Το 1961 έχασε το φως του από έκρηξη γερμανικής χειροβομβίδας, απομεινάρι του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Πολιτικοποιήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στη Σχολή Τυφλών, ενώ στη συνέχεια εισήχθη με Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1974 συμμετέχει ενεργά στους αγώνες του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος.
Την περίοδο 1976-1981 επικέντρωσε την προσπάθειά του στην...
... οργάνωση της κοινωνικής εξέγερσης των τυφλών με κεντρικά αιτήματα το δικαίωμα στη μόρφωση, την αξιοπρέπεια και την κατοχύρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Συγκρούστηκε με τους κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους, της εκκλησίας και των διαχειριστών της φιλανθρωπίας και διώχθηκε με τον Νόμο 4000.
Την περίοδο 1993-1996 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας και επιτέλεσε ουσιαστικό έργο με έμφαση στην παιδική προστασία, στην τρίτη ηλικία και στα άτομα με αναπηρία. Η δημιουργία πλήθους καινοτόμων κοινωνικών υποδομών πρόνοιας συνδέθηκε με την περίοδο άσκησης των καθηκόντων του στην εν λόγω θέση.
Για την κοινωνική του δράση τιμήθηκε πολλές φορές από ελληνικούς και διεθνείς φορείς (Ίδρυμα Μ. Στασινοπούλου, Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Λέσχη Υγείας της Ευρώπης κ.ά.). Το 2006 η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε σε αναγνώριση των κοινωνικών και πολιτικών του αγώνων με σκοπό την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους και μίας ανθρώπινης κοινωνίας. Το 2012 βραβεύτηκε στο Μέγαρο Rayburn του Κογκρέσου των ΗΠΑ από το Ευρω-Αμερικανικό Συμβούλιο Γυναικών (E.A.W.C.) για τη θέληση και την επιμονή που έχει επιδείξει στο κοινωνικό του έργο.
Η συνέπεια στις πολιτικές και κοινωνικές του πεποιθήσεις επέβαλε την καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος το 2011 και την παύση της συμπόρευσής του με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου.
Σήμερα είναι Βουλευτής Β' Αθήνας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης είναι Αντιπρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων και μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου, Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Μαρόκου και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Σοσιαλιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Την περίοδο 1993-1996 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας και επιτέλεσε ουσιαστικό έργο με έμφαση στην παιδική προστασία, στην τρίτη ηλικία και στα άτομα με αναπηρία. Η δημιουργία πλήθους καινοτόμων κοινωνικών υποδομών πρόνοιας συνδέθηκε με την περίοδο άσκησης των καθηκόντων του στην εν λόγω θέση.
Για την κοινωνική του δράση τιμήθηκε πολλές φορές από ελληνικούς και διεθνείς φορείς (Ίδρυμα Μ. Στασινοπούλου, Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Λέσχη Υγείας της Ευρώπης κ.ά.). Το 2006 η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε σε αναγνώριση των κοινωνικών και πολιτικών του αγώνων με σκοπό την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους και μίας ανθρώπινης κοινωνίας. Το 2012 βραβεύτηκε στο Μέγαρο Rayburn του Κογκρέσου των ΗΠΑ από το Ευρω-Αμερικανικό Συμβούλιο Γυναικών (E.A.W.C.) για τη θέληση και την επιμονή που έχει επιδείξει στο κοινωνικό του έργο.
Η συνέπεια στις πολιτικές και κοινωνικές του πεποιθήσεις επέβαλε την καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος το 2011 και την παύση της συμπόρευσής του με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου.
Σήμερα είναι Βουλευτής Β' Αθήνας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης είναι Αντιπρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων και μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου, Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Μαρόκου και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Σοσιαλιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τις 27 Ιανουαρίου 2015 είναι ο νέος Υπουργός Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.