Σπάνια επικρατεί ηρεμία στις γενικές συνελεύσεις του Φαρμακευτικού Συλλόγου. Αυτήν τη φορά όμως, οι φωνές ακούγονταν σε όλο το κτίριο, ίσως δε και στους γύρω δρόμους. Επίσης, ήταν από τις ελάχιστες φορές που συμμετείχαν τόσα πολλά μέλη του. Μαχητικές φωνές, αποφασιστικές, παθιασμένες ακόμη και ακραίες.
Κάποιοι είπαν να ανασταλεί η εκτέλεση συνταγών για όλον τον Ιούνιο, ίσως και περισσότερο, άλλοι έλεγαν να μείνουν ανοιχτά μόνο δύο φαρμακεία του Νομού, τα πιο απομακρυσμένα, άλλοι να μην ανοίξει κανένα φαρμακείο, ούτε τα διημερεύοντα. Όλα έδειχναν ότι ο αγώνας, αυτή τη φορά, θα ήταν σκληρός και με διάρκεια. Ίσως είχε έρθει η ώρα να δείξουμε ότι δεν είμαστε δειλοί και χορτασμένοι (και ότι, έστω για μία φορά, είμαστε ενωμένοι).
Την επομένη της απεργίας, οι περισσότεροι ήταν επιφυλακτικοί ή ακόμη τα είχαν και χαμένα, γιατροί, φαρμακοποιοί, Ταμεία, υπάλληλοι, κανάλια, ασθενείς. Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, πόσο θα κρατήσει αυτό, μάλλον δεν θα κρατήσει για πολύ, ρεπορτάζ για την ταλαιπωρία, παράλληλα απόδειξη, κουπόνια και «δαπάνη στο Ταμείο σας» αλλά και «αν έχετε φάρμακα, κρατήστε μια-δυο μέρες τη συνταγή, ίσως να μας πληρώσουν και να λήξει το θέμα» (τα πρώτα σημάδια υποχωρητικότητας. Καθώς περνούσαν οι μέρες, ειδικά οι πρώτες πέντε εργάσιμες, τα περιθώρια για την εκτέλεση των συνταγών στένευαν, υπήρχαν και οι κρατημένες τρίμηνες στο φαρμακείο κι έτσι άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες σταγόνες κρύου ιδρώτα στα μέτωπα μερικών φαρμακοποιών.
Αυτό, γιατί οι περισσότεροι, ενώ υποτίθεται ότι αγωνίζονταν για το καλό του κλάδου και των απλήρωτων συναδέλφων τους, ταυτόχρονα ήλπιζαν ότι λήγοντας στο τέλος του μηνός η κινητοποίηση, θα μπορέσουν να εξαργυρώσουν και τις τρίμηνες και τις υπόλοιπες συνταγές που για «φιλανθρωπικούς λόγους» εκτέλεσαν, δείχνοντας ανυπακοή στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων. Τα πράγματα έγιναν λίγο πιο σκούρα όταν ο Σύλλογος αποφάσισε να ελεγχθούν όλες οι προς υποβολή καταστάσεις και να απορριφθούν συνταγές μετά την 22α Μαΐου. Τί έγινε κατά τη διάρκεια αυτών των ελέγχων, τί πέρασε, τί δεν πέρασε, πόσες καταστάσεις άλλαξαν μετά τον έλεγχο, ειδικά στην επαρχία όπου δεν υπάρχουν διανεμητικοί λογαριασμοί, είναι άγνωστο. Αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει τώρα, είναι να πιέσουμε όσο γίνεται ώστε ακόμη κι αν έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, να μην πληρωθούν αυτές οι συνταγές.
Ο δεύτερος γύρος ξεκίνησε με το που μπήκε ο Ιούνιος. Στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων άρχισαν ν’ ακούγονται κι άλλες φωνές, αντίθετες, φωνές για υποχώρηση. Να μην ταλαιπωρούμε τους ασφαλισμένους, χάνουμε και χρήματα, υπάρχει κι ένα ηλεκτρισμένο κλίμα στα φαρμακεία με εξηγήσεις, επεξηγήσεις, καθυστερήσεις, διαφωνίες ακόμη και καυγάδες, μπήκαν και κάποια χρήματα (ψίχουλα) στους λογαριασμούς μας, άντε να σταματήσουμε τον «αγώνα» μας. Τί καταφέραμε λοιπόν; Να πληρωθεί (τμηματικά) ο Μάρτιος με καθυστέρηση ενός μήνα; Τα χρήματα, θα έμπαιναν κάποια στιγμή, έτσι κι αλλιώς, όπως θα μπουν και όλα τα υπόλοιπα. Κακά τα ψέματα, από το Κράτος θα πληρωθείς ακόμη κι αν περάσουν χρόνια. Κάτι άλλο καταφέραμε. Να κάνουμε πλουσιότερους όσους όλο αυτό το διάστημα μάζευαν συνταγές με την ελπίδα ότι αργά ή γρήγορα όλη η ιστορία θα λάβει τέλος. Έτσι, αυτοί οι ίδιοι, δρώντας τώρα αντίστροφα και βάζοντας φιτίλια για διακοπή του αγώνα, θα υποβάλλουν τις αυξημένες σε αριθμό και αξία συνταγές τους, θα περιμένουν να πληρωθούν και να γλεντήσουν εις υγείαν των κορόιδων. Είχαν και δύο πολύτιμους συμμάχους. Αφενός τους ασθενείς οι οποίοι διαδίδουν από στόμα σε στόμα ποιο φαρμακείο συνεχίζει να εξυπηρετεί (ενώ τα υπόλοιπα, τα συντασσόμενα με το Σύλλογο) «ταλαιπωρούν» το κοινό και αφετέρου τους γιατρούς οι οποίοι καθοδηγούν τους ασθενείς τους στα συγκεκριμένα «γνωστά-άγνωστα» φαρμακεία. Πόσο θ’ αντέξουν αυτοί οι φραγκοφονιάδες οι φαρμακοποιοί χωρίς συνταγές; Είναι δειλοί, ήδη πήγε μακριά η βαλίτσα. Από μέρα σε μέρα θα σας παρακαλούν μετανιωμένοι (λόγια γιατρού), να ξαναπάτε στα φαρμακεία τους. Επώνυμη καταγγελία συναδέλφου αναφέρει ότι έκοψε απόδειξη για ένα εμβόλιο και μετά από πέντε λεπτά του τηλεφώνησε έξαλλος ο παιδίατρος γιατί έπρεπε, κατά τη γνώμη του, να δώσει το φάρμακο δανεικό μέχρι την Πέμπτη 14 Ιουνίου οπότε θα λήξει η κινητοποίηση. Στην ερώτηση, από πού το έμαθε αυτό, ο γιατρός απάντησε ότι του το είπαν άλλοι φαρμακοποιοί στους οποίους ήδη στέλνει συνταγές και απείλησε τον φαρμακοποιό ότι θα ενημερώνει τους ασθενείς του να μην πηγαίνουν στο φαρμακείο του γιατί ταλαιπωρεί τον κόσμο και εκθέτει τους γιατρούς. Φυσικά, ο συνάδελφος δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια αλλά αφού τον έβαλε στη θέση του απαντώντας του καταλλήλως και στολίζοντας τον, προχώρησε επισήμως και στα δέοντα. Αυτή είναι η αντίληψη που έχουν πολλοί για εμάς, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μας συμπεριφέρονται και το χειρότερο, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται ο ένας συνάδελφος στον άλλον.
Στην αυριανή Συνέλευση να αποφασιστεί η συνέχιση των κινητοποιήσεων, η παραπομπή στο πειθαρχικό όσων εκτέλεσαν συνταγές και να απαιτήσουμε να μην πληρωθεί καμία συνταγή μετά τις 22 Μαϊου και όταν τελικά δικαιωθούμε και αποφασίσουμε διακοπή της αναστολής χορήγησης, η εφαρμογή να ξεκινήσει πέντε εργάσιμες ημέρες μετά τη λήψη της απόφασης, έτσι, για να βλέπουν κάποιοι το μάτσο με τις συνταγές να μένει στο συρτάρι τους, ανεξόφλητο.
Σ.Δ. Παππάς