Θεόδωρος Αμπατζόγλου: «Ο φαρμακοποιός είναι το αποκούμπι του ασφαλισμένου, του αρρώστου, του ηλικιωμένου, του οικονομικά ασθενούς»

Ο πρόεδρος του ΠΦΣ, κ. Θεόδωρος Αμπατζόγλου, μιλάει στο pharmacorner για τις εξελίξεις στον χώρο του φαρμακείου, μετά την ψήφιση του νόμου για τις διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας, καθώς και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό φαρμακείο σήμερα.

Κύριε Αμπατζόγλου, μετά από τις δυναμικές κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών, που είχαν ως στόχο τη διαφύλαξη της φαρμακευτικής περίθαλψης, όπως παρέχεται μέσα από τα φαρμακεία, αλλά και την προάσπιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους, το πολυνομοσχέδιο για την υγεία ψηφίστηκε σε νόμο. Τι "κερδίσατε" στην τελική μορφή του, αλλά και για ποια θέματα πρόκειται να αγωνιστείτε ακόμα, ώστε να τροποποιηθούν με υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα;

Θα ήταν σημαντική παράλειψη από μέρους μου αν προχωρούσα στον απολογισμό αυτού του αγώνα, ο οποίος ήταν πρωτοφανής σε διάρκεια και ένταση, αν δεν ευχαριστούσα πρώτα όλους τους συναδέλφους Φαρμακοποιούς, που με ομοψυχία και ομοφωνία συμπαρατάχθηκαν στις αποφάσεις των συλλόγων τους. Από την άλλη πλευρά, οι Σύλλογοι, σε πλήρη συντονισμό με τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο, οργάνωσαν τέλεια όλες τις κινητοποιήσεις.

Όσον αφορά τώρα έναν πρώτο απολογισμό. Το ισοζύγιο θεωρείται θετικό. Αποτρέψαμε την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Αποτρέψαμε την υποκλοπή σημαντικής ύλης του φαρμακείου και τη διείσδυση επιχειρηματικών συμφερόντων στον χώρο μας.
Αποτρέψαμε το άνοιγμα εκατοντάδων νέων φαρμακείων, τα οποία, επειδή δεν θα ήταν βιώσιμα, θα εκτόξευαν τη φαρμακευτική δαπάνη, με την αλλαγή της διάταξης που αφορά την ίδρυση φαρμακείων γύρω από συνταγογραφικά κέντρα.
Δίνονται κίνητρα για τη συστέγαση παλαιών με νέους φαρμακοποιούς.

Ωστόσο, μεγάλο πρόβλημα παραμένει η μείωση του πληθυσμιακού ορίου στο 1:1.000, η καθιέρωση του εξοντωτικού ωραρίου και, βέβαια, το θέμα του rebate, το οποίο σε συνάρτηση με τις καθυστερήσεις πληρωμών, με το επιβαρημένο οικονομικό περιβάλλον, οδηγεί στην απόγνωση πολλά φαρμακεία.

Οι φαρμακοποιοί καταγγέλλουν ελλείψεις σε φάρμακα ευρείας χρήσης, καθώς και σε φάρμακα για πολύ σοβαρές ασθένειες. Πού οφείλονται αυτές οι ελλείψεις;

Το σίγουρο είναι ότι οι μόνοι που δεν ευθύνονται για τις ελλείψεις είναι οι φαρμακοποιοί. Τα φάρμακα «χάνονται», και εδώ σημειώστε «εξάγονται» κάπου, μεταξύ εταιρειών και φαρμακαποθηκών. Και βέβαια αυτό είναι φυσικό, εφόσον τα κέρδη είναι πολύ μεγαλύτερα στις εξαγωγές.

Ο ΕΟΦ λαμβάνει μέτρα για την αντιμετώπιση των ελλείψεων φαρμάκων, είτε με την απαγόρευση των παράλληλων εξαγωγών είτε με την επιβολή προστίμων στις φαρμακευτικές εταιρείες, κατόχους αδειών κυκλοφορίας. Αποδίδουν τα μέτρα αυτά ή πρέπει να ληφθούν πρόσθετα;

Τα μέτρα είναι αναγκαία, αλλά όχι ολοκληρωμένα. Έχουμε ζητήσει από τον πρόεδρο του ΕΟΦ να οργανώσει σε τακτική βάση συζητήσεις των εμπλεκομένων φορέων, προκειμένου να εξευρεθούν ρεαλιστικές και αποτελεσματικές λύσεις.

Ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Αναμένεται να έχει εφαρμοσθεί σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι την 1η Μαΐου του 2011. Πόσο εφικτό είναι αυτό ή πόσο απέχουμε από την υλοποίησή του;

Το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης έτυχε της υποστήριξης όλων των φορέων. Είναι μια σημαντική τομή. Πιστεύω όμως ότι έπρεπε να σχεδιασθεί καλύτερα και να λάβουν υπόψη τις παρατηρήσεις του ΠΦΣ.

Η περίπτωση του ΟΑΕΕ είναι σχετικά εύκολη, λόγω του ότι ο ΟΑΕΕ συμβάλλεται με ιδιώτες γιατρούς.
Η περίπτωση του ΙΚΑ είναι περίπλοκη, επειδή προϋποθέτει εξοπλισμό, γραμμές, συνδέσεις κ.λπ. στους χώρους των ιατρείων του ΙΚΑ.
Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν επιλεγεί τα ιατρεία Περιστερίου και Αγίας Παρασκευής για την έναρξη εφαρμογής του συστήματος.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν ακόμη αρκετά θέματα προς επίλυση. Π.χ. ποιες είναι οι μορφές και οι συσκευασίες που πράγματι κυκλοφορούν;
Πότε θα διασυνδεθεί το σύστημα με τα προγράμματα που είναι εγκατεστημένα στα φαρμακεία;
Τι θα γίνει με τις περιοχές που δεν υπάρχουν δίκτυα;
Τελικά, πιστεύω ότι το ολοκληρωμένο σύστημα θα προχωρήσει, αλλά όχι στους χρόνους που λέει η Κυβέρνηση.

Ποια τα οφέλη της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, τόσο για την Πολιτεία όσο και για τους φαρμακοποιούς;

Για την μεν Πολιτεία σημαίνει σημαντικές οικονομίες κλίμακας, άρα  βιώσιμα ταμεία και περιορισμός της αλόγιστης συνταγογράφησης, για τους δε φαρμακοποιούς -εφόσον λειτουργήσει σωστά και είναι ενιαία για όλα τα ταμεία- σημαίνει περιορισμό της γραφειοκρατίας και της ταλαιπωρίας.

Θα ήθελα τώρα να αναφερθούμε στο πρόβλημα της καθυστέρησης πληρωμών από τα ασφαλιστικά ταμεία. Παρά τις δεσμεύσεις για παράδειγμα του προέδρου του ΟΠΑΔ, υπάρχουν απλήρωτες συνταγές και από το 2010 στους φαρμακοποιούς. Και φυσικά, το ίδιο ισχύει και για ένα σύνολο ακόμη ταμείων. Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις σας; 

Δυστυχώς το πρόβλημα συνεχίζεται. Δυστυχώς οι γραφειοκράτες του Υπουργείου Οικονομικών καταδικάζουν σε μαρασμό υγιείς επιχειρηματικές μονάδες, όπως είναι τα φαρμακεία, και αδιαφορούν για την ταλαιπωρία στην οποία θα υποβάλλουν εκατομμύρια ασφαλισμένους. Το μοναδικό όπλο που έχουμε στα χέρια μας είναι η αναστολή της πίστωσης. Δεν το θέλουμε αλλά αναγκαζόμαστε να φθάσουμε εκεί, και βέβαια θα ακολουθήσουν και νομικές διαδικασίες. Τα φαρμακεία στρέφονται στην τοκογλυφία. Δεν αρνούμαστε να πιστώσουμε τα ταμεία. Θέλουμε όμως ξεκάθαρους όρους συναλλαγής.

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθούμε στα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήχθη με εντολή του ΠΦΣ και κατέδειξε την εμπιστοσύνη των πολιτών στο φαρμακείο της γειτονιάς. Ποια η εκτίμησή σας για τα συμπεράσματα της έρευνας, και σε ποιο βαθμό σας επιφορτίζουν με κοινωνική ευθύνη;

Θα ξεκινήσω από το τέλος. Η έρευνα δείχνει ότι ο φαρμακοποιός αντιλαμβάνεται την κοινωνική ευθύνη του και ενεργεί ανάλογα. Γι’ αυτό και έχει αυτό το υψηλό ποσοστό αποδοχής στην κοινωνία.

Η έρευνα αυτή έρχεται να αντικρούσει τις έρευνες που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όπως αυτή του Υπουργείου Οικονομικών, την περίοδο της ψήφισης του νομοσχεδίου για την υγεία, που αφορούσε τα «κλειστά» επαγγέλματα.

Το φαρμακείο αποτελεί χώρο πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Ο φαρμακοποιός είναι το αποκούμπι του ασφαλισμένου, του αρρώστου, του ηλικιωμένου, του οικονομικά ασθενούς, αυτού που δεν μπορεί αντεπεξέλθει στη γραφειοκρατία των ταμείων.

Η Πολιτεία διαχρονικά βλέπει τον φαρμακοποιό ως έναν τίμιο χρηματοδότη, αφού δεν μπορεί να φοροδιαφύγει και πιστώνει τα ταμεία.
Τον ρόλο αυτό δεν τον αρνούμαστε. Επιζητούμε όμως την αναγνώριση των υπηρεσιών μας. Και αυτό είναι πέραν όλων των άλλων και ηθικό ζήτημα.