Συνοψίζοντας την πορεία της χώρας κυβερνητικώς, από το 2010 έως τις 25 Ιανουαρίου 2015, ο μόνος που προσπάθησε, έστω την τελευταία στιγμή, να ψελλίσει ιδέα ουσιαστικής διαπραγμάτευσης ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου όταν έπαιξε το χαρτί του δημοψηφίσματος στις Κάνες, τον Οκτώβριο του 2011. Είναι σαφές για όποιον δεν φορά...
... κομματικές παρωπίδες, ότι όλοι οι υπόλοιποι, του Παπανδρέου συμπεριλαμβανομένου έως τη στιγμή των Κανών, το μόνο που έκαναν είναι να αποδέχονται χωρίς καμία προοπτική, παρά μόνο την εφήμερη ρευστότητα, την οποιαδήποτε ανώμαλη όρεξη των δανειστών προς μία σαφή κατεύθυνση άκρατης νεοφιλελευθεροποίησης, θεσμών και αξιών, ως ένα πρωτογενές παγκόσμιο πείραμα.
Η απειρία της κυβέρνησης είναι δικαιολογημένη, αναντίστοιχη όμως και ως προς τις ελπίδες που γέννησε, αλλά το κυριότερο και ως προς την ευθύνη της πρώτης ιστορικά εκλεγμένης κυβέρνησης της αριστεράς στη χώρα μας. Ο οποιοσδήποτε, ακόμα και επιπόλαιος μελετητής της ιστορίας μας ,θα διαπιστώσει εύκολα τι πραγματικά σημαίνει για αυτή τη χώρα, μια χώρα με πολλούς εμφύλιους, σκληρή ξένη κατοχή, ιδιότυπη εξαρτησιογόνα καπιταλιστική ανάπτυξη, να γίνεται κυβέρνηση με την ψήφο των αστικών εκλογών, ένα κόμμα το οποίο δεν υπόσχεται απλώς πορεία στον σοσιαλισμό, αλλά οικονομική ανατροπή δεδομένων, με τη λέξη Αριστερά στον τίτλο του και το κόκκινο στη σημαία του.
Η ίδια όμως αυτή κυβέρνηση, οφείλει χωρίς δικαιολογητικά να γνωρίζει, ότι όταν υπόσχεται, θα πρέπει να έχει στο νου της τα εξής:
1. Ο λαός δεν επιδιώκει απλά καλύτερους διαπραγματευτές από το Σαμαρά και τον Άδωνη.
2. Ο λαός δεν ζητά το πάση θυσία στην Ευρωζώνη, αν δεν πληροφορηθεί με σαφήνεια τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
3. Ο λαός δεν μπορεί να υποστεί την παραμικρή περαιτέρω θυσία, εντός του συγκεκριμένου μνημονιακού μοντέλου ανάπτυξης.
4. Ο λαός επιθυμεί την εύρεση και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων της οικονομικής εξαθλίωσης.
5. Ο λαός απαιτεί πλήρη συντριβή της διαπλοκής, σε όλα της τα επίπεδα, πολιτικής, οικονομικής, δημοσιογραφικής, υγειονομικής.
6. Ο λαός απαιτεί ό,τι ακριβώς απαιτούσε η γενιά του Πολυτεχνείου, που με τη σειρά της απαιτούσε ό,τι η γενιά του ΕΑΜ και ούτω καθεξής ως πίσω βαθιά στο 1821.
Ταυτόχρονα, ο λαός αυτός:
1. Δολοφόνησε τον Καποδίστρια.
2. Εξόρισε τον Μιλτιάδη.
3. Φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη.
4. Δολοφόνησε τον Δραγούμη.
5. Αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
6. Ανάγκασε τον Βελουχιώτη να αυτοκτονήσει.
7. Οδήγησε τον Καραμανλή σε εθελούσια εξορία.
8. Ανέδειξε πρωθυπουργό τον ήρωα της αποστασίας.
9. Ανέδειξε βουλευτές πολιτευτές τύπου Άδωνι Γεωργιάδη
… και ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί μακρύς.
Αυτός ο λαός λοιπόν καθοδηγήθηκε στρεβλά, κατά τη γνώμη μου, μέχρι στιγμής από το ΣΥΡΙΖΑ, ή αν το θέλετε καλύτερα ουτοπικά, πως εντός της Ευρωζώνης μπορεί να επιτευχθεί επωφελής αμοιβαίος συμβιβασμός με τους δανειστές. Οι δανειστές δεν είναι κάποια πρόσωπα με καλή ή κακή ψυχολογία. Δεν είναι η καγκελάριος Μέρκελ και ο κακός Σόιμπλε.
Οι δανειστές είναι ο απρόσωπος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός που στις υποανάπτυκτες χώρες εξακολουθεί να επιβάλλεται με τον ιμπεριαλισμό των όπλων στέλνοντας κύματα προσφύγων για τα οποία τυρβάζουμε από πολλές έως πάρα πολλές ανοησίες, στη δε προηγμένη δήθεν Ευρώπη, αλλά και την Αμερική, έχει αποφασίσει να επιβάλει ήδη από το 1980, την κατάλυση των όσων γέννησε η Γαλλική επανάσταση του Ροβεσπιέρου και του Σαιν-Ζυστ και η εργατική του Λένιν.
Το ουσιαστικό δίλλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, είναι αν θα αποδεχτεί περαιτέρω φτωχοποίηση και εσωτερική υποτίμηση ή όχι. Εάν ο καβγάς με τους εκπροσώπους της εσωτερική προδοτικής φάλαγγας, που εκπροσωπείται από τις πολιτικές ηγεσίες αυτή τη στιγμή, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού αφορά μόνο στο ρυθμό της φτωχοποίησης και στο χρονικό της ορίζοντα, τότε όσοι στηρίξαμε ΣΥΡΙΖΑ κοιτώντας τον από τα αριστερά, έχουμε κάνει ένα ολέθριο πολιτικό σφάλμα.
Δυστυχώς όμως, άλλη διέξοδος δεν υπήρχε, διότι ακόμα και το ΚΚΕ αγκυλωμένο στην ιδεοληψία της πρωτοκαθεδρίας στο χώρο της Αριστεράς, από την οποία αδυνατεί να απαγκιστρωθεί από την κρίση του 1968, ουσιαστικά συμβάλλει με τη θέλησή του στην ενδοτικότητα της ηγετικής ομάδας της σημερινής κυβέρνησης.
Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για τα γκρουπούσκουλα εκτός βουλής, τα οποία αδυνατούν να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα του 2015 και στη σύγχρονη εφαρμογή των όποιων αριστερών θεωρητικών ασπάζονται.
Το ψαλίδισμα των αρμοδιοτήτων του Βαρουφάκη, του οποίου να σημειώσω δεν είμαι θαυμαστής, αποτελεί σημαντικό και πιθανά ολέθριο τακτικό λάθος, το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον έχει αποφασίσει να συμβιβαστεί.
Και συμβιβασμός σημαίνει , όπως και να τον βαφτίσουμε, μεταφορά της άμεσης εφαρμογής του mail Χαρδουβελη με γλυκές γωνίες σε βάθος χρόνου. Αυτή την εντολή δεν την έχει λάβει όμως η ελληνική κυβέρνηση. Η εντολή που έχει λάβει είναι να απορρίψει πλήρως το mail Χαρδούβελη και να εφαρμόσει στη χώρα πολιτικές εντελώς αντίθετες από αυτές που εφαρμόστηκαν ως τώρα, καθώς επίσης να προχωρήσει άμεσα και σε διαγραφή του μεγαλύτερου τμήματος του χρέους.
Όπως επίσης ούτε ο Παπανδρέου είχε λάβει εντολή να οδηγήσει τη χώρα στο μνημόνιο, όπως επίσης ούτε ο Σαμαράς έλαβε εντολή να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και να εφαρμόσει τον βιασμό της ελληνικής κοινωνίας, που ως αντιπολίτευση τον αντιμετώπιζε στα κάγκελα.
Για να μην μασάμε τα λόγια μας, παραβίαση με τερτίπια της λαϊκής εντολής, τρίτη φορά σε μία 5ετία, καταργεί επί της ουσίας το νόημα των εκλογών και υπό την έννοια αυτή αποτελεί τριπλή συνταγματική εκτροπή.
Για να μην μασάμε τα λόγια μας, παραβίαση με τερτίπια της λαϊκής εντολής, τρίτη φορά σε μία 5ετία, καταργεί επί της ουσίας το νόημα των εκλογών και υπό την έννοια αυτή αποτελεί τριπλή συνταγματική εκτροπή.
Ένα δημοψήφισμα το οποίο πιθανά να προκηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνθήκες φόβου και οικονομικής ασφυξίας μετά το άσκοπο χάσιμο χρόνου, σε σκληρές πράγματι διαπραγματεύσεις, αλλά ουτοπικές ως προς το αποτέλεσμα, οδηγεί με το έτσι θέλω τον ελληνικό λαό, πάλι προ τετελεσμένων γεγονότων, να δώσει φύλλο συκής στο συμβιβασμό που θα επιτύχει η κυβερνητική ομάδα.
Ο ελληνικός λαός δεν θα μάθει ποτέ τι τον περιμένει πραγματικά στο τέλος του δρόμου των αδιάκοπων μνημονίων. Η κυβέρνηση όφειλε να κάνει δημοψήφισμα μετά του eurogroup του Μάρτη, όταν έγινε σαφές ότι οι δανειστές θα καταπατήσουν τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη. Αν πράγματι η κυβέρνηση εννοούσε όσα έλεγε προεκλογικά, αλλά και παλαιότερα, θα εφάρμοζε άμεσα ‘’το ψωμί ελίτσα και Κώστα Λαπαβίτσα’’ και όχι ‘’το ψωμί σουβλάκι και Γιάννη Βαρουφάκη’’.
Τα συμφέροντα του κλάδου και της επιστημονικής ατομικής επιχειρηματικότητας, είναι για μένα σίγουρο πως θα ξαναβιαστούν αργότερα ή νωρίτερα μέσα από τον οποιοδήποτε συμβιβασμό με το ιερατείο της Ευρωζώνης.
Θεωρώ απαράδεκτη ακόμα και τη σκέψη να πληρωθεί το ΔΝΤ και να μείνουν απλήρωτοι οι έλληνες πολίτες, όποιοι κι αν είναι αυτοί, είτε οι φαρμακοβιομήχανοι της αστικής τάξης, είτε οι φαρμακοποιοί της μέσης, είτε επιδόματα ανήμπορων συμπολιτών μας του ΟΑΕΔ κλπ.
Κλείνοντας, η κυβέρνηση όφειλε να έχει τουλάχιστον διαβάσει Ελύτη, για να ξέρει ποια χώρα κυβερνά..
«όμορφη και παράξενη πατρίδα,
ω σαν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα,
κλαίει φιλεί το χώμα, ξενιτεύεται,
κάνει να πάρει πέτρα, την παρατά,
ξεσηκωμούς γυρεύει, θέλει τύραννους
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΦΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΦΣ ΑΧΑΙΑΣ