Συχνά πυκνά ακούμε οτι ο Ιατρός
επιτελεί λειτούργημα όχι επάγγελμα. Ο Ιατρός δεν κοιτάζει το χρήμα, δεν κοιτάζει τη καταξίωση, πάνω απο όλα βάζει την υγεία του ασθενή του. Πάνω απο όλα στοχευει στην ανακούφιση , στη βελτίωση της υγείας, στην παράταση της ζωής του ασθενή. Όχι στο χρήμα, όχι στην αναγνώριση, όχι στις θέσεις! Δεν παίρνει λοιπόν μισθό, δεν αμοιβεται! Απολαμβάνει αποζημειώσεως για την προσφορά του, γιατί σαφώς κανείς δεν μπορεί να πεί οτι το αντίτιμο του να σώζεις μια ζωή είναι 100 ή 1000 ευρώ ή η ανακούφιση απο τον πόνο άμοίβετε με 50 ευρώ κοκ.
Ομοίως οι Βουλευτές μας δεν απολαμβάνουν μισθού για τις υπηρεσίες τους, αφού δεν είναι διορισμένοι, αλλά μάλλον έχουν προσφέρει τον εαυτό τους στη υπηρεσία της Πολιτείας και ο Λαός τους εξέλεξε σε αυτή τη θέση. Λαμβάνουν όμως απο την Πολιτεία μας αποζημείωση για την προσφορά τους.
Η Πολιτεία αναγνωρίζει οτι η προσφορά όσων επιτελούν Λειτούρημα είναι καθοριστικά απαραίτητη για την αρμονική Λειτουργία της , λαμβάνει δε μέτρα για να εξασφαλίσει την διαβίωση των Λειτουργών της. Οι Λειτουργοι μιας πολιτείας είναι οι στηλοβάτες της. Άν είναι σαθροί θα την παρασύσουν και εκείνην.
Σήμερα η Πολιτεία διέρχεται κρίση. Κρίση οικονομική, γιατί οι Βουλευτές μας που χαράζουν την πορεία της οικονομία είτε απέτυχαν είτε έπαψαν να επιτελούν λειτουργημα και άρχισαν να αναζητούν μισθό, αμοιβές και θέσεις. Κρίση νομοθετική, γιατί η ίδια η Πολιτεία έφτασε να νομοθετεί όχι για την ευμάρεια των πολιτών της αλλά με στόχο την φίμωση τους, προσπερνώντας ακόμα και αυτό το Σύνταγμα. Κρίση ηθική γιατί οι Πρώτοι Πολίτες της χώρας πίστεψαν οτι "ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" και με αυτό το πνευμα νομοθετούν την ηθικά μας. Η κρίση λοιπόν διατρέχει όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας. Έτσι προσπάθησαν να μας κάνουν όλους "ίσους", όλους συνένοχους στο έγκλημα. "Φταιμε όλοι!" μας είπαν. Φταίμε όμως;
Κρίση Πολιτειακή λοιπόν!
Ο Ιατρός εξισώθηκε σε προσφορά με τον υπάλληλο του γραφείου. Έπαψε να απολαμβάνει αποζημειώσεως και άρχισε να λαμβάνει μισθό. Είναι δυνατόν αυτός που σώζει τη ζωή να αμοίβεται; Ποιά είναι λοιπόν η πρέπουσα αμοιβή; 1000€; 10.000; 100.000; Αυτά όμως, η Πολιτεία που τόσο βιάστηκε να τον εξισώσει, δεν του τα δίνει. Του δίνει μισθό! Έτσι αυτός που εκπαιδευτηκε για Λειτούργημα, και έπρεπε να απολαμβάνει της αποζημειώσεως της Πολιτείας για την προσφορά του, όπως άλλωστε και οι Βουλευτές, αντι αυτού άρχισε να απολαμβάνει μισθού όπως οι υπάλληλοι των γραφείων. Έτσι φτάσαμε σήμερα στα γνωστά σε όλους φαινόμενα...
Γιατί όταν πληρώνεσαι 960 μισθο και σκέφτεσαι πώς θα πληρώσεις το νοίκι, όταν σώζεις ζωές αλλά δεν έχεις να πληρώσεις το ρευμα, αν γυρνάς σπίτι απο την 24ωρη εφημερία και ο κλειδαράς σου ζητάει 60ευρώ, όσα πήρες για όλη την εφημερία, για να σου ανοιξει την πόρτα, ε ναι τότε σε πνίγει το άδικο...
Σήμερα η Πολιτεία μιλάει για τους Φαρμακοποιούς. Οι Φαρμακοποιοί επιτελούν Λειτούργημα όπως οι Ιατροί. Δεν εργάζονται για μισθό, δεν απολαμβάνουν αμοιβής, δεν βγάζουν κέρδος. Οι Φαρμακοποιοί απολαμβάνουν αποζημειώσεως για τη προσφορά τους. Ο Φαρμακοποιός είναι εκείνος που καλείται να ελέξει τη συνταγή, τη δοσολογία, το φάρμακο και τις παρενέργειες του στον ασθενή. Είναι εκείνος που πρέπει να αρνηθεί τη χορήγηση του φαρμάκου στον ασθενή και να έρθει σε περαιτέρω συνενόηση με τον Ιατρό ανα περίπτωση και κατα τη κρίση του. Είναι εκείνος που προσφέρει τις πρώτες βοήθειες δωρεάν.
Είναι εκείνος που εφημερευει χωρίς αμοιβή, ακριβώς επειδή επιτελεί λειτούργημα. Όλοι αισθάνονται ασφάλεια οτι θα βρούν το φάρμακο τους, χωρίς να πληρώσουν παραπάνω, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, με ασφάλεια, γιατί πάντα εφημερευει ένα φαρμακείο. Χωρίς αμοιβή υπερωριών.
Ο Φαρμακοποιός παρακολουθει τη πορεία της υγείας του ασθενή, ενημερώνει τον Ιατρό, κατευθύνει τον ασθενή στη Σωστή Ιατρική Ειδικότητα, συμβουλευει για την ορθή χρήση των φαρμάκων. Σήμερα αυτός ο Φαρμακοποιός στοχοποιείται απο την Πολιτεία. Η Πολιτεία αποφασίζει να του μειώσει την αποζημείωση, να του δώσει αμοιβή και μισθό. Θέλει να τον κάνει επιχειρηματία μέλος κάποιας απρόσωπης αλυσίδας ή υπάκουο Υπάλληλο της. Θέλει να βλέπει τον Ασθενή σαν Πελάτη όχι σαν Ασθενή. Η εμπορευματοποίηση όμως της Υγείας δεν είναι Λειτούργημα. Είναι Υγεία για λίγους, είναι Υγεία για τους έχοντες το χρήμα και μιζέρια και απομόνωση για τους υπόλοιπους. Όπως με τους Ιατρούς, η Πολιτεία δε διδάχτηκε τίποτα!
Η Πολιτεία επιχειρηματολογεί υπερ των μέτρων, με ασπίδα τη Φαρμακευτική Δαπάνη. Τη Φαρμακευτική Δαπάνη δεν την αυξάνει ο Φαρμακοποιός. Ο Φαρμακοποιός δε συνταγογραφεί. Εκτελεί την συνταγη του Ασθενή. Ο Ασθενής δε φταιει για τη φαρμακευτική δαπάνη. Ο Ασθενής δε συνταγογραφεί, απολαμβάνει την ανακούφιση της θεραπείας που δικαιούται. Ο Ιατρός δεν αυξάνει τη Φαρμακευτική δαπάνη.
Ο Ιατρός συνταγογραφεί τα Φάρμακα που χρειάζεται ο Ασθενής για να γίνει καλά. Ποιός αυξάνει τη Φαρμακευτική δαπάνη λοιπόν; Ο Επίορκος, ο έμισθος των μεγάλων συμφερόντων, αυτός που παρανομεί, αυτός που η ίδια η Πολιτεία τον μετέτρεψε απο Λειτουργό της σε Έμισθο Υπάλληλο με στόχο το κέρδος, αυτός που ακόμα και σήμερα μεσουρανεί και διαφευγει του συστήματος- όχι τυχαία. Η Ίδια η Πολιτεία τελικά όχι μόνο δεν αυτοθεραπευεται σκοτώνοντας τα καρκινικά κύτταρα που την απομυζούν και πολλαπλασιάζονται αλλα σκοτώνει και τα τελευταία υγειή κύτταρα της προς όφελως του καρκίνου που την κατατρώει. Ένας τέτοιος ασθενής μόνο ένα τέλος μπορεί να έχει...
Δημήτριος Γιώρκας Φαρμακοποιός
Αναδημοσίευση από Athens Indymedia