27-2-2013,
Διάβασα σήμερα την επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον μου ο πρόεδρος και ο Γ.Γ. του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών για το θέμα της συνταγογράφησης με δραστική ουσία. Θα ήθελα λοιπόν να υπενθυμίσω τα εξής:
Οι ατομικοί ισχυρισμοί των δύο καθ’ όλα σεβαστών ιατρών, ότι δήθεν «συμμαχώ με την τρόικα» είναι αστείοι και υποτιμούν τη νοημοσύνη και τη μνήμη του κόσμου, εφόσον από το πρώτο κιόλας Μνημόνιο ελάχιστοι έχουν αγωνιστεί όσο εγώ εναντίον των αδικιών που επέφεραν και συνεχίζουν να επιφέρουν οι μνημονιακές επιλογές που επιβάλλονται με τη συνέργια των ελληνικών Κυβερνήσεων και πιο ειδικά κομμάτων στα οποία ο κος Πατούλης είναι ενεργό μέλος.
Και το τελευταίο εξηγεί ίσως και το γιατί ο κος Πατούλης, συνδικαλιστικά νωχελικός σε γενικές γραμμές απέναντι σε όλες τις μνημονιακές αδικίες όπως έχει φανεί ως σήμερα, στο θέμα της συνταγογράφησης με δραστική ουσία και χωρίς εμπορικά κριτήρια δείχνει... παράδοξο αγωνιστικό οίστρο.
Ο κ. Πατούλης, μαζί με τις Φαρμακευτικές Εταιρείες που έχουν ταυτόσημη θέση στο συγκεκριμένο θέμα με τον ίδιο, πρέπει να είναι οι μόνοι στην ελληνική κοινωνία που να πιστεύουν ότι το να μη συνταγογραφείται το φάρμακο (δηλ. η δραστική ουσία), αλλά αντ΄ αυτού να επιλέγεται «αγαπημένη εταιρεία εμπορίας» (δηλ. συνταγογράφηση με εμπορικό όνομα) είναι «για το καλό των ασθενών», και όχι για να απολαύσει ο επιλέγων εταιρεία προτίμησης και κάποια...ατομική ανταπόδοση για αυτή την επιλογή.
Ο κ. Πατούλης ισχυρίζεται ότι προσπαθώ δήθεν να τρομοκρατήσω τον κόσμο, όταν η Ιατρική και Φαρμακευτική Ακαδημαϊκή Κοινότητα έχει πιστοποιήσει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο μόνος σωστός και ασφαλής τρόπος συνταγογράφησης φαρμάκων, είναι αυτός με τη χρήση της δραστικής ουσίας, θέση κατ΄ επέκταση που έχουν υιοθετήσει όλοι οι επιστήμονες υγείας εμού συμπεριλαμβανομένου.
Ο κ. Πατούλης φαίνεται να ξεχνά, ότι αυτός που τρομοκρατεί τους ασθενείς δεν είναι η Ακαδημαϊκή Κοινότητα, οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί, αλλά ο ίδιος και οι Φαρμακευτικές Εταιρείες, όταν επιχειρούν σε αγαστή συνεργασία να παραπλανήσουν τον κόσμο ότι δήθεν η εταιρεία θεραπεύει και όχι το φάρμακο.
Αναφορικά με τα ερωτήματα που έθεσε ο κ. Πατούλης ας μάθει τα παρακάτω:
Στην Ευρώπη, τα περισσότερα κράτη δίνουν τη δυνατότητα στον φαρμακοποιό να επιλέξει υποκατάσταση γενοσήμου. Σε κάποιες χώρες αυτό είναι υποχρεωτικό από το νόμο (Γερμανία, Δανία, Ισπανία, Φιλανδία, Σουηδία, Μάλτα) ενώ σε 21 χώρες (μεταξύ των οποίων Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία) οι φαρμακοποιοί επιτρέπεται να αντικαθιστούν τα πρωτότυπα φάρμακα με φθηνότερα γενόσημα σε εθελοντική βάση. (Vogler S, Zimmermann N, Leopold C, de Joncheere K. Pharmaceutical policies in European countries in response to the global financial crisis. Southern Med Review. 2011;4(2):22-32)
Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής, συνεχώς εφιστά την προσοχή των μελών του για την πιστή τήρηση της φαρμακευτικής νομοθεσίας. Ενέργεια που δυστυχώς γίνεται πολύ δύσκολη από τις συνήθεις τηλεφωνικές οχλήσεις ιατρών για τη χορήγηση φαρμάκων από τα φαρμακεία μας, χωρίς τις απαιτούμενες ιατρικές συνταγές σε ασθενείς τους ακόμα και για φάρμακα που απαιτούν φυλασσόμενες ιατρικές συνταγές, όπως νεότερα αντιβιοτικά ή και ναρκωτικά.
Φαίνεται πως για μερίδα των ιατρών η τήρηση της φαρμακευτικής νομοθεσίας θα πρέπει να γίνεται μόνο σε… ώρες ιατρείου και όταν είναι διαθέσιμοι να εισπράξουν το αντίτιμο της συνταγογράφησης, ενώ όταν δεν εργάζονται οι κανόνες και οι νόμοι θα πρέπει να… χαλαρώνουν. Όταν οι ασθενείς διδάσκονται στην πράξη από τον θεράποντα ιατρό τους πως η συνταγή είναι μια γραφειοκρατική τυπικότητα μόνο για την ταλαιπωρία τους, ας μην τον ξενίζει αν κάποια μέλη μας λυπηθούν ταλαιπωρημένους ασθενείς που πήγαν στο φαρμακείο με την προφορική οδηγία από τον ιατρό τους να πάρουν τα φάρμακα χωρίς συνταγή γιατί… αυτός ξέρει! Τα ίδια ισχύουν και για απλές αυτοδιαγνωστικές μετρήσεις (π.χ. μέτρησης αρτηριακής πίεσης, που γίνονται με την επίβλεψη και τη βοήθεια του φαρμακοποιού όπως συστηματοποιημένα και θεσμοθετημένα γίνεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη (βλ. PGEU Providing Quality Pharmacy Services to Communities in Times of Change Annual Report 2010)
Τέλος πριν εξηγήσουμε στον κ. Πατούλη τον ρόλο που επιφυλάσσει η φαρμακευτική νομοθεσία στον πιστοποιημένο βοηθό φαρμακείου, θα ήταν χρήσιμο να αναρωτηθεί για την ποιότητα της ιατρικής συνταγογράφησης που παράγεται από μερίδα ιατρείων εν τη απουσία του ιατρού, και από προσωπικό παντελώς άσχετο με την επιστήμη όπως π.χ γραμματείς. Αναρωτιόμαστε αν η πρακτική της λειτουργίας ιατρείων ακόμα και σε ώρες που ο ιατρός δεν είναι εκεί, είναι διαδεδομένη πρακτική και εάν ο ιατρικός σύλλογος ενοχλείται από αυτή και ποιες συστάσεις έχει απευθύνει στα μέλη του.
Είναι ώρα κ. Πατούλης να απαντήσει με σαφήνεια, και όχι με αοριστίες, αποπροσανατολισμούς και υπεκφυγές:
1. Τι σχέση έχει η Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση που λαμβάνουν οι επιστήμονες υγείας σε όλον τον κόσμο, βάσει του διεθνούς επιστημονικού ονόματος των φαρμάκων δηλ. της δραστικής ουσίας, με το πώς επιλέγουν οι εμπορικές εταιρείες να διαφημίζουν τα φάρμακά τους δίνοντάς τους ευφάνταστες μαρκετίστικες ταμπέλες (εμπορικές ονομασίες);
2. Το σύνολο των ανεπτυγμένων χωρών που αυτονόητα συμμορφώνονταν πάντα με τις επιταγές της Επιστήμης και είτε υποχρεώνουν είτε προτρέπουν ισχυρά τους γιατρούς να συνταγογραφούν με δραστική ουσία και όχι με την εμπορική ονομασία που εξυπηρετεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα, βάζουν άραγε σε...κίνδυνο την υγεία των πολιτών τους, όπως θέλει να μας πείσει ο κ. Πατούλης;
Επισημαίνω στον κ. Πατούλη πως αλαζονεία δεν είναι να επιθυμείς να ισχύουν τα αυτονόητα στον χώρο της Υγείας, όπως επιθυμούν η Ακαδημαϊκή Κοινότητα και οι επιστήμονες υγείας γιατροί και φαρμακοποιοί στο θέμα της συνταγογράφησης με δραστική ουσία.
Αλαζονεία είναι να παραπλανείς τον κόσμο επικαλούμενος ψευδεπίγραφους ισχυρισμούς, ότι δήθεν η συνταγογράφηση του φαρμάκου γίνεται τάχα καλύτερα (για ποιον άραγε;) όταν... κολλάς και κάποια εμπορική ρεκλάμα στο φάρμακο (εμπορικό όνομα).
Και είναι επίσης επικίνδυνο να εφεύρεις και να εισάγεις εικονικά διχαστικά διλήμματα ανάμεσα στους επιστήμονες υγείας γιατρούς και φαρμακοποιούς, για χάρη ορισμένων στενών συμφερόντων, σε βάρος των ασφαλισμένων και της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας, διασπώντας έτσι την ενότητα που πρέπει να έχουμε όλοι μας για να ανταπεξέλθουμε στις μνημονιακές αδικίες, που υφιστάμεθα σωρηδόν μαζί με τους υπολοίπους δοκιμαζόμενους συμπατριώτες μας.
Κ. Λουράντος