Δ. Μηνοβγιούδης: «Μας χρωστάνε δε τους χρωστάμε, απαιτούμε τα οφειλόμενα»

Τα τελευταία τρία χρόνια έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στη φαρμακευτική περίθαλψη. Η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε κατά 50%. Μαζί με τη μείωση της σπατάλης που σίγουρα υπήρχε στο χώρο, φτάσαμε σήμερα στα πρόθυρα υγειονομικής κρίσης όπως κατ’επανάληψη έχουν τονίσει και ξένα δίκτυα. 

Στον κλάδο μας, χάσαμε πολλά. Χάσαμε πάρα πολλά. Κεκτημένα πολλών ετών είδαμε σε ελάχιστο διάστημα να γίνονται...




... καπνός. Ποσοστό κέρδους, εκπτώσεις από το χονδρεμπόριο και τη βιομηχανία, απώλεια ύλης, στοχευμένη κατασυκοφάντηση στα ΜΜΕ, μείωση τζίρου, αύξηση φορολογίας και άλλα πολλά.

Όλη η κοινωνία βέβαια υπέστη σοβαρότατη οικονομική αιμορραγία. Είδαμε μισθούς να καταποντίζονται, είδαμε συντάξεις να καταργούνται και να μειώνονται, είδαμε τη φορολογία όλων των Ελλήνων πολιτών να εκτινάσσεται στα ύψη. Όλοι λοιπόν έχουν υποστεί μειώσεις αποδοχών και μάλιστα γενναίες. Τις ίδιες όμως και μεγαλύτερες μειώσεις έχουμε υποστεί και εμείς οι φαρμακοποιοί. Με μια ουσιώδη διαφορά όμως. Κανείς από αυτούς δεν υπέστη καθυστέρηση πληρωμών, η οποία οδηγεί μαθηματικά στην οικονομική εξαθλίωση και στο λουκέτο.

Μέσα σε αυτά τα τρία μνημονιακά χρόνια έχουμε χάσει ρευστότητα δυόμιση μηνών ΕΟΠΥΥ. Από τις 30 μέρες πληρωμής του ΙΚΑ του 2009 έχουμε φτάσει στις 100+. Το ποσό αυτό δεν είναι ευκαταφρόνητο, όπως επίσης – απαραίτητη διευκρίνηση - δεν είναι όλο κέρδος φαρμακοποιού. Με τα χρήματα αυτά καλούμαστε να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας προς προμηθευτές, τα λειτουργικά έξοδα της επιχείρησης, έξοδα διαβίωσης κλπ.

Από την άλλη οι προμηθευτές μας , οι φαρμακαποθήκες μας, το 2009 μας πίστωναν με τρίμηνη επιταγή. Σήμερα, πληρώνουμε μεσοσταθμικά στις 45 μέρες. Και από εκεί λοιπόν χάθηκαν άλλος ενάμιση μήνας τζίρου. Μιλάμε δηλαδή για μια απώλεια ρευστότητας 4 μηνών μέσα σε τρία χρόνια. Στο ίδιο διάστημα είδαμε το τζίρο μας να πέφτει στο μισό, είδαμε το στοκ μας να απαξιώνεται με τις συνεχείς και οριζόντιες μειώσεις τιμών, είδαμε είσοδο rebate, μείωση ποσοστού κέρδους, είδαμε τη φορολογία να αυξάνεται κατακόρυφα, είδαμε να έρχονται περαιώσεις, έκτακτες εισφορές, φόροι αλληλεγγύης κλπ.

Παρόλα αυτά ορισμένοι συνδικαλιστές μας έχουν το θράσος – διότι περί τούτου πρόκειται – να μιλάνε για νίκες του κλάδου. Έχουν το θράσος να ζητάνε ακόμα και σήμερα να τους ξαναεμπιστευθούμε. Έχουν το θράσος να συνομιλούν με κρατικούς αξιωματούχους θεωρώντας τους ημέτερους.

Δεν μπορούμε να μιλάμε ότι είμαστε σε διαπραγματεύσεις με κάποιους που μας ΧΡΩΣΤΑΝΕ. Μας χρωστάνε, δε τους χρωστάμε. Έχουμε υπογράψει σύμβαση που είναι νομική πράξη δικαίου και απαιτούμε τον σεβασμό της. Εάν δε μας εξοφλήσουν τα οφειλόμενα δε συζητάμε τίποτα. ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ. Μιλούσαμε για συμψηφισμό με εφορία. Πού είναι ο συμψηφισμός κύριοι συνδικαλιστές και γιατί αυτός έχει ξεχαστεί στις καλένδες; Σήμερα δυστυχώς αυτός ισχύει μόνο υπέρ του δημοσίου. Τι κι αν σου χρωστάει ο ΕΟΠΥΥ τέσσερις μήνες, τι κι αν σου έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη από το 2011; Εσύ οφείλεις να πληρώσεις την εφορία σου! Δεν έχεις να πληρώσεις;; Να κόψεις το λαιμό σου! Αλλιώς δε παίρνεις ενημερότητα. Ή μάλλον παίρνεις ενημερωτικό σημείωμα με παρακράτηση ΕΟΠΥΥ από τον… 5ο μήνα που ΘΑ σου χρωστάει και μάλιστα το παρακρατηθέν ποσό αποδίδεται στον 6ο,7ο μήνα…! Άκουσον άκουσον!

Όπως λέει και ο σοφός λαός, «εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι»…

Δημήτρης Μηνοβγιούδης