Τον καιρό που η παράταξη στην οποία στεγάζεστε σήμερα,
κρατούσε ακόμα ψηλά την αντιμνημονιακή σημαία, ο αρχηγός της και σημερινός
πρωθυπουργός, με δημόσια δήλωσή του το Σεπτέμβριο του ‘11 στη Δ.Ε.Θ.,
αναφερόμενος στον πρόσφατο τότε 3918/11, μνημονιακό νόμο περί ωραρίου εμπνεύσεως
Λοβέρδου, δήλωσε πως δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία καρτέλ στο χώρο των
φαρμακείων. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ο κ. Λοβέρδος προσπαθώντας να
εξυπηρετήσει κατά το δυνατόν καλύτερα, συμφέροντα μεγαλοφαρμακοποιών, άρχισε να
‘κόβει’ και να ‘ράβει’ πάνω στον παλαιό νόμο, φτάνοντας στο σημείο να εκδώσει διευκρινιστική
εγκύκλιο της προηγούμενης διευκρινιστικής του!!
Όταν διαπίστωσε πως οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι δυσκόλευαν
τους προστατευόμενους του, αποφάσισε να κατεβάσει αιφνιδιαστική τροπολογία η
οποία καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία της Βουλής ( η μοναδική περίπτωση
μνημονιακού νόμου που καταψηφίστηκε) κλυδωνίζοντας τη συνοχή της κυβέρνησης
Παπαδήμου.
Ο κ. Λοβέρδος όμως ήταν αποφασισμένος να τελειώσει το
έργο που είχε αναλάβει, επανήλθε δριμύτερος στα τέλη Φλεβάρη του ‘ 12 και
πέρασε νέα διάταξη περί ωραρίου στον εφαρμοστικό 4052. Υπενθυμίζουμε πως το
νόμο αυτόν, άρα και τη διάταξη, είχατε καταψηφίσει τότε ως βουλευτής του
Λ.Α.Ο.Σ.
Όλα αυτά όμως αποτελούν ιστορία.
Αποτελεί Ευρωπαϊκό κεκτημένο η δυνατότητα μιας χώρας
μέλος της Ε.Ε. να χειρίζεται και να νομοθετεί για τα ζητήματα υγείας,
λαμβάνοντας υπ’ όψιν, τις ‘’’εσωτερικές’’ της ιδιαιτερότητες. Συνεπώς, η όποια
ρητορική περί ανάγκης προσαρμογής ωραρίου των Ελληνικών φαρμακείων στα Ευρωπαϊκά
πρότυπα ή δήθεν άξονα απελευθέρωσης του επαγγέλματος, είναι κενή περιεχομένου.
Συγκαλύπτει απλώς οργανωμένα συμφέροντα στο εσωτερικό του κλάδου και όχι μόνο,
που σε αγαστή συνεργασία με υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου επιθυμούν να
κατευθύνουν την αγορά φαρμάκου προς τα δικά τους συμφέροντα.
Αφορμή για τη συζήτηση περί ωραρίου φαρμακείων στάθηκαν κάποιες
εγγενείς αδυναμίες στο σύστημα εφημεριών, κυρίως της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας.
Κύκλοι του υπουργείου και μεγαλοπαράγοντες του κλάδου, εκτίμησαν πως με μοχλό
την ‘’εθελοντική’’ δήλωση φαρμακοποιών στο συγκεκριμένο ωράριο, θα
απελευθέρωναν τη δήθεν διάθεση των φαρμακοποιών να εργαστούν περισσότερο, την
οποία κρατούσαν όμηρο οι συνδικαλιστές του κλάδου με τις ‘’σοβιετικές’’
πρακτικές τους, όπως δήλωνε απερίφραστα σημερινός άμισθος σύμβουλός σας και συνεπικουρούσαν
μεγαλοδημοσιογράφοι των Μ.Μ.Ε.
Ο σχεδιασμός είχε διπλό στόχο: αλλοίωση του ελληνικού
φαρμακευτικού μοντέλου – διάλυση των Φαρμακευτικών Συλλόγων.
Η επιχειρηματολογία των κύκλων αυτών, υπερθεμάτιζε πως το
ωράριο Λοβέρδου θα αύξανε την κερδοφορία των φαρμακείων, θα αντιμετώπιζε την
ανεργία των φαρμακοποιών μέσω αναμενόμενων προσλήψεων και θα επιτυγχανόταν
καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού.
Στην πράξη όμως, μόνο 80 φαρμακεία από τα 12.000 όλης της
χώρας, προσχώρησαν αρχικά στο ωράριο αυτό. Οι ‘’συνάδελφοι’’ αυτοί εντοπισμένοι
σε εμπορικά σημεία των δύο μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας, βρήκαν χρυσή
ευκαιρία να λύσουν τα οικονομικά αδιέξοδα που δημιουργούσε το μνημόνιο στο
επάγγελμα μας, κανιβαλίζοντας το σώμα των υπολοίπων συναδέλφων, που υπερασπίστηκε
στην πράξη το ωράριο του και το θεσμό των εφημεριών.
Οι αντιθέσεις έρχονταν από παλιά. Συμφέροντα εντός και εκτός
του κλάδου, όπως τονίσαμε και πριν, σχεδίαζαν από χρόνια τη μονοπώληση της
αγορά του λιανεμπορίου φαρμάκων. με δεδομένη την οικονομική αλλά και εμπορική
ασπίδα που τους παρείχε η θέση του φαρμακείου τους, απόρροια των αναγκαίων για
το επάγγελμα χωροταξικών και πληθυσμιακών περιορισμών, χρησιμοποίησαν τον καρπό
των κοινών αγώνων προς ίδιο όφελος.
Καθώς η κρίση στο χώρο του ελληνικού φαρμακείου βάθαινε,
λίγες ακόμα εκατοντάδες συνάδελφοι σε όλη τη χώρα, προσχώρησαν στο ωράριο αυτό
από θέση οικονομικής άμυνας και όχι επιλογής.
Ώσπου, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης, αγνοώντας τον
θεσμοθετημένο σύμβουλο της πολιτείας, Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής,
ενδιαφέρθηκε να εξυπηρετήσει λίγους φαρμακοποιούς του κέντρου των Αθηνών, ως
άξιος συνεχιστής του κ. Λοβέρδου.
Άμεσα αποτελέσματα του παραπάνω τραγέλαφου ήταν:
1. Να μην
δύναται κανείς σήμερα, ιδιαίτερα στο σύλλογο Αττικής, να γνωρίζει πότε ανοίγουν
και πότε κλείνουν τα φαρμακεία και το κυριότερο να μην υπάρχει καμία δυνατότητα
ελέγχου στο ζήτημα αυτό.
2. Η ακύρωση
στην πράξη του θεσμού των εφημεριών, με άμεση συνέπεια τον οικονομικό και βιολογικό
στραγγαλισμό των εφημερευόντων συναδέλφων.
3. Η
κατοχύρωση δεσπόζουσας θέσης των φαρμακείων, που παρά τις αποφάσεις συλλογικών
οργάνων, ακολούθησαν τα νομοθετήματα Λοβέρδου και τις αποφάσεις Καμίνη.
4. Την πλήρη
σύγχυση του κοινού, κατά τη διάρκεια των εφημεριών, αλλά και την οικονομική
αδυναμία των εφημερευόντων να εξυπηρετήσουν ουσιαστικά τους πολίτες.
Και ξαφνικά, ως δια μαγείας,
το ωράριο Καμίνη εμφανίζεται ως πρόθεση του Υπουργείου για νέο κεντρικό
νομοθέτημα.
Είναι ποτέ δυνατόν να διεκπεραιώσει
το ωράριο αυτό, γυναικά μητέρα φαρμακοποιός, με ίσους όρους απέναντι στους άνδρες
συναδέλφους της?
Έχει τη δυνατότητα να
προσλάβει φαρμακοποιό ως συνεργάτη ή υπάλληλο, με τα περιθώρια κερδοφορίας του
μνημονίου, ο μέσος έλληνας φαρμακοποιός?
Παραβιάζεται ή όχι επί
της ουσίας, η 48ωρη ανώτατη επιστημονική εβδομαδιαία εργασία, που ισχύει σε όλη
την Ευρώπη, πίσω από το ψευδές πρόσχημα του ανοικτού καταστήματος?
Εμπιστεύεται άραγε ο
πολίτης την ασφάλεια χορήγησης φαρμάκων, από έναν βιολογικά καταπονημένο
φαρμακοποιό, που θα εργάζεται 52 εβδομάδες επί 68 ώρες την εβδομάδα?
Με ποιές βιολογικές
δυνάμεις θα κατορθώσει ο επιστήμονας αυτός να διανυκτερεύσει, αναμένοντας
συνεχή δωδεκάωρα εργασίας?
Με βάση τα παραπάνω
είναι προφανείς οι κίνδυνοι για τη Δημόσια Υγεία, αλλά και οι αναμενόμενες
τερατώδεις στρεβλώσεις εντός του κλάδου. Ελλοχεύει όμως και ένας πρόσθετος
κίνδυνος, ο οικονομικός ανταγωνισμός που θα προκύψει επί της ικανότητας αντοχής
στο συνεχές ωράριο, θα περιορίσει επικίνδυνα την ήδη αμφίβολη επάρκεια φαρμάκων
στα φαρμακεία, για την ορθή και άρτια εξυπηρέτηση του κοινού, καθώς επίσης θα
υποβαθμίσει την ποιότητα παροχής υπηρεσιών.
Η νομοθέτηση ενός
τέτοιου ωραρίου, θα επισημοποιούσε τις διαθέσεις της πολιτείας να επιβάλει
καθεστώς ολίγων με δεσπόζουσα θέση στο λιανεμπόριο του φαρμάκου.
Αυτών που με εφόδιο
είτε την κληρονομική διαδοχή, είτε την χωροταξική προστασία ή συχνά και τα δυο
μαζί, θα αλώσουν οικονομικά όλες τις μικρομεσαίες συνοικιακές μονάδες στους
αστικούς ιστούς, εξαφανίζοντας τες από την αγορά και αναγκάζοντας το κοινό των
συνοικιών αυτών στο μακρύ ταξίδι προς το εμπορικό κέντρο των πόλεων για ανεύρεση
της αναγκαίας φαρμακευτικής φροντίδας.
Σε κάθε περίπτωση, η
Ελλάδα δεν είναι μόνο Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και σεις απ’ όσο δύναμαι να
γνωρίζω, παρότι άπειρος στο χώρο της υγείας, αντλείται εμπειρία μόνο από συμβούλους
που έλκουν συμφέροντα από τις δύο αυτές πόλεις.
Κύριε Υπουργέ, πριν
νομοθετήσετε ακούστε και άλλους προέδρους, εκτός των συγγενών σας κομματικά.
Το προσωπικό της Περιφερειακής
Διοίκησης της χώρας, οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι και το Υπουργείο, οφείλουν να συνεργαστούν
για να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό θεσμό εφημεριών φαρμακείων,
που θα λειτουργεί προς όφελος του πολίτη εξασφαλίζοντας ποιοτικές παροχές
υγείας. Έναν θεσμό που δεν θα οξύνει τη διαστρωμάτωση των οικονομικών δεδομένων
των φαρμακείων και θα σέβεται απόλυτα τη γυναίκα, μητέρα φαρμακοποιό. Το
υφιστάμενο ωράριο είναι δοκιμασμένο επί δεκαετίες και έχει αποδειχτεί απόλυτα
λειτουργικό, συνεπώς δεν χρειάζεται καμία τροποποίηση του.
Και μην ξεχνάτε, η
ελευθερία επιλογής είναι γνήσια και ειλικρινής, όταν οι ενδιαφερόμενοι ξεκινούν
κατά το δυνατόν πλησίον της ίδιας αφετηρίας δυνατοτήτων. Διαφορετικά, καταντά ψευδεπίγραφο
μόρφωμα, δήθεν φιλελευθεροποίησης, αλλά στην ουσία Δαρβινικής στόχευσης.
Με τιμή,
Ανδρέας Σοφιανόπουλος
πρόεδρος Φ.Σ. Αχαΐας