Το Σύνταγμα στις 12:00 που πήγα ήταν σχεδόν γεμάτο. Στη συμβολή των δρόμων Αμαλίας και Οθωνος είχαν ήδη φθάσει αρκετοί συνάδελφοι, θα μπορούσε όμως να ήταν περισσότεροι. Και αυτό γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε , πως αυτές οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις που αφορούν όλους τους Ελληνες πολίτες και όχι στενά συνδικαλιστικά αιτήματα, δεν μπορούν να αφήνουν αδιάφορο κανένα.
Εντύπωση μου προξένησε η απουσία κάποιων συνδικαλιστών από αυτούς τους «πρώην λαλίστατους» που σε γενικές συνελεύσεις καλούσαν τους ... κομματικούς τους αντιπάλους (έτσι έβλεπαν τότε κάποιους συναδέλφους τους , γιατί έτσι τους βόλευε ) σε αγώνες με τους οποίους οι ίδιοι είχαν πάρει ... διαζύγιο . Πού ήταν σήμερα , αλλά και τις προηγούμενες φορές που δίναμε τις μάχες μας στο Σύνταγμα; Πού ήταν αυτοί που πριν δύο περίπου χρόνια υπερέβαλαν ( με λόγια πάντα ) σε παληκαρισμούς και ... τσαμπουκά; Που ήταν σήμερα γιά να ενώσουν την φωνή τους με την δική μας και να ... εισπνεύσουν τα χημικά των ΜΑΤ ; Καναπεδάτοι ή φοβισμένοι ; Γιατί αυτοαπομονώνονται; Τους επαναλαμβάνω γιά ακόμα μία φορά αυτό, που είπα σε κάποιους και στο τηλέφωνο: Σήμερα δεν περισσεύει κανείς. Ελάτε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Μην κάνετε και τώρα λάθος επιλογές .
Δεν υπήρχε παλμός, γιατί δεν υπήρχαν μικρόφωνα και κεντρικός συντονισμός. Υπήρχε όμως αποφασιστικότητα. Εβλεπες σε όλους ότι δεν θα έφευγαν παρά μονο με χημικά !
Γύρω στις 2:15 το ΠΑΜΕ, που αποτελούσε μιά πολύ μεγάλη ομάδα ( σίγουρα από τις ογκοδέστερες ) και εξαιρετικά οργανωμένες, ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ .... ΑΠΟΧΩΡΕΙ !!! Η αποχώρησή του μάλιστα έγινε συντεταγμένα με υποδειγματική στρατιωτικού τύπου οργάνωση, υπό τις αποδοκιμασίες όλων των υπολοίπων παραμενόντων διαδηλωτών! Και να σκεφθεί κανείς ότι αποχωρώντας φώναζαν το γνωστό τους σύνθημα « εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι ... κ.λ.π.»!!! Μα να καλείς τον λαό σε επανάσταση και εσύ να την κάνεις ... τι να πω;
Μετά την ολοκλήρωση της αποχώρησης του ΠΑΜΕ , άρχισαν τα ... όργανα. Τυχαίο; Οι γνωστοί και όχι άγνωστοι, έδωσαν την αφορμή που ήθελαν τα ΜΑΤ γιά να δράσουν , υλοποιώντας τις εντολές της Κυβέρνησης. Μεχρι τις 5:00 είχαν όλα τελειώσει. Με συνοπτικές διαδικασίες και πληθώρα χημικών, η πλατεία είχε αδειάσει.
Αυτή τη φορά δεν επέτρεψαν οι «αρχές» να δημιουργηθεί το ιατρείο-φαρμακείο στο μετρό, διότι είχαν κλείσει από το βράδυ τον σταθμό του Συντάγματος. Ετσι είχε στειθεί ενα πρόχειρο ιατρείο στο κάτω μέρος της πλατείας με ελάχιστα φάρμακα και άλλα προϊόντα πρώτων βοηθειών. Εφερα κάποια φάρμακα που μου ζήτησαν πηγαίνοντας δύο φορές στο φαρμακείο μου με την μηχανή μου . Την τελευταία φορά , όταν επέστρεψα στην Πλατεία , φέρνοντας Maalox και steri-strips από το φαρμακείο του συναδέλφου Βλασσόπουλου οι Πλατεία είχε βιαίως αδειάσει . Οι μόνοι που είχαν μείνει ήταν οι διασώστες του Ερυθρού Σταυρού στο πρόχειρο φαρμακείο, και τα ΜΑΤ που διάσπαρτα ... κυριαρχούσαν στον άδειο πλέον χώρο.
Εφυγα. Κατεβαίνοντας την Συγγρού με την μηχανή μου και περνώντας μέσα από διμοιρίες των ΜΑΤ και αναποδογυρισμένους κάδους σκουπιδιών με φωτιές , αισθανόμουν γεμάτος οργή και αγανάκτηση.
Δεν μπορεί μία χούφτα ανθρώπων, να έχουν απέναντί τους όλον τον Ελληνικό λαό και να επιμένουν ότι θέλουν να τον σώσουν . Δεν μπορεί ο περήφανος Ελληνικός λαός να υφίσταται τέτοιου είδους μεταχείριση από καρεκλοκένταυρους πολιτικούς που οι ίδιοι έχουν χάσει όχι μόνο την αξιοπρέπειά τους αλλά και την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Σίγουρα, αύριο θα είμαι πάλι εκεί ..... γιά την δική μου αξιοπρέπεια αλλά και του κλάδου...
Κ.ΛΟΥΡΑΝΤΟΣ