Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Η εξαφάνιση του φαρμακείου της γειτονιάς


Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο υπουργός Υγείας προσπαθεί να επενδύσει με περιτύλιγμα επικοινωνιακής πολιτικής τα κυβερνητικά μέτρα που πλήττουν τον κλάδο.

Στην προσπάθεια αυτή αρωγοί είναι τα χειραγωγημένα Μ.Μ.Ε., τα οποία κάθε φορά που έρχεται στη δημοσιότητα το «άνοιγμα» των επαγγελμάτων, στοχοποιούν τον φαρμακοποιό και βάλλουν λυσσαλέα εναντίον του, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα στο βωμό της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων. Έτσι, για τα Μ.Μ.Ε. κλειστό επάγγελμα ίσον φαρμακοποιός! Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γνωστός συνάδελφος-δημοσιογράφος ο οποίος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την ύπαρξή του, σε στενή σύνδεση με τα συμφέροντα της φαρμακοβιομηχανίας, καταφέρεται με άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά εναντίον των φαρμακοποιών.

Στην ουσία των πραγμάτων τώρα, η κυβέρνηση δια του κ. Λοβέρδου «απελευθέρωσε» για ακόμη μία φορά το επάγγελμά μας (αλήθεια, πόσες φορές ακόμη θα το κάνει;), αφενός με την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων σε εθελοντική βάση για τις ημέρες Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο και αφετέρου με διευρυμένο υποχρεωτικό ωράριο, για το οποίο μέχρι σήμερα που κλείνει η «Εγκύκλιος» δεν έχουμε τις έγγραφες αποφάσεις.

Σε τι προσβλέπει η κυβέρνηση με την απελευθέρωση του ωραρίου; Μήπως σε νέες θέσεις εργασίας; Μα τα φαρμακεία δεν μπορούν να συντηρήσουν τον ίδιο τον φαρμακοποιό τους, θα κάνουν και επιπλέον προσλήψεις; Πώς; Τα έξοδα των φαρμακείων γιγαντώνονται (με τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων να αυξάνονται, την εφορία, τις έκτακτες εισφορές, το Φ.Π.Α. κ.λπ. για εισοδήματα που δεν έχουμε εισπράξει, να καταφτάνουν το ένα μετά το άλλο), ενώ τα έσοδα μειώνονται συνεχώς. Και το αρνητικό ισοζύγιο συνεχώς μεγαλώνει.
Και αλήθεια, ποιος κερδίζει από την απελευθέρωση του ωραρίου ΜΟΝΟ των φαρμακείων (όταν η αγορά είναι νεκρή τη Δευτέρα και την Τετάρτη και τα κέντρα συνταγογράφησης ανύπαρκτα το Σάββατο);

 Οι ασφαλισμένοι; Όχι, διότι ο τζίρος των διημερευόντων μειώνεται καθημερινά, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης περισσότερων φαρμακείων. Άλλωστε τα διημερεύοντα φαρμακεία στην Ελλάδα είναι τα περισσότερα ανά κάτοικο στην Ευρώπη!
 Το κράτος; Προσπαθούμε να ανακαλύψουμε πώς η απελευθέρωση βοηθά την ανάπτυξη της χώρας και δεν έχουμε καταλήξει πουθενά.
 Η τρόικα και οι άλλες «δημοκρατικές» δυνάμεις; Ρωτήστε τους γιατί επιθυμούν (αν πράγματι το επιθυμούν τελικά) την απελευθέρωση ωραρίου μόνο για τα φαρμακεία. Αλήθεια, γιατί δεν γίνεται απελευθέρωση του ωραρίου και στο δημόσιο τομέα για την εξυπηρέτηση του κοινού; Εκεί δεν χρειάζεται παρόμοιο μέτρο; Γιατί δεν γίνεται απελευθέρωση των διημερευόντων νοσοκομείων; Δεν έχει ανάγκη ο κόσμος από νοσοκομειακή περίθαλψη την Κυριακή και τις αργίες; Και γιατί δεν μετατρέπονται τα ωράρια των γιατρών σε κατά βούληση ωράρια;

Μήπως τελικά πίσω από την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων κρύβουν τον πραγματικό τους στόχο που είναι η δημιουργία αλυσίδων ή φαρμακείων στα super market, όταν «δημιουργήσουν» τις «κατάλληλες» συνθήκες;

Η απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων είναι ένα ακόμα μέτρο που οδηγεί στην εξαφάνιση των φαρμακείων της γειτονιάς, αυτών των μικρών υγειών κυττάρων της φαρμακευτικής περίθαλψης. Όταν στο μέλλον ο πολίτης θα έχει απέναντί του ένα καθεστώς φαρμακείων με απρόσωπους και στυγνούς επαγγελματίες, τότε θα αναζητά το φιλικό, ανθρώπινο περιβάλλον του σημερινού φαρμακείου. Από ποιον θα ζητήσει δανεικό φάρμακο, για να συνταγογραφηθεί μετά από το γιατρό του ταμείου; Από ποιον θα ζητήσει ιατροφαρμακευτική υπηρεσία χωρίς χρέωση;

Φυσικά στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και άλλα κυβερνητικά μέτρα.

Αλήθεια ποιος κέρδισε από την κατάργηση των εκπτώσεων που παρείχαν η βιομηχανία και οι φαρμακαποθήκες στα φαρμακεία; Μήπως η βιομηχανία (...με τον ελλιπή εφοδιασμό σε φάρμακα) και οι φαρμακαποθήκες (...με τις παράλληλες εξαγωγές που αφανίζουν τα φάρμακα από τον ελληνικό λαό); Και ποιοι έχασαν; Ασφαλώς μόνο οι φαρμακοποιοί.

Και από την ανάκληση της συνταγογράφησης με βάση τη δραστική ουσία ποιοι κέρδισαν; Μήπως η βιομηχανία και οι «εταίροι», στους οποίους χαρίστηκαν και πάλι απίστευτα ποσά εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων; Και ποιοι έχασαν; Το γεγονός ότι η φαρμακευτική δαπάνη θα μειωνόταν από τη συνταγογράφηση με τη δραστική ουσία, δεν αφορά κανέναν; Το γεγονός ότι κατά τις διημερεύσεις και διανυκτερεύσεις, οι ασφαλισμένοι ταλαιπωρούνται για να βρουν το συγκεκριμένο φάρμακο της συγκεκριμένης εταιρείας που έγραψε ο γιατρός, ενώ θα μπορούσαν οι φαρμακοποιοί να χορηγήσουν ακριβώς το ίδιο φάρμακο άλλης εταιρείας, πάλι δεν αφορά κανέναν;

Όμως, όπως φαίνεται, το ότι το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό, δεν έχει καμία σχέση με άλλα αγαθά και δεν υπόκειται στους νόμους της ελεύθερης αγοράς και του ασύδοτου ανταγωνισμού είναι κάτι για το οποίο επιμένουμε μόνο εμείς. Μόνο εμείς και ο κόσμος πιστεύουμε στην κοινωνική προσφορά μας και είμαστε εμείς που αντιλαμβανόμαστε ότι σε μια κοινωνία, όπου οι νόμοι δεν εφαρμόζονται και η αδικία περισσεύει, όπου η ψευτιά και ο αιφνιδιασμός κυριαρχεί, οφείλουμε να αντισταθούμε και να πολεμήσουμε το νόμο της ζούγκλας.

Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Λουράντος Ηλίας Γιαννόγλου
            Πρόεδρος Φ.Σ.Α       Γραμματέας Φ.Σ.Α.