Είναι καιρός να πούμε 2 πράγματα με τα όνομα τους.
Η πώληση οποιουδήποτε αντικειμένου από μη ειδικό, σε μη γνώστη είναι επικίνδυνη.
Ναι το ξέρω στην Αμερική αγοράζεις από καραμπίνα μέχρι φάρμακα !
Και τα αποτελέσματα τα είδαμε.
Φυσικά θα πέσει το κόστος αν ο ασθενής ΔΕΝ ΠΑΕΙ στο γιατρό και πάει κατ ευθείαν στο σούπερ μάρκερτ.
Όμως εκείνος ο πόνος στη πλάτη είναι πράγματι μυϊκός ή είναι καρδιά?
Αυτός ο πόνος στο αριστερό μπράτσο ? Ο πόνος ψηλά στο στομάχι ? Ο γενικός πόνος στο στομάχι? Θα περάσει άραγε μ ένα αντιόξινο ή με ένα αντιφλεγμονώδες ?
Ξέρετε όλοι ότι η απάντηση είναι, μπορεί.
Ο ασθενής θα υποβάλει λοιπόν τον εαυτό σ ένα πείραμα με άγνωστο αποτέλεσμα για τον ίδιο και την οικογένεια του.
Γιατί?
Για να γλιτώσει 5 δεκάρες ο ΕΟΠΠΥ και για να βγάλουν 5 δεκάρες τα σούπερ μάρκετ?
(Και για το πρώτο αμφιβάλω γιατί αν τα πράγματα πάνε στραβά ο ΕΟΠΥΥ θα πληρώσει πολύ περισσότερα για ΜΕΘ κλπ)
Θα πει κάποιος μα και στο φαρμακείο δεν θα πάρει ότι θέλει?
Η απάντηση είναι μπορεί.
Τις περισσότερες φορές όμως στο φαρμακείο θα πει την ιστορία του και θα υπάρξει κάποιος ειδικός, υποψιασμένος που στην απλούστερη περίπτωση θα του πει
-Δες έναν ειδικό!
Θα τον προλάβει.
Υπάρχει ακόμα και η περίπτωση του καταθλιπτικού.
Ποιος θα ρωτήσει τον καταθλιπτικό άραγε σε τι μπορεί να του χρειαστούν 39 κουτιά απλές ασπιρίνες?
Ακόμα, πως ο αναλφάβητος τσιγγάνος θα βρει το κατάλληλο γάλα για το μωρό?
Και η λίστα μακραίνει όσο θέλουμε…
Το συμπέρασμα όμως είναι ένα και μοναδικό, απομακρύνοντας τον ασθενή από τις δομές υγείας το επίπεδο ζωής του χειροτερεύει χωρίς να είναι σίγουρο ότι εξοικονομεί κάποιος κάτι.
Ότι σας έγραψα εδώ δεν είναι αποτέλεσμα μελέτης ή κάποιας έρευνας, αλλά εμπειρία από τη δουλειά μου.
Νίκος Αθανασίου (Φ)