Είναι αλήθεια πως τόσα χρόνια η πλειοψηφία του ελληνικού λαού κλείνει τα μάτια σε όλες τις ‘κομπίνες’ που βλέπει μπροστά του, πολλές φορές προσπαθεί να συμμετάσχει κιόλας.
Τώρα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που η μεγαλύτερη μερίδα φαρμακείων αδυνατεί να πληρώσει τους προμηθευτές της και προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει διέξοδο σε ένα αδιέξοδο που οι ίδιοι μπήκαν οικειοθελώς.
Τι εννοώ;
Χρόνια τώρα υπάρχουν γνωστά φαρμακεία και φαρμακοποιοί οι οποίοι κατακλέβουν ασθενείς και ασφαλίστικά ταμεία. Η πολιτεία τους γνωρίζει, το ίδιο και οι πολίτες. Ποια είναι όμως η αντίδραση και των δύο στις μέρες αυτές τις δύσκολες για την δημόσια υγεία.
Τα φαρμακεία που χρόνια τώρα σηκώνουν το βάρος της απεργείας είναι αυτά που αιμοραγούν οικονομικά προσπαθώντας να πορευτούν νόμιμα και με το σταυρό στο χέρι. Τα φαρμακεία που σήμερα κάνουν τον ‘καλό’ είναι αυτά που μετά από χρόνια απάτης έχουν φτάξει ένα γερό κομπόδεμα ικανό να βγάλει από την κρίση νικητές.Λυπάμαι που ζω σε μια χώρα με Έλληνες πολίτες ανάξιους και συμφεροντολόγους. Λυπάμαι που δεν ήμουν λαμόγιο τόσα χρόνια για να κλέβω και τώρα να έχω ‘καβάτζες’. Μα πιο πολύ λυπάμαι που στο τέλος εγώ θα είμαι ο φταίχτης και ο κλέφτης. Γιατί ο έξυπνος ο Έλληνας έχει μάθει να υποστηρίζει τους κλέφτες.
Ίσως προλαβαίνω να αλλάξω, αλλά πραγματικά δεν το θέλω. Προτιμώ να ζω φτωχός και κατατρεγμένος αν χρειαστεί, παρά να αλλάξω ιδανικά. Κλασσικός ‘μ@λ@κας’!
Κάποια μέρα θα δικαιωθώ; Σίγουρα όχι θα είμαι πάντα ο χαζός σε αυτή τη χώρα. Ο άνθρωπος που δεν πάει με τα νερά των κλεφτών, που πληρώνει τους φόρους του χωρίς να κλέβει. Είμαι αυτός επάνω στον οποίο στηρίζεται όλο το σύστημα. Γιατί πάνω στις πλάτες μου και των ομοίων μου χτίζεται το όλο οικοδόμημα. Έμένα περιμένουν να καταρρεύσω για να ξεκινήσει το ‘πάρτυ’. Δεν ξέρω όμως αν θα τους κάνω την χάρη!
Με φωνάζουν εκβιαστή τα ΜΜΕ γιατί έχω το θράσσος να θέλω να πληρωθώ για την εργασία μου. Με φωνάζουν κλέφτη τα ΜΜΕ γιατί πλήρώνω φόρους για εισοδήματα που ποτέ δεν είχα. Με φωνάζουν απατεώνα γιατί δεν μπορώ να πληρώσω τις επιταγές μου και παίρνω τοκογλυφικά δάνεια από τις τράπεζες εξαλείφωντας το όποιο κέρδος έχω και πρακτικά έχω φτάσει να δίνω τα φάρμακα στους πελάτες μου με ζημιά αντί για κέρδος. Στα μάτια των πελατών μου είμαι ο ‘Κακός’ τώρα γιατί τους ζητώ να πληρώσουν τοις μετρητοίς τα φαρμακά τους και να πάνε τα εισπράξουν αυτοί από το ταμείο τους. Καταλαβαίνω πως είναι ταλαιπωρία για αυτούς και έτσι επιλέγουν την εύκολη λύση, πάνε στον απατεώνα που χρόνια τώρα κλέβει το κράτος και τις ασφαλιστικές τους εισφορές γιατί αυτός του δίνει ακόμα με πίστωση, είναι ο ‘Καλός’, ο τίμιος, ο κουβαρντάς, ο καλός επαγγελματίας που βάζει πλάτες στο σύστημα που τόσα χρόνια τον μεγάλωσε. Ίσως να είναι και τόσο μέσα στα πράγματα που να πληρώνετε κιόλας όταν εμείς παραμένουμε στην αναμονή. Σίγουρα όμως αν αποφασίσει το κράτος να αφήσει κάποια φαρμακεία στην απ’ έξω αυτός δεν θα είναι μέσα σε αυτά.
Αξίζει λοιπόν να πολεμάς για ένα καλύτερο αύριο; αξίζει να προσπαθείς να ισιώσεις τα στραβά; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως η μάχη τελειώνει όταν παραδίδεις τα όπλα.
Νικολάου Αργύρης