Τον Οκτώβριο που μας πέρασε κυκλοφόρησε σε κλειστό κύκλο η έκθεση του γερμανικού Υπ. Οικονομικών για τις πρακτικές που εφαρμόσθηκαν στην Ελλάδα στο διάστημα από τις εκλογές του 2012 μέχρι το καλοκαίρι του 2013. Η έκθεση έγινε κατόπιν αιτήματος του αριστερού πολιτικού κόμματος LINKE. Εκεί φαίνεται καθαρά ότι η σωτηρία της πατρίδας μας δεν ήταν παρά η σωτηρία των τραπεζών με την κρατική εγγύηση. Και όχι μόνο των ελληνικών τραπεζών.
Η δημιουργία του μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία που καθυστέρησε, είναι το αποτέλεσμα της εξισορρόπησης των loby που ανακατεύονταν μέχρι την τελευταία στιγμή και στην πιο μικρή λεπτομέρεια των προγραμματικών θέσεων της νέας Γερμανικής κυβέρνησης. Έτσι έγραψε το έγκυρο περιοδικό το Der Spiegel.
Κορυφαίο loby φυσικά είναι αυτό της ενέργειας με κυρίαρχο τον ενεργειακό κολοσσό RWE που ενδιαφέρεται σφόδρα για την ελληνική αγορά. Εκ παραλλήλου όμως και το loby των τραπεζών κατάφερε να περάσει προκαταβολικά τον αποκλεισμό κάθε μεταρρύθμισης που θα μπορούσε να περιορίσει την ασύδοτη δράση των τραπεζών.
Δηλαδή αυτός ο μεγάλος συνασπισμός που κυβερνά τη Γερμανία είναι η ελπίδα σωτηρίας των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Δεν είναι περίεργο που στην Ελλάδα η προπαγάνδα προσπάθησε να αυτονομήσει τους επικεφαλείς της τρόικα και να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτοί μόνοι τους συνδιαλέγονται με την ελληνική κυβέρνηση και επιμένουν για τους πλειστηριασμούς που οι τράπεζες, τάχα, δεν θέλουν. Φτάσαμε στο σημείο να λένε ότι, αυτοί οι ανώτεροι υπάλληλοι κάποιων οργανισμών -αλλά πάντως υπάλληλοι- έχουν λόγο και κινούνται ερήμην των προϊσταμένων τους. Αστειότητες!
Η ΕΕ επιδιώκει να μπει σε στρατηγικές διακυβέρνησης της παγκοσμιοποίησης (όσοι μπορέσουνε, για τους άλλους…κλπ.). Αυτή η στρατηγική όμως απαιτεί την υποταγή της πολιτικής στην οικονομία εκεί ή όπου το διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα ασκεί εξωθεσμικές παρεμβάσεις και επιβάλλει εξωθεσμικές συμπεριφορές για τη λήψη αποφάσεων στην ΕΕ. Εξωθεσμικά κέντρα είναι το απροσδιορίστως λεγόμενο «οι αγορές». Αυτές οι «αγορές» διεκδικούν ακόμα και την χωρίς όρους υποταγή εθνικών κρατών κατά τρόπο που ξεφεύγει από τις πρόνοιες των δημοκρατικών ελέγχων. Όπως αναφέρει ο δικηγόρος κ. Μηλιαράκης που δικηγορεί στο ECJ, στη χώρα μας ο ιδιωτικός δανεισμός των αγορών υπό το κράτος του μνημονίου μετατράπηκε σε κρατικό δανεισμό και μάλιστα ως εσωτερική έννομη τάξη θεσπίζονται κανόνες αναγκαστικού δικαίου με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται μεταδημοκρατία.
Τότε λοιπόν τον Ιούνιο του 2012 που φαινόταν το διακύβευμα για τις τράπεζες, παραμονή εκλογών στην Ελλάδα έπρεπε κάθε ενδεχόμενη αντίδραση είτε να μην υπάρχει είτε να είναι οργανωμένη και απόλυτα ελεγχόμενη. Ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας δεν έπρεπε να υπάρχει καμία αντίδραση επειδή αυτός ο χώρος διεγείρει αντανακλαστικά ευαισθησίας των ευρωπαίων πολιτών. Πιθανόν θυμάστε ότι τότε οι φαρμακοποιοί ήταν στα «κάγκελα». Έτσι περίπου φαίνεται στην έκθεση του γερμανικού Υπ. Οικονομικών. Η συνέχεια είναι γνωστή εκτός από την ανύπαρκτη αντίδραση του ελληνικού τομέα υγείας σε όσα επέβαλλαν οι οικονομολόγοι που έφτιαξαν το δεύτερο Μνημόνιο και που άμεσα ή έμμεσα είναι υπάλληλοι του διεθνούς τραπεζικού συστήματος.
Οι εκ των υστέρων φωνές για τα 2δις οροφή στην φαρμακευτική δαπάνη του 2014 και το γνωστό πια motto «ευχαριστούμε για τις προτάσεις σας αλλά πείτε μας και από πού θα βρίσκουμε το οικονομικό ισοδύναμο για κάθε μια από αυτές» δεν κάνουν κακό -η δημοκρατία πρέπει να φαίνεται ότι λειτουργεί- αλλά είναι η παθητική αποδοχή του καπελώματος. Ανεπαρκείς, εμβόλιμοι ή λίγοι έναντι των περιστάσεων άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Όπως και αυτοί που καλούνται μετά να βγάλουν τα κάστανα με γυμνά χέρια από τη φωτιά. (Υπό αυτήν την έννοια τιμώ τον Πρωθυπουργό Σαμαρά και αγανακτώ όταν οι ολίγιστοι προσπαθούν να εμπλέξουν το όνομα του στις ανεπάρκειες τους).
Η έκθεση του γερμανικού Υπ. Οικονομικών που αναφέρεται εκτενώς στις απαιτήσεις των τραπεζών και στις καυτές πατάτες που λέγονται ομόλογα ελληνικού δημοσίου αποκτά άλλη διάσταση όταν είναι γνωστό ότι παγκοσμίως η 5η σε επικινδυνότητα τράπεζα είναι η Bundesbank.
Τον Οκτώβριο όμως του 2013 και μέχρι σήμερα υπήρξε ένας οργασμός συζητήσεων και πιέσεων ψήφισης οδηγιών και κανονισμών στην Ευρωβουλή. Οι πιέσεις προέρχονται από το γεγονός των επερχόμενων ευρωεκλογών τον Μάιο του 2014. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσοι «ασύμμετροι» και «σκεπτικιστές» θα εμφανισθούν ως ευρωβουλευτές ακόμα και στα μεγάλα πολιτικά συστημικά κόμματα της Ευρωβουλής.
Την ίδια αυτή περίοδο ετοιμάσθηκε η μελέτη του ΟΟΣΑ «Health at a glance-Greece» που πληρώθηκε από την κ. Διαμαντοπούλου, όταν ήταν Υπ. Ανάπτυξης, με 2 εκ. ευρώ. Μια ανάλογη μελέτη παραινέσεων του γερμανικού Υπ. Ανάπτυξης του 2003 δημιουργεί σύγχυση για το ποιος αντέγραψε ποιον. Το σίγουρο είναι ότι οι συντάκτες της μελέτης του ΟΟΣΑ πληρώθηκαν για να γράψουν αυτά που φρονεί και η τρόικα στην δική της αντίληψη περί φιλελευθερισμού και στον δικό της τρόπο αντίληψης της διακυβέρνησης του πιο ευαίσθητου τομέα στην ελληνική κοινωνία, την υγεία. Κατά σύμπτωση την ίδια εποχή γινόταν προσπάθεια στο Ευρωκοινοβούλιο να περάσει η οδηγία για τα tobacco products. Για πρώτη φορά κεντρική οδηγία εισηγείται προϊόντα που έχουν κάποια mg νικοτίνης να μπορούν να πωλούνται και εκτός φαρμακείων. Επειδή η νικοτίνη είναι φάρμακο (ή δηλητήριο) αντιλαμβάνεσθε τι προηγούμενο δημιουργεί αυτή η οδηγία για τα μέχρι τώρα ΜΥΣΥΦΑ. Το loby συνεχίζεται. Και αν η πρώτη μάχη στο Στρασβούργο χάθηκε, η τελική έκβαση πιστεύω θα είναι υπέρ μας.
Περισσότερο όμως έγινε φασαρία πάνω στην οδηγία για την αμοιβαία αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων και την κάρτα του επαγγελματία. Η τεράστια σε σημασία στρατηγικών επιλογών της ΕΕ αυτή οδηγία μιλάει για την κινητικότητα των επαγγελματιών υγείας. Κάτι που δεν θέλουν εύκολα οι βόρειες χώρες αλλά στρατηγικά προσπαθεί να αποτρέψει το brain drain προς τις ΗΠΑ. Εκφράζονται ανησυχίες για τις θέσεις φαρμακοποιών σε μοντέλα φαρμακείων που δεν θα ελέγχονται κατ’ ανάγκην από φαρμακοποιούς αλλά το κυρίως ζητούμενο είναι το πώς ανεξάρτητοι και βιώσιμοι φαρμακοποιοί θα διασφαλίζουν τις φαρμακευτικές αγωγές. Αυτό μαζί με το πλήρες σκεπτικό των αποφάσεων του ECJ είναι η βάση εκκίνησης του PGEU και του ΠΦΣ για την συνολική αντιμετώπιση της λειτουργικότητας του επαγγελματικού προβλήματος που μεγιστοποιείται.
Δεν έχει σημασία που η γ.γραμματέας του Υπ. Υγείας κ. Χριστίνα Παπανικολάου δεν εφαρμόζει την προηγούμενη οδηγία για τα επαγγελματικά προσόντα πλήρως (του 2005). Δεν φοβάται τα πρόστιμα?
Η ΕΕ προχωράει στην κινητικότητα των επιστημόνων έτσι ώστε να μην τους φεύγουν στις ΗΠΑ κι έτσι ώστε να μην δημιουργούνται καταστάσεις σαν αυτή της φούσκας που διώχνει επιστήμονες την Ιρλανδία και την Ελλάδα. Για τους έλληνες επιστήμονες καλό είναι το επαρχιακό νοσοκομείο της Βαυαρίας να δεχθεί να δώσει ειδικότητα σε ένα δικό μας γιατρό ή ένα φαρμακείο στη Στουτγάρδη με πελατεία ελλήνων που δουλεύουν στη Mercedes που ζητάει έλληνα φαρμακοποιό που δεν άντεξε την κρίση.
Αυτοί που διαμαρτύρονται για τα ελλείμματα του ασφαλιστικού μας συστήματος θα πρέπει να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή για την αβελτηρία τους που στέλνει αυτά τα παιδιά να πληρώνουνε φόρους και ασφάλιστρα στις βόρειες χώρες.
Στην έκτακτη συνεδρίαση της συμβουλευτικής επιτροπής του PGEU κυρίαρχο θέμα ήταν επίσης ο επερχόμενος κανονισμός για την προστασία των data. Επίσης το συμπλήρωμα των αναμενόμενων μέσα στο 2014 εκτελεστικών πράξεων της οδηγίας για την αυθεντικότητα των φαρμάκων. Φαίνεται ότι ο χρόνος για να αναπτυχθούν και να διασφαλισθούν σε εθνικό επίπεδο τα data λιανικής στενεύει δραματικά.
Η EFPIA σε πολιτική στροφή της δείχνει ενδιαφέρον για το σύστημα πρόταση του Συμβουλίου της Ευρώπης EDQM και οι μεγάλοι του χώρου περιμένουν να αδράξουν ευκαιρίες. Στην Ελλάδα, στο τζάμπα φυσικά.
Κάποιοι έγραψαν σε βάρος μου ότι θέλω να φτιάξει ο ΠΦΣ databank για να «οικονομήσω» στο όνομα τους!
Οι ίδιοι φαντάζομαι ότι θα έχουν το θάρρος να πουν ότι εκείνοι που δεν θέλουν να γίνει κατά τον τρόπο που είναι διαφανής και επικερδής για τους φαρμακοποιούς έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με τους μεγάλους του χώρου που θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Δυσωδία!!
Πρόκειται για πολύ μεγάλο θέμα που θα αποτελέσει ξεχωριστή μεγάλη συζήτηση. Έπρεπε ήδη να έχει απασχολήσει τα υποψιασμένα blogs. Το μόνο που τώρα μπορώ να πω είναι ότι από πλευράς μου και από λίγους ακόμα ανθρώπους του ΠΦΣ το θέμα είναι πολλαπλώς αναλυμένο και προχωρημένο τόσο στις ελληνικές συνθήκες και προσαρμογές όσο και σε άλλων χωρών-μελών τις ανάγκες.
Θα συνεχίσω με την Ευρωπαϊκή ενημέρωση πολύ σύντομα.
Δημήτρης Καραγεωργίου
ΥΓ1. Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές ανακοινώθηκε η οικονομική έκθεση της ΤτΕ. Επειδή στις προσεγμένες εκφράσεις του κ. Προβόπουλου συνήθως μπερδεύομαι με τις ανακοινώσεις του κ. Πόλσον (Goldmann-Sacks) κρατάω το συμπέρασμα της έκθεσης «Να είμαστε φρόνιμοι, ήσυχοι και συναινετικοί προς το συμφέρον των τραπεζών».
ΥΓ2. Είμαστε σε αναμονή της έκθεσης της Alpha Bank για να εικάσουμε, ποιον χρηματοδοτεί, που έχει υψηλό ενδιαφέρον για τα φαρμακεία.
ΥΓ3. Η μελέτη ΟΟΣΑ δεν με φοβίζει ως προς την αντιμετώπιση της με επαρκή επιχειρηματολογία. Του Δαγρέ τα κείμενα αρκούν ήδη. Στο δρόμο όμως προς ένα πολύ πιθανό 3ο μνημόνιο είναι σίγουρο ότι τόσο το Υπ. Ανάπτυξης όσο και το Υπ. Οικονομικών έχει έτοιμο το μπούσουλα των όρων του νέου μνημονίου. Εξ ου και η αιτούμενη ησυχία προς την πολιτική και συνδικαλιστική ηγεσία.
ΥΓ4. Ευχή. Ας μην ανακαλύψουμε πόσο βλάπτει την υγεία των φαρμακείων η ήσυχη και άνευρη στρατηγική.
ΥΓ5. Ερώτημα. Μήπως και τα λεφτά των ληξιπρόθεσμων χρεών των φαρμακείων πήγαν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και έχουν «αι αρμόδιαι υπηρεσίαι» λαμβάνειν από τις τράπεζες που τα παρακρατούν? Ενταλματοποιημένες διαταγές που δεν πληρώνονται με κάνουν να αναρωτιέμαι. Που είναι τα λεφτά ΟΕΟ?? Για πόσο ακόμα?
ΥΓ6. Στον αργό θάνατο η ελπίδα διατηρείται. Η ελπίδα ότι εγώ μπορεί να ζήσω και να πεθάνει ο άλλος. Στον αιφνίδιο θάνατο δημιουργούνται πολλοί «ήρωες» και όσοι ζήσουν έχουν λόγο να εξεγείρονται γιατί έτσι μπορεί να δημιουργήσουν ελπίδα. Σκεφθείτε πώς και γιατί πορευόμαστε έτσι.
Δ.Κ.