Αν συνεχιστεί αυτό, σε λίγο καιρό - δεν απέχει και πολύ - θα βρεθούμε μπροστά σε ανθρωπιστική, υγειονομική κρίση. Το φαρμακείο δεν είναι οποιοδήποτε εμπορικό κατάστημα. Αν κλείσουν πολλά από αυτά - όπως πολλά ισως κυβερνητικά στελέχη με τις ευλογίες της τρόικας διακαώς επιθυμούν - το αποτέλεσμα θα είναι δυσάρεστο για την υγεία των ασθενών.Μπορείτε να θυμηθείτε παλαιότερο άρθρο όπου αναφέρονται όλα αυτά.
Χθες λοιπόν κάποιοι συνάδελφοι αγωνίστηκαν πολύ για να πετύχουν το...
... αυτονόητο για πολλούς από εμάς. Κάποιοι αγωνίστηκαν πολύ, ενώ κάποιοι άλλοι πολύ περισσότερο. Είμαστε περήφανοι που έχουμε στις τάξεις μας νέους συναδέλφους, νέους συνδικαλιστές, με ιδέες και αγωνιστικότητα για τον κλάδο. Χωρίς να θέλουμε να παρακάμψουμε σε καμία περίπτωση την εμπειρία και την μαχητικότητα των παλαιότερων συναδέλφων.
Οι περισσότεροι πρόεδροι των συλλόγων ήταν υπέρ της συνέχισης. Η πλάστιγγα λοιπόν είχε ήδη γείρει εμφανώς στη συνέχιση της άρσης. Κάπου όμως προς το τέλος τα πράγματα πήγαν να πάρουν διαφορετική τροπή. Το λόγο πήραν τότε οι συνάδελφοι Γιάννης Δαγρές (μέλος ΔΣ ΦΣ Αττικής) και Ηλίας Χαλιγιάννης (πρόεδρος ΦΣ Ροδόπης), οι οποίοι συνεπικουρούμενοι και από άλλους, όπως ο Γιάννης Μακρυγιάννης (πρόεδρος ΦΣ Λάρισας), ο Κώστας Κούβαρης (πρόεδρος ΦΣ Πειραιά) πέρασαν τελικά την πλειοψηφική άποψη.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την προσπάθεια όλων εκείνων που πιστεύουν στη συνέχιση της βιωσιμότητας του ελληνικού φαρμακείου και σε κάθε ευκαιρία την υπερασπίζονται στα συλλογικά μας όργανα...