Είναι σαφές ότι με την οικονομική κρίση που έπληξε την χώρα, ο κλάδος μας
χτυπήθηκε ανελέητα από την πρώτη στιγμή. Πράγματι, ο κλάδος ευημερούσε προ
κρίσης, αυτό όμως δεν είναι κατακριτέο ούτε μπορεί κάποιος να ποινικοποιήσει το
κέρδος. Οι υπέρογκες τιμές φαρμάκων δίδονταν άλλωστε από το ίδιο το κράτος, που
φέρει και την μεγαλύτερη ευθύνη για το πρόβλημα της διόγκωσης της φαρμακευτικής
δαπάνης. Οι φαρμακοποιοί απλά λάμβαναν το νόμιμο μερίδιο από το κέρδος αυτό.
Δεν είδα κανείς να κατηγορεί το τότε Υπουργείο Εμπορίου που έδινε τις τιμές,
δεν είδα κανείς να κατηγορεί τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Στα μάτια των Ελλήνων δια στόματος ορισμένων δημοσιογράφων ο...
... φταίχτης ήταν
μόνο ο τελικός κρίκος της αλυσίδας: ο φαρμακοποιός, κάτι τελείως παράλογο, τη
στιγμή μάλιστα που ο φαρμακοποιός ούτε προκαλεί ζήτηση αλλά δεν μπορεί να
φοροδιαφύγει, αφού ο μεγαλύτερος πελάτης του φαρμακείου είναι το ίδιο το κράτος
(ΕΟΠΥΥ) ενώ συνεισφέρει σε αυτό οικονομικά με την πληρωμή των φόρων του όντας
πολύ ψηλά στη λίστα των συνεπέστατων φορολογουμένων.
Ο πόλεμος που δέχτηκε το ελληνικό φαρμακείο από την αρχή της κρίσης ήταν συνεχής.
Σχεδόν πάντα ήταν άδικος. Ο πόλεμος αυτός μας έφερε ως επιστήμονες στο μάτι του
κυκλώνα. Οι πελάτες μας άρχισαν να γίνονται δύσπιστοι, αμφισβητούν ακόμα και την
επιστημοσύνη μας, αμφισβητούν το ήθος μας! Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην
αντιμετώπιση που έχουμε από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο να
απολογούμαστε για τις υπέρογκες συμμετοχές που πληρώνει ο ασφαλισμένος και για
τις οποίες δεν φέρουμε καμία ευθύνη ενώ για το τεράστιο αυτό θέμα δεν έχει
γίνει αντίστοιχος ντόρος στα ΜΜΕ, με προφανή σκοπό να θιχτεί και να απαξιωθεί
το επάγγελμά μας.
Οι ευθύνες της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας πολλές. Δυστυχώς όλα τα παραπάνω
έχουν γίνει με την ανοχή της. «Άστους να λένε, δε μας νοιάζει τι λένε στις
τηλεοράσεις», «καλό είναι να μη θίξουμε τις ακριβές συμμετοχές, αν μειωθούν, θα
μειωθεί το κέρδος μας, ας μην εκνευρίσουμε κι άλλο τον Υπουργό» και άλλες
παρόμοιες εκφράσεις ήταν η άποψη ορισμένων ηττοπαθών.
Βλέπουμε συνδικαλιστές της παρούσης ηγεσίας να ομιλούν με έπαρση,
αλαζονεία, ειρωνεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που αποτελούν πλέον τον
καθρέπτη του κλάδου. Απαντούν επιλεκτικά μόνο όταν τους βολεύει. Απαξιούν την
δουλειά που κάνουν άλλοι συνάδελφοι προς το συμφέρον όλων μας, προσπαθούν να
οικειοποιηθούν επιτυχίες που δε τους ανήκουν κρύβοντας έτσι την δική τους ανυπαρξία
και ανικανότητα.
Πρόσφατο παράδειγμα η προσωπική συζήτηση του συναδέλφου Πάνου Ζαρογουλίδη
με τον γενικό γραμματέα Εσόδων κ. Χάρη Θεοχάρη, η οποία απέφερε καρπούς και
πλέον το θέμα των παρακρατήσεων και της φορολογικής ενημερότητας παίρνει το
σωστό δρόμο. Ακόμα κι αυτό προσπάθησαν κάποιοι να το μηδενίσουν. Ο συνάδελφος υπό
το βάρος τρομερής αμφισβήτησης από συγκεκριμένα κέντρα δημοσίευσε την ιδιωτική
συζήτηση που είχε με τον κ. Θεοχάρη, στην οποία αφιέρωσε πολύ χρόνο το
τελευταίο δίμηνο με επιχειρήματα και σωστές τοποθετήσεις. Κάποιοι αυτό το
ονόμασαν «τηλεφωνικό συνδικαλισμό». Προτιμώ προσωπικά τον τηλεφωνικό συνδικαλισμο
παρά τον κυβερνητικό συνδικαλισμό που μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε.
Άλλοι πάλι απερχόμενοι πρόεδροι παρενέβαιναν προεκλογικά στα μέσα δικτύωσης
με περισσή ομιλητικότητα, ενώ χάθηκαν αργότερα. Οι δε σύμβουλοι υπουργών που
μας διαβεβαίωναν ότι δε πρόκειται να περάσει κάτι εις βάρος των φαρμακείων,
μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου είναι άφαντοι και ακόμα περιμένουμε να μας
δώσουν μια εξήγηση.
Είναι σαφές ότι όταν ένας υπουργός εξαπατά έναν ολόκληρο κλάδο, αυτό δεν
αποτελεί σε καμία περίπτωση δικαιολογία για ορισμένους, το αντίθετο θα έλεγα,
αποτελεί τεκμήριο περί αδικαιολόγητου εφησυχασμού, πόσο δε μάλλον όταν την ίδια
στιγμή κάποιοι άλλοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά εθεωρούντο τότε
καταστροφολόγοι.
Όταν ολόκληρος υπουργός παίρνει εμμέσως θέση σε επικείμενες συνδικαλιστικές
εκλογές υπέρ κάποιου, τότε πραγματικά υπάρχει θέμα. «Αν πρόεδρος του ΠΦΣ ήταν ο
Λουράντος, από την τσαντίλα μου θα είχα περάσει όλα τα μέτρα», δήλωσε ο
υπουργός σε δημόσια ομιλία του. Από πότε ο πρόεδρος του ΠΦΣ πρέπει να είναι
αρεστός στην κυβέρνηση όπως υπονοεί ευθέως ο κ. Γεωργιάδης;
Ας πάμε και λίγο στη γραφειοκρατία. Κάποιοι ξέχασαν φαίνεται ότι οι
χειρόγραφες συνταγές των αναλώσιμων θα διαρκούσαν μόλις ελάχιστο διάστημα,
σήμερα εξακολουθούμε να είμαστε γραμματείς του συστήματος και να αφιερώνουμε
από τον πολύτιμο χρόνο μας περνώντας μία προς μία τις συνταγές στο e-ΔΑΠΥ.
Ξεχάστηκε πολύ γρήγορα το API στο e-ΔΑΠΥ, ξεχάστηκε πολύ γρήγορα
και το γεγονός της απίστευτης γραφειοκρατίας στην κατάθεση των συνταγών και της
περιττής αρίθμησης συνταγών εν έτει 2014 που ακόμα περιμένουμε να απαλειφθεί.
Δε μπορεί να αποκαλείται ηλεκτρονική συνταγογράφηση αυτό το σύστημα το οποίο σε
λίγο θα απαιτεί περισσότερα δικαιολογητικά από όσες είναι οι συνταγές.
Σε μια εποχή που το
φαρμακείο μέρα με τη μέρα καταρρέει, κάποιοι συνδικαλιστές δίνουν υποψηφιότητα
με το κόμμα που μας έφερε σε αυτό το αδιέξοδο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο
νόμος αυτός πρέπει να γίνει ευκαιρία για δική μας «επιχειρηματικότητα». Παίρνουν
δε την πρωτοβουλία να αποστείλουν προεκλογικό υλικό στα φαρμακεία μας! Με
ποιο δικαίωμα και από ποιον δόθηκαν προσωπικά δεδομένα φαρμακοποιών σε υποψήφιο
κυβερνητικό ευρωβουλευτή; Απίστευτα πράματα.
Στη γενική συνέλευση είχαμε
λάβει απόφαση να καταψηφίσουμε την συγκυβέρνηση και αυτό θα κάνουμε όλοι οι
φαρμακοποιοί. Γι’αυτό και όλοι μας κολλάμε στις βιτρίνες των φαρμακείων μας την
αφίσα του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, τηρώντας την απόφαση της συνέλευσης
έμπρακτα.
Το περιβάλλον που προσπαθούν
να μας επιβάλλουν θα οδηγήσει τον κλάδο νομοτελειακά σε καννιβαλισμό. Τα
e-shops, η φαρμακευτική νομοθεσία και δεοντολογία που τόσα ακούμε και τίποτα δε
βλέπουμε, είναι επίσης κάποια από τα αγκάθια του κλάδου που περιμένουν εδώ και
πολύ καιρό λύση.
Μέσα σε αυτό το θολό
περιβάλλον έχουμε και ορισμένους που αρνούνται να δεχτούν κριτική και προσπαθούν
να μας λυγίσουν. Προσωπικά δεν με πτοούν ούτε πρόκειται να με πτοήσουν κινήσεις
κάποιων που προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό μου. Από το 2008 έως σήμερα, ως
συνδιαχειριστής του μπλογκ farmakopoioi έχω να δηλώσω ότι δε πήρα ούτε
πρόκειται να πάρω ποτέ «χαρτάκι» για το τι θα γράψω από κανέναν. Δεν δέχτηκα
ούτε πρόκειται να ανεχτώ κάποιου είδους πίεση από κανέναν. Έχω την άποψή μου
και αυτήν θα συνεχίσω να υποστηρίζω μέσα από το μπλογκ και τα
μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Για όλα τα παραπάνω, θεωρώ ότι η παρούσα ηγεσία του Πανελληνίου
Φαρμακευτικού Συλλόγου δεν καλύπτει τις ανάγκες του μικρομεσαίου φαρμακείου,
του φαρμακείου που παλεύει καθημερινά για να είναι συνεπές στην κάλυψη των
υποχρεώσεών του. Όλο το προηγούμενο διάστημα από εποχής Λοβέρδου κι έπειτα
φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων. Στην βάση των φαρμακοποιών επικρατεί εύλογη
ανησυχία για το αύριο. Χάσαμε κεκτημένα πολλών ετών ενώ ορατός είναι ο κίνδυνος
να χάσουμε ακόμα περισσότερα συνεχίζοντας μια αποτυχημένη πολιτική.
Θα το επιτρέψουμε άραγε αυτό
ή μήπως ήρθε η ώρα να συμμαχήσουμε για ένα καλύτερο αύριο; Το σίγουρο είναι ότι
μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
Στο χέρι μας είναι.
Δημήτρης Μηνοβγιούδης
Μέλος ΔΣ Φαρμακευτικού
Συλλόγου Πέλλας