Σε ενιαία τιμή για τα φάρμακα με κατάργηση της ασφαλιστικής τιμής φαίνεται ότι προσανατολίζεται, σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Υγείας, έχοντας ως στόχο τη μείωση της συμμετοχής των ασφαλισμένων και την επαναφορά της στα επίπεδα του 2012. Σήμερα οι ασφαλισμένοι σε περίπτωση που επιλέξουν πρωτότυπα φάρμακα (αν και υπάρχει γενόσημο σκεύασμα στην ίδια κατηγορία) ή ακριβότερο γενόσημο από αυτό που αναφέρεται στη συνταγή, πρέπει επιπλέον να πληρώνουν- πέρα από την προβλεπόμενη συμμετοχή τους (25%)- εξ ολοκλήρου τη διαφορά μεταξύ της λιανικής τιμής των φαρμάκων και τη ασφαλιστικής τιμής (της τιμής δηλαδή που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ).
Η απόφαση αυτή βρίσκεται σε ισχύ από τον Οκτώβριο του 2013 και πάρθηκε στην κατεύθυνση της αύξησης της διείσδυσης των γενοσήμων και της μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης. Πριν από την εφαρμογή της παραπάνω απόφασης, οι ασφαλισμένοι κατέβαλαν κανονικά τη συμμετοχή 25%, εφόσον η λιανική τιμή του φαρμάκου ήταν ίδια με την ασφαλιστική του τιμή. Αν όμως επέλεγαν ακριβότερο φάρμακο τότε πλήρωναν τη συμμετοχή του 25% συν το 50% της διαφοράς λιανικής και ασφαλιστικής τιμής. Το υπόλοιπο 50% το κάλυπτε ο ΕΟΠΥΥ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, η μεσοσταθμική συμμετοχή των ασθενών (καθώς οι χρόνιοι πάσχοντες δεν καταβάλλουν συμμετοχή) έχει υπερβεί το 27%, από 18% που ήταν μέχρι τον Οκτώβριο του 2013 και 14% πριν από τις αλλαγές στη συμμετοχή των ασφαλισμένων. Όπως όμως έχουν επισημάνει κατά καιρούς γιατροί και φαρμακοποιοί, σε πολλές κατηγορίες φαρμάκων, και σε συνδυασμό με την επιβάρυνση του ενός ευρώ ανά συνταγή κατά την εκτέλεσή της στο φαρμακείο, το ποσό συμμετοχής των ασφαλισμένων αγγίζει πολύ υψηλότερες τιμές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση φαρμάκου για τη μείωση της χοληστερίνης. Παρά το γεγονός πως η λιανική τιμή του σκευάσματος μειώθηκε, το ποσοστό συμμετοχής αυξήθηκε:Το 2010 το φάρμακο είχε λιανική τιμή 25,6 ευρώ και πέρσι τον Ιούλιο 19,6 ευρώ. Οι ασφαλισμένοι όμως το 2010 όμως πλήρωναν 6,4 ευρώ (ποσοστό συμμετοχής 25%) ενώ στη συνέχεια κατέβαλαν 15,5 ευρώ (ποσοστό συμμετοχής 79%). Με τον τρόπο υπολογισμού της συμμετοχής εξάλλου, ειδικά για τα φθηνά φάρμακα κάτω των τριών ευρώ, οι ασφαλισμένοι ουσιαστικά πλήρωναν ολόκληρη την τιμή του φαρμάκου, δεδομένου πως η συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ στο φάρμακο “εξανεμιζόταν” από την καταβολή του ενός ευρώ για κάθε συνταγή.
Πηγές από το υπουργείο Υγείας επισημαίνουν ακόμη πως η μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα θα ισχύει σε ειδικές κατηγορίες ασθενών και χρόνιων παθήσεων, αλλά στη συνέχεια και για τους ανασφάλιστους ή ασφαλισμένους που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Παράλληλα επαναλαμβάνεται η σκέψη για κατάργηση του ενός ευρώ ανά συνταγή που πήγαινε “υπέρ ΕΟΠΥΥ”, προκειμένου να μειωθεί περισσότερο το τελικό κόστος των φαρμάκων. Το ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι, πως αν μειωθεί η συμμετοχή των ασθενών και καταργηθεί το ένα ευρώ ανά συνταγή, πως θα αποφευχθεί η υπέρβαση των δαπανών του ΕΟΠΥΥ για το φάρμακο.
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες πάντως υπάρχει «ταβάνι» στη συμμετοχή των ασθενών. Στη Γερμανία για παράδειγμα οι ασφαλισμένοι συμμετέχουν στο κόστος του φαρμάκου καταβάλλοντας 5 έως 10 ευρώ, ανάλογα με την τιμή του. Πλαφόν ανά συνταγή ή ανά προϊόν εφαρμόζει η Ισπανία, ενώ στην Ελβετία προβλέπεται συμμετοχή 10% στο κόστους του φαρμάκου με ταυτόχρονη ανώτατη συμμετοχή ασθενούς τα 575 ευρώ ανά έτος. Η Ελλάδα μαζί με την Πορτογαλία είναι οι μοναδικές χώρες που δεν έχουν θεσπίσει ανώτατο χρηματικό όριο.
Βίκυ Κουρλιμπίνηvicky.kourlibini@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr