Στο Πανεπιστήμιο θυμάμαι ότι σπανίως γινόταν αναφορά στη λέξη "άσυλο". Ήταν κάτι κεκτημένο, κάτι που πιθανότατα δεν θα το χρειαζόσουν ποτέ και αν άνοιγες κουβέντα για την άρση του, πήγαινες γυρεύοντας για καβγά. Πολύ πιο συχνή αναφορά της λέξης είχαμε στο αλήστου μνήμης σίριαλ του Νίκου Φώσκολου "Λάμψη", όπου καθημερινή μας έννοια (εκτός από τα εξώγαμα του Γιάγκου Δράκου) ήταν αν η Σελήνη τελικά θα πάει στο άσυλο. Την τελευταία εβδομάδα όμως και με αφορμή την εγκατάσταση 300 αλλοδαπών στη Νομική, φαίνεται ότι το άσυλο είναι το μοναδικό μας πρόβλημα! Ξαφνικά όλα τα κανάλια ξέχασαν ΔΝΤ, ακρίβεια, κλειστά επαγγέλματα κλπ και τα μονοθεματικά δελτία βρήκαν άλλο αγαπημένο θέμα. Πολύ βολικό που έγινε τέτοια εποχή... Η κυβέρνηση -στην τελική ευθεία πριν από τις φημολογούμενες εκλογές της 3ης Απριλίου- πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια: KAI θα κάνει άρση του ασύλου με αφορμή τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας ΚΑΙ θα ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι...