Πρώτα διάβασα μετά το άκουσα και
ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι, κλωτσιές στον πισινό και την μούρη μου
βρεγμένη, ενώ στο σπίτι μου δεν έσταζε νερό. Ήταν το αφιέρωμα των ΙΣΠΑΝΩΝ
καλλιτεχνών στον ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ. Τον δικό μας άνθρωπο, που έβαλε τέλος στην
ζωή του διαμαρτυρόμενος για τα μέτρα εξαθλίωσης, που επέβαλαν στην χώρα μας,
ΔΝΤ και λοιπές οικονομικές δυνάμεις, δια μέσων των οσφυόκαμπτων πολιτικών μας.
Αντιθέτως, όλοι εμείς οι
συνδικαλισταράδες, οι σωτήρες και θεματοφύλακες των ιερών και οσίων, δεν
βρήκαμε χρόνο πέντε λεπτών να αφιερώσουμε στο δικό μας άνθρωπο, που θυσιάστηκε
για όλους εμάς και να τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή στην μνήμη του. Φαίνεται,
όμως, πως εκεί στην ΙΣΠΑΝΙΑ και χρόνο έχουν, μα πάνω απ’ όλα δεν ξεχνούν.
Εμείς, πάλι παρ’ότι συναντηθήκαμε καμιά δεκαριά φορές στον ΠΦΣ και άλλες τόσες
στους τοπικούς συλλόγους, ούτε χρόνο βρήκαμε, μα πάνω απ όλα ξεχάσαμε και
ξεχάσαμε πολύ γρήγορα.
ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΕΓΩ
ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΘΑ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΤΩΝ ΙΣΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΞΕΧΑΣΩ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΚΑΝΔΗΛΑΚΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ