Όταν ξεκινήσαμε την κινητοποίηση είχα σαφέστατα δηλώσει ότι «δεν πρέπει να ξεκινήσουμε έναν αγώνα, εάν μετά από λίγες ημέρες στην πρώτη δυσκολία θα προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπο να τον σταματήσουμε»!
Μιλούσα τότε για την «πρώτη δυσκολία», γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπήρχε και άλλη αιτία αναστολής της κινητοποίησης. Τα πράγματα έδειξαν ότι η πραγματική αιτία της αναστολής της κινητοποίησης, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά «η νομιμοποίηση της απεργοσπασίας, δηλαδή της κράτησης των συνταγών!»
Αυτοί οι οποίοι ζήτησαν με κάθε μέσο την παύση της κινητοποίησης στην τελευταία Γενική Συνέλευση του ΦΣΑ , ήθελαν ουσιαστικά να καταθέσουν προς είσπραξη όλες τις συνταγές που εκτέλεσαν ή κράτησαν στο φαρμακείο τους καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα μας νομιμοποιώντας την πράξη τους , μέσω της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης!
Τους είδα όλους εκεί στην Γενική Συνέλευση συντεταγμένα να αγωνιούν για το αποτέλεσμα της ... ονομαστικής ψηφοφορίας. Είδα αρκετούς από αυτούς να κάθονται μέχρι το τέλος, όταν ουδέποτε στο παρελθόν είχαν ενδιαφερθεί για άλλες σημαντικές αποφάσεις. Τους είδα την επομένη της Γενικής συνέλευσης να κάνουν ότι μπορούν για να καταθέσουν τις αμαρτωλές συνταγές τους πριν την λήξη του μήνα. Είδα, άλλους εν είδει αντιπροσωπίας να πηγαίνουν στον Πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ και άλλους να τηλεφωνούν στην γραμματεία του οργανισμού εκλιπαρώντας να πάρει τις συνταγές, παρακάμπτοντας τον ΦΣΑ! Είδα κάποιους ελάχιστους να παρακαλούν τους συναδέλφους του Πειραιά να παραλάβουν τις συνταγές τους για να τις καταθέσουν με τις δικές τους στις αρχές του επόμενου μήνα! Είδα τέλος κάποιους συνδικαλιστές του ΦΣΑ να αγωνιούν με όλους τους παραπάνω, ο καθένας για προσωπικούς λόγους, για την όσον το δυνατόν γρηγορότερη παύση της κινητοποίησης!
Οι τελευταίοι μάλιστα πρωτοστάτησαν μαζί με κάποιους τομεάρχες στην συλλογή υπογραφών για την πραγματοποίηση νέας γενικής συνέλευσης, αφού στην προηγούμενη δεν κατάφεραν τον σκοπό τους! Απο την αγωνία τους δε να καταφέρουν την ταχύτερη σύγκληση νέας Γενικής Συνέλευσης πριν κλείσει ο μήνας , δεν πρόλαβαν να μάθουν ούτε τι προβλέπει ο κανονισμός, ούτε τι είναι σύννομο!
Ήθελαν πάση θυσία να κερδίσουν από τον αγώνα και την οικονομική αιμορραγία των ασυγκρίτως περισσοτέρων συναδέλφων τους, οι οποίοι συνέχιζαν να αγωνίζονται.
Ως εδώ όμως! Η ενότητα του κλάδου ούτε σμιλεύεται, ούτε καλλιεργείται με υποχωρήσεις σε αυτούς που ποτέ δεν έκαναν κάτι γι’ αυτή! Ο φαρισαϊσμός και ο κομματικός συνδικαλισμός, δεν θα σταθεί εμπόδιο στην αγωνιστικότητα του κλάδου.
Γιατί όσος καιρός και αν περάσει, τα αναπάντητα ερωτήματα θα μείνουν για να θυμίζουν σε όλους το χρονικό της μεγαλίτερης μέχρι σήμερα κινητοποίησης των φαρμακοποιών που κάποιοι διέλυσαν!
- Γιατί ανεστάλη από τον ΠΦΣ δύο ημέρες πριν τις εκλογές η πανελλαδική κινητοποίηση με ταυτόχρονη μάλιστα οδηγία απο τον ΕΟΠΥΥ για κατάργηση του πενθημέρου εκτέλεσης των συνταγών; Ποιοι προκάλεσαν και ποιοί ευνοήθηκαν από αυτή την απόφαση;
- Γιατί και με ποιά λογική θεωρείται ο κατ’ εξακολούθηση δανεισμός φαρμάκων συμμετοχή στον αγώνα μας που είχε σαν δράση την «άρση της πίστωσης» προς τον ΕΟΠΥΥ; Ο δανεισμός των φαρμάκων δεν είναι ουσιαστικά «κράτηση συνταγών»; Αυτά τα φάρμακα δεν θα συνταγογραφηθούν μετά την λήξη της κινητοποίησης;
- Με ποιό ηθικό ανάστημα συνδικαλιστής του ΦΣΑ που ωρύεται συνήθως από του βήματος της Γενικής Συνέλευσης, απαιτεί την λήξη της κινητοποίησης, όταν ο ίδιος παραδέχεται ότι σε όλους έχει δανείσει φάρμακα και δεν έχει κόψει ούτε μία απόδειξη;
- Υπάρχει χώρος σήμερα για κομματικό συνδικαλισμό; Όταν το φαρμακείο αγωνίζεται να επιβιώσει και καλείσαι σαν ένας από τους εκπροσώπους του κλάδου, να πάρεις αποφάσεις και να συμμετέχεις ενεργά στον αγώνα, έχεις την άνεση να ελίσσεσαι ανάλογα με την περίπτωση και την Κυβέρνηση της Χώρας; Τι άλλο προσδοκάς τότε εκτός από κομματικό ατομικό συμφέρον;
- Υπάρχει περίπτωση να έχεις και τον σκύλο χορτάτο και την πίττα ολάκερη; Μπορείς δηλαδή να διαμαρτύρεσαι στον σύλλογο «γιατί καθυστερούν να πληρώσουν τα ταμεία» και την ίδια στιγμή να τορπιλίζεις τον αγώνα χορηγώντας φάρμακα στους ασφαλισμένους τους ; Αλλά τι λέω, φυσικά και μπορείς .... γιατί το θράσος περισσεύει!
Τον τελευταίο καιρό είδα και κατάλαβα αρκετά:
ü Επαναστάτες , μπροστάρηδες αγωνιστικών διαθέσεων, να προσγειώνονται ανωμάλως! Να ξεχνάνε τον αρχικό στόχο που είναι τα χρέη και να αρκούνται σε πρόσκαιρες πληρωμές.
ü Συνδικαλιστές να συμπεριφέρονται ανάλογα με τον «καιρό»,
ü Συναδέλφους να βάζουν πάνω απ’ όλα το καθαρά προσωπικό τους όφελος,
ü Μ.Μ.Ε. να μας δικαιώνουν, διερωτώμενα όμως τι θα κάνουν οι συνταξιούχοι. Αυτήν την ερώτηση πάντως, δεν την έκαναν ποτέ στον ΕΟΠΥΥ!
ü Να προσδοκούν κάποιοι γνωστοί – άγνωστοι την συνέχιση της κινητοποίησης αρκεί να μην συμμετέχουν οι ίδιοι σε αυτήν. «Αγωνιστείτε εσείς για να κερδίσουμε όλοι »
ü Να φοβούνται κάποιοι συνάδελφοι μη χάσουν τους πελάτες τους αφού κάποιοι όμοροι νομοί εκτελούν συνταγές! Τι υποκρισία! Είναι δυνατόν οι ίδιοι πελάτες όταν λήξει η κινητοποίηση να διανύουν αποστάσεις για να εκτελούν τις συνταγές τους στους διπλανούς νομούς;
Φθάσαμε λοιπόν σε αδιέξοδο; Ασφαλώς όχι! Η προστασία του φαρμακείου από αυτούς που το τορπίλισαν, τα διέβαλαν, το στοχοποίησαν με κάθε μέσο, είναι πρωταρχικός σκοπός. Λοβέρδοι ίσως υπάρξουν και άλλοι που θα έλθουν και θα παρέλθουν. Εμείς όμως θα είμαστε εδώ για να αντισταθούμε και όχι για να παρατηρούμε τα δρώμενα. Όσοι τουλάχιστον θα έχουμε απομείνει από αυτή την καταιγίδα!
Θα μείνει πάντως χαραγμένο στο μυαλό όλων μας, όταν ο καιρός περάσει, η χωρίς καμία αιτία οπισθοχώρηση αυτών που ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης και πριν καλά καλά το αντιληφθούν όλοι, το υπέστειλαν! Έτσι ... απλά ! Επειδή ο ΕΟΠΥΥ πλήρωσε τον Μάρτιο! Και τώρα ετοιμάζονται να το ... ξανασηκώσουν επειδή καθυστέρησε ο ... Απρίλιος!
Εμείς συνεχίζουμε όπως αποφάσισε η Γενική Συνέλευση του ΦΣΑ, χωρίς εξαρτήσεις και υπαναχωρήσεις. Θα σώσουμε τα φαρμακεία μας γιατί και το θέλουμε και μπορούμε! Και κυρίως επειδή η αγωνιστικότητά μας εχει σαν αιχμή του δόρατος το δίκιο μας : Δεν είμαστε εμείς κοινωνικά ανάλγητοι αλλά το αφερέγγυο κράτος. Δεν μπορούμε να σηκώσουμε άλλο το οικονομικό βάρος του Ασφαλιστικού Συστήματος που καταρρέει. Δεν δεχόμαστε να πληρώσουμε ΦΠΑ και φόρους για εισοδήματα που δεν έχουμε εισπράξει. Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε τις υποσχέσεις των αρμοδίων και να βασιζόμαστε σε αυτές.
Οπως αντιλαμβάνεστε η αχαριστία και το φιλότιμο δεν ... συνυπάρχουν. Όταν ξεχειλίζεις από το πρώτο, σου λείπει το δεύτερο !!!
Κ.ΛΟΥΡΑΝΤΟΣ