περισώσει από τότε που ξέσπασε η ολομέτωπη και καλά οργανωμένη επίθεση στον κλάδο. Απλά, κάποια προβλήματα μεταφέρονται για λίγο αργότερα. Για κάθε τι που δεν μας παίρνουν ακόμα, μας ζητάνε ανταλλάγματα και τα παίρνουν. Τους τα δίνετε. Αυτό το θεωρείτε επιτυχία;
Σε λίγο θα τα πάρουν όλα με τις ευλογίες σας. Αλήθεια πια είναι η ΄΄στρατηγική΄΄ σας που αναφέρετε στη συνέντευξη; Ο αργός και βασανιστικός θάνατος του μέσου φαρμακείου; Τη μεγαλύτερη ταπείνωση και εξευτελισμό, επιστημονικό και οικονομικό, ο κλάδος την έζησε επί του στρατηγικού σας πλαισίου. Κάθε μέρα που περνά μας αφήνει με τον τρόμο πως θα είναι η επόμενη και ποια θα είναι τα δεδομένα. Βαδίζουμε σε κινούμενη άμμο, χωρίς καμιά εγγύηση για το τι έρχεται, για τις εκπλήξεις που μας περιμένουν.
Όταν σας είχα ακούσει προ διετίας στην Πάτρα, το πρόσωπό σας μου είχε εμπνεύσει εμπιστοσύνη και θεώρησα πως έχετε το χάρισμα να αγωνισθείτε για τον κλάδο με αποτελεσματικότητα στη νέα μνημονιακή πραγματικότητα, που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται. Τώρα δυο χρόνια μετά αισθάνομαι προδομένος από εσάς και απογοητευμένος για την κατάντια του κλάδου. Αλήθεια, πείτε μου κάτι για εκείνες τις κόκκινες γραμμές που θα τραβούσατε και θα υπερασπιζόσαστε. Δώσατε γη και ύδωρ!
Λέτε ότι αγωνίζεσθε για ..να πληρώνονται τα φαρμακεία! Αρκεί κάποτε να πληρώνονται. Λάθος! Θα έπρεπε να αγωνίζεσθε για να έχουν όλοι οι συνάδελφοι το κεφάλι τους ψηλά, ενώ έχετε επιτύχει να έχουν την ουρά στα σκέλια. Το φαρμακείο χρειάζεται Φάρμακα για να διεκπεραιώσει το κοινωνικό του έργο. Αυτό που έχετε επιτύχει είναι να έχει άδεια ράφια! Έχετε διερωτηθεί ποτέ πόσα Φαρμακεία …ναι αυτά των νέων κυρίως συναδέλφων δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα στοιχειώδη φάρμακα για τους ασθενείς τους; Θα μου πείτε κάποιους γεμίζετε με χαρά, κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους με αυτό, δεκτό! Ξέρετε πως είναι να κάνεις εφημερία χωρίς Φάρμακα; Ξέρετε πόσο ανώμαλος νοιώθεις να καταριέσαι κάποιον που σου φέρνει μια συνταγή; Όχι δεν ξέρετε!
Ο σπουδαίος στρατηγός κ. Πρόεδρε νοιάζεται και για τα αδύναμα μέλη και για τα γυναικόπαιδα και δεν είναι θιασώτης της λογικής …όποιον πάρει ο Χάρος. Λέτε πως η ελπίδα είναι άρρηκτα δεμένη με τους νέους. Ωραίο ακούγεται, μόνο που οι νέοι συνάδελφοι δεν έχουν και τόσο καλή σχέση μαζί της. Δεν έχουν ελπίδα για να ακριβολογούμε και ψάχνουν σαν το πληγωμένο ζώο τρόπους να αντιδράσουν. Μόνοι τους όμως, χωρίς καμιά αρωγή και βοήθεια. Δεν τους δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος να σκεφτούν πως θα αντιδράσουν και θα προσαρμοσθούν. Η λαίλαπα τους βρήκε απροετοίμαστους σε όλα τα επίπεδα. Θα έπρεπε να έχετε λάβει δραστικότερα μέτρα διαχείρισης της κρίσης και πολύ ενωρίτερα.
Τράπεζες, Εφορία, Τειρεσίας, Προμηθευτές, έχουν κάνει την καθημερινότητά μας μαρτύριο και περιμένουμε καρτερικά τις πληρωμές του ΕΟΠΥΥ, να λυτρωθούμε, περιμένουμε και μείς τη δόση μας. Ευχαριστούμε που πληρωνόμαστε, ευχαριστούμε για τη δόση μας. Και αυτές οι ΄΄ομπρέλες΄΄ των ΣΥΦΑ, που είναι; Οι Συνεταιρισμοί των συναδέλφων μετόχων, πολλές φορές έχουν πιο εχθρική συμπεριφορά και από τις ιδιωτικές Φαρμακαποθήκες.
Είναι στ’ αλήθεια οδυνηρό και λυπηρό να περιμένεις μια χούφτα φάρμακα με το φακελάκι στο χέρι, σαν το παιδάκι που περιμένει να πάρει την τυρόπιτά του στο κυλικείο. Αν δεν πληρώσεις, δεν έχει φάρμακα! Οποία ταπείνωση για τον περήφανο επιστήμονα-Φαρμακοποιό. Τι λέτε για αυτό; Συνεταιριστικές Πολυεθνικές λοιπόν; Μπράβο και για αυτό το κατόρθωμα! Θα πρέπει να σας συγχαρώ για τη δημιουργία επί των ημερών σας, των ΄΄Φαρμακοποιών Χωρίς Φάρμακα΄΄ (όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα) και σύντομα και χωρίς Φαρμακείο!
Η θέση σας είναι πράγματι πολύ δύσκολη και δε θα ήθελα να ήμουν σε αυτή. Επιλέξατε και επιλεχθήκατε όμως να εκπροσωπείτε τους Φαρμακοποιούς σε ανώτατο επίπεδο και έχετε σοβαρές ευθύνες απέναντί τους. Οι ευθύνες σας επεκτείνονται και στους ασθενείς που εξυπηρετούμε καθημερινά και με τους οποίους μας δένει ομφάλιος λώρος. Απέναντι σε ένα ευνουχισμένο Κράτος που ακροβατεί μεταξύ υπερβολής και προχειρότητας, προκειμένου να πάρει άριστα από τους δανειστές, πρέπει να υψώσετε τείχος προστασίας, θα έπρεπε να το είχατε κάνει ήδη, χάθηκε πολύτιμος χρόνος.
Να διεκδικήσετε τα αυτονόητα για την επιβίωσή μας. Να φροντίσετε ώστε κάθε ανοικτό φαρμακείο να έχει ένα αξιοπρεπές απόθεμα φαρμάκων. Να βάλετε φρένο στις διαθέσεις των κάθε λογής αρπακτικών, υψώνοντας ουσιαστικό τείχος προστασίας και αν χρειαστεί να προτείνετε ακραίες λύσεις, εφόσον είναι απαραίτητο για την προάσπιση της αξιοπρέπειας και την διασφάλιση της ύπαρξής μας. Να τολμήσετε να συγκρουστείτε. Κανένας σχεδόν πόλεμος δεν κερδήθηκε με διαπραγματεύσεις και χλιαρή διπλωματία. Αυτά μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.
Σας παρακαλώ να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να δείτε τους νέους συναδέλφους στα μάτια. Κάποιοι σας πιστεύουν ακόμα, ελάχιστοι. Μην προδώσετε και αυτούς. Και σταματήστε να λέτε πως αγωνίζεσθε για εμάς. Αντί λόγων ξεκινήστε να κάνετε μια μικρή βόλτα και να δείτε πως είναι η αγορά. Επισκεφτείτε μικρομεσαία φαρμακεία, σαν κι αυτά που λέτε πως αναγκαστικά πρέπει να βγουν από το παιχνίδι. Ίσως η ντροπή που θα νιώσετε να γίνει το έναυσμα για επαναπροσδιορισμό της μεθοδολογίας δράσης και της στρατηγικής σας.
Με τιμή
Σωτήριος Σιδέρης MSc., PhD.
Φαρμακοποιός, Βιολόγος, μέλος του Φ.Σ Αχαΐας