Τα τελευταία χρόνια έχουμε
χάσει σαν κλάδος πάρα πολλά με
αποτέλεσμα ήδη αρκετά φαρμακεία να αντιμετωπίζουν σοβαρότατα οικονομικά
προβλήματα. Ωστόσο η σημερινή κατάσταση είναι άνευ προηγουμένου: Πρωτοφανής
καθυστέρηση εκ μέρους ΕΟΠΥΥ (το κύριο πλέον ταμείο μας) μέσα σε ένα κλίμα
καταλασπολόγησης μας! Πολλοί συνάδελφοι
απειλούνται με λουκέτο, διότι είναι απλήρωτοι, την ώρα που η πλειοψηφία του
κόσμου θεωρεί ότι «δεν έχουν ανάγκη αυτοί, τόσα χρόνια αυτοί έχουν φάει με χρυσά
κουτάλια!»
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό
με το ότι σχεδόν σε όποια χώρα έτυχε να παρέμβει το ΔΝΤ υπήρξε έκπτωση των
παροχών κοινωνικού κράτους, νομίζω επιβάλλει, την (ήδη καθυστερημένη) αντίδρασή
μας.
Πιστεύω πως αρχικά θα
βοηθούσε η σύνταξη από κοινού ενός κειμένου και η διάδοσή του στον κόσμο (είτε
ως αφίσας, είτε ως φυλλαδίου).
Προσωπικά προτείνω κάτι ως
εξής:
«Ας μην επιτρέψουμε την επέκταση της κρίσης ως το φαρμακείο της
γειτονιάς, του χωριού μας! Το φάρμακο ΔΕΝ είναι ένα
ακόμα εμπόρευμα, είναι κοινωνικό αγαθό»
Χάρη στον σημερινό αριθμό
φαρμακείων καθένας μπορεί να προμηθευτεί εύκολα, γρήγορα και οικονομικά το
φάρμακο, που χρειάζεται. Μπορεί να αναζητήσει δωρεάν την επιστημονική συμβουλή
του φαρμακοποιού του. Μπορεί να βρει λύση στο πρόβλημά του μέσα σε κλίμα
φιλικό, εμπιστευτικό, ανθρώπινο.
Ας μην αφήσουμε να χαθεί η
εύκολη πρόσβαση καθενός στο φάρμακο, στην συμβουλή, στην ορθή πληροφόρηση, στην
βοήθεια, που έχει ανάγκη!
Δεν απειλείται απλά το
επάγγελμα του φαρμακοποιού, απειλείται μία από τις κύριες δομές πρόσβασης στο
βασικό, κοινωνικό αγαθό: Το φάρμακο.
Λιγότερα φαρμακεία σημαίνει, απλά, λιγότερη Υγεία για
όλους!»
Νομίζω ότι η διάδοση κάποιου
τέτοιου κειμένου (δεκτές όλες οι διορθώσεις/προσθήκες) είναι ήδη μια καλή αρχή,
μια πρώτη μορφή κινητοποίησης (και μάλιστα…κοινωνικώς αποδεκτής)
Και κυρίως πιστεύω ότι, η
συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, διαθέτει και το ηθικό και το
επιστημονικό έρεισμα ώστε να υποστηρίξει ένα τέτοιο κείμενο…
Νεκταρία Μενδρινού