Αγαπητοί συνάδελφοι,
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ακόμη ψηφιστεί το διαβόητο Πολυνομοσχέδιο. Δε χωρεί αμφιβολία ότι θα ψηφιστεί όσο κι αν δεν το θέλουμε ούτε το ελπίζουμε. Ωστόσο ας είμαστε ρεαλιστές τις τελευταίες αυτές στιγμές που ζούμε ακόμη ως συνάδελφοι. Τις τελευταίες στιγμές που "είμαστε στα κάγκελα" ως συναγωνιστές. Διότι, αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα, η οποία θα μας βρει ασκώντας στην κυριολεξία ένα άλλο επάγγελμα.
Ναι, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν προσπαθώ να δραματοποιήσω την κατάσταση. Η εποχή που ο Φαρμακοποιός ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της Πρωτοβάθμιας περίθαλψης, ο αγόγγυστος οικονομικός αιμοδότης (=κορόιδο) της Εθνικής πολιτικής για την Υγεία, ο ευυπόληπτος λειτουργός της Δημόσιας Υγείας, θα έχει περάσει στη λήθη. Αυτό που η Κυβέρνηση της χώρας (=Τρόικα) προσπάθησε και πέτυχε ήταν να μας κάνει από συναδέλφους, ανταγωνιστές. Από επιστήμονες, "διευρυμένους" εμπόρους. Από επιχειρηματίες στα Φαρμακεία μας, εξαθλιωμένους υπηρέτες των λογής οικονομικών συμφερόντων.
Μα καλά θα μου πείτε, όλα αυτά τα φοβερά θα συμβούν από Δευτέρα ; Για να ακριβολογήσουμε από την Τρίτη, οπότε κι όλα δείχνουν ότι θα έχει πάρει και αριθμό ΦΕΚ το ψηφισμένο Πολυνομοσχέδιο. Από την Τρίτη λοιπόν θα ανοίξει ο δρόμος της εκθεμελίωσης του επαγγέλματός μας όπως το ξέραμε ως χθες. ΑΝ επιτραπεί σε έναν Φαρμακοποιό να κατέχει δύο ή και περισσότερες άδειες λειτουργίας Φαρμακείου καταργείται εν τοις πράγμασιν η επιταγή του Νόμου το "Φάρμακο να δίδεται διά χειρός Φαρμακοποιού", διότι πολύ απλά πού θα πρωτοβρίσκεται ο έρμος ο Φαρμακοποιός όταν θα έχει ας πούμε 3 Φαρμακεία ;
Ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος να καταργηθεί η διατίμηση, σε πρώτη φάση προς τα κάτω και από 1/1/'17 γενικώς. Το διακύβευμα φυσικά εδώ δεν είναι τα 300 εκατομμύρια €υρώ των ΜΥΣΥΦΑ, αλλά τα 500 που φτάσει αυτή η αγορά αφού πλέον οι Φαρμακευτικές Πολυεθνικές Εταιρίες θα βρίσκουν πολύ πιο συμφέρουσα την προοπτική "να βγάλουν το κουπόνι" από πολλά φάρμακά τους και να βάλουν και λίγα διαφημιστικά σποτάκια στην τηλεόραση διαφημίζοντάς τα παρά να πληρώνουν όλο το κόστος προώθησης και διανομής και με "κλειδωμένα" περιθώρια κέρδους και ex factory τιμές. Άρα ήδη με μόνο δύο σημεία καταργούνται (όχι απλά θίγονται) τα "ιερά και τα όσια" του επαγγέλματός μας.
Για να μην αναφέρω καν τη σκοτεινή πτυχή που ανοίγεται ως δυνατότητα στις Πολυεθνικές να αποφασίζουν ποια Φαρμακεία θα παραμείνουν εν λειτουργία και ποια θα "πνίξουν" οικονομικά (ένα πολύ διαδεδομένο ΜΥΣΥΦΑ πωλείται σήμερα διατιμημένο προς 1,64€. Αύριο αποφασίζει η εταιρία που το εισάγει και διακινεί στην Ελλάδα να μου το πουλάει σε μένα προς 1,50€ χονδρική πλέον ΦΠΑ και στον απέναντι πρώηνσυνάδελφο και νυν ανταγωνιστή προς 0,90€ συν ΦΠΑ. Το ποιος θα συνεχίσει να το πουλάει και ποιος θα μεγαλώσει την ουρά του ΟΑΕΔ είναι νομίζω προφανές).
Τέλος, μην υποτιμάτε την άλλη σκαμπρόζικη εικόνα που θα ζούμε κάθε μέρα στα Φαρμακεία μας όπου θα έρχεται η (κάθε) κυρία Ευλαμπία των 69 Μαΐων και θα μας κουνάει τη μαγκούρα στον αέρα ρωτώντας "πόσο το έχεις το Otrivin σήμερα γιατί το Σ/Μ απέναντι το έβγαλε προσφορά 2,80€ ;" (=πρακτικά θα μας ρωτάει πόσο από το κέρδος και την αξιοπρέπειά μας θα πετάξουμε στα σκουπίδια για να εξυπηρετηθούν εκείνα τα συμφέροντα που λέγαμε στην αρχή). Αυτή την εικόνα να είστε βέβαιοι ότι θα τη ζήσουμε αφού ήδη έχουμε εκπαιδεύσει την κυρία Ευλαμπία να μας "έχει στο χέρι" όταν βλέπει ότι το κολλαγόνο, εκείνο που διαφημίζει η τηλεόραση, όχι κανένα άλλο, πέφτει κάθε εβδομάδα κατά 1 € και πλέον από προτεινόμενη λιανική 50€, πλέον το παίρνει 39€.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Ας είμαστε ρεαλιστές. Το τέρας δεν απειλεί να έρθει, βρίσκεται ήδη μέσα στο σπίτι μας. Για να μη μας φάει ζωντανούς πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Ας πιστέψουμε επιτέλους στην επιστημονική μας υπόσταση, ας διεκδικήσουμε το ρόλο που μας ανήκει, ας πάψουμε να πιστεύουμε και να τα περιμένουμε όλα από τους συνδικαλιστικούς "μεσσίες". Ας ενημερωθούμε γύρω από το αντικείμενό μας. Σίγουρα οι μέρες των παχιών αγελάδων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Σίγουρα θα χρειάζεται πλέον ολοένα και περισσότερο κόστος οικονομικό, προσωπικό, ηθικό για να διατηρηθεί αν όχι το άπαν, τουλάχιστο το μείζον. Όταν αλλάζουν οι εποχές, όποιος δεν εξελίσσεται και δεν προσαρμόζεται, συνηθίζουμε να λέμε, ότι αφανίζεται. Είμαι σίγουρος ότι κανείς δε θέλει να δει τον διπλανό του να αφανίζεται, πολλώ δε μάλλον τον εαυτό του. Πού είστε όμως συνάδελφοι τώρα που η σάλπιγγα της ανασύνταξης κι επανάκαμψης έχει ήδη ηχήσει ;
Πέτρος Χατζησωτηρίου
Αλεξανδρούπολη
Δημοσιεύτηκε με το Blogsy