Όλα όσα μας έφεραν μέχρι εδώ ( ωράριο, Φ.Υ.Κ., ΜΗ.Α.ΦΑ, αρνητική λίστα, ηλεκτρονικά φαρμακεία, απώλεια ύλης σε άλλα κανάλια διανομής, απορρύθμιση επαγγέλματος ) συνεχίζουν να μας ταλανίζουν με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.
Από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρο για μας και το επισημαίναμε σε όλες τις...
... ανακοινώσεις μας και σε όλες τις τοποθετήσεις μας, ότι το ζήτημα της κρίσης και των μνημονίων στην χώρα μας ήταν είναι και θα είναι ζήτημα κατ’ εξοχήν πολιτικό.
Είναι ζήτημα όξυνσης της κρίσης του κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού συστήματος, είναι ζήτημα αναδιανομής του εισοδήματος, μέσω της αλλαγής και της απάλειψης τελικά όλων των νομοθετημάτων που καθόριζαν ειδικά στην Ευρώπη αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο το λεγόμενο μετά τον β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κοινωνικό κράτος.
Η υπερψήφιση του 3ου μνημονίου από την βουλή θα αλλάξει άρδην το τοπίο στην χώρα μας μέσα σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Η υπέρμετρη άμεση και έμμεση φορολόγηση, η κατάργηση όλων των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, οι επερχόμενοι πλειστηριασμοί ακινήτων, η μείωση σε επίπεδο τριτοκοσμικής χώρας μισθών και συντάξεων, η διάλυση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος, της αγροτικής παραγωγής, του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και της δημόσιας υγείας με απώτερο σκοπό την απαξίωση τους και την εκποίησή τους στα ξένα και ντόπια συμφέροντα, θα δημιουργήσουν ένα εφιαλτικό τοπίο στην χώρα μας με ανυπολόγιστες συνέπειες.
…………….
…………….
Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο κλάδος μας κατάφερε, με παρέμβαση του προέδρου του Π.Φ.Σ. να κερδίσει, όπως ο ίδιος αναφέρει σε ενημέρωσή του, μια μικρή παράταση, μεταθέτοντας την κατάργηση του ιδιοκτησιακού σε δεύτερο χρόνο μέσω υπουργικών αποφάσεων.
Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό εξελίξεων το πολιτικό-συνδικαλιστικό προσωπικό της παρελθούσης περιόδου του κλάδου, συνέχισε και συνεχίζει απτόητο την ίδια και απαράλλακτη τακτική των προηγουμένων μηνών αλλά και ετών περιμένοντας την «δικαίωση τους» μέσα από την κατάργηση και του ιδιοκτησιακού, του τελευταίου προπυργίου που μας απέμεινε, «ξεχνώντας» βέβαια ότι με τους δικούς τους χειρισμούς και τα δημοκρατικότατα sms τους, διέλυσαν τον κλάδο ασκώντας αποκλειστικά και μόνο κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Έτσι την ώρα που ο κλάδος παρακολουθούσε, χωρίς επί της ουσίας, δυνατότητα συλλογικής αντίδρασης τις εξελίξεις, η ΑΕ.Σ.Π, η παράταξη που κυριαρχούσε στον κλάδο για δεκαετίες, «κατακεραύνωνε» το σημερινό προεδρείο προτείνοντας την γνωστή 48ωρη -νίπτω τας χείρας μου- απεργιακή κινητοποίηση για την τιμή των όπλων.
Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ αποτελεί μια ειδική περίπτωση στα συνδικαλιστικά μας δρώμενα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση της στο ζήτημα του ωραρίου κατά το δίμηνο Φεβρουαρίου- Μαρτίου 2015 με τις αλήστου μνήμης επιστολές.
Εν συντομία, είναι αξιοπερίεργο, μια συνδικαλιστική παράταξη που έχει θεοποιήσει την θεσμικότητα και την συν/διαχειριστική λογική, να αντιπολιτεύεται ευρισκόμενη στην πλειοψηφία και να συμπολιτεύεται ευρισκόμενη στην μειοψηφία.
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με πολύχρονη και αυτή παρουσία στο Δ.Σ. του ΠΦΣ. δεν μπόρεσε στην κρίσιμη μνημονιακή πενταετία να ξεφύγει από την συστημική συμπεριφορά και λογική των προηγουμένων ετών συνεισφέροντας ελάχιστα στην προσπάθεια των φαρμακοποιών να αντιμετωπίσουν την επίθεση εναντίον του κλάδου.
Η ΔΗ.ΠΑ.Κ. αντίθετα με τις προαναφερόμενες παλιές παρατάξεις, ήταν και είναι η μόνη που παρουσιάζει διαχρονικά συγκεκριμένη πολιτική και συνδικαλιστική πρόταση με τα υπέρ και τα κατά αυτής της συνδικαλιστικής πρακτικής.
Οι υπόλοιπες παρατάξεις που δραστηριοποιούνται αυτή την στιγμή στον Π.Φ.Σ. ( ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, ΔΙΚΤΥΟ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ) δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια της κρίσης προσπαθώντας η κάθε μια με το δικό της σκεπτικό να εκφράσει την αγωνία των φαρμακοποιών για επιβίωση, ειδικά μετά τα συνδικαλιστικά ατοπήματα του 2012.
Η αλλαγή των συσχετισμών στον Π.Φ.Σ. και η εκθρόνιση της Α.ΕΣ.Π. έδωσε μια ανάσα και μια ελπίδα διεκδίκησης στον κλάδο η οποία και εκφράστηκε με την απόφαση της Γ.Σ. του ΜΑΡΤΙΟΥ. Η συνέχεια, που βέβαια όλοι γνωρίζουμε, κάθε άλλο παρά θετική έκβαση είχε, με αποτέλεσμα μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου να αρκεί μια απόφαση των αρμόδιων Υπουργείων για να χαθεί και το ιδιοκτησιακό.
Δεν μπορούμε επίσης να μην σταθούμε στην στάση και στην συμπεριφορά αντιπροσώπων, συλλόγων, συνεταιρισμών αλλά και των απλών φαρμακοποιών κατά την διάρκεια κρίσης.
Πολλοί αντιπρόσωποι στάθηκαν απέναντι στα συμφέροντα του κλάδου, ειδικά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, υπακούοντας στις κομματικές και παραταξιακές τους «υποχρεώσεις» αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των επιλογών τους.
Πολλοί αντιπρόσωποι στάθηκαν απέναντι στα συμφέροντα του κλάδου, ειδικά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, υπακούοντας στις κομματικές και παραταξιακές τους «υποχρεώσεις» αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των επιλογών τους.
Οι φαρμακευτικοί Σύλλογοι είτε με αποφάσεις Δ.Σ. είτε με αποφάσεις Γ.Σ. σε μερικές περιπτώσεις στάθηκαν απέναντι στις κινητοποιήσεις «διευκολύνοντας» την τότε ηγεσία να προχωρήσει στην ακύρωση τους.
Οι συνεταιρισμοί μας δυστυχώς αν και θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή, δείχνουν σαν να έχουν αποδεχτεί ως κάτι το φυσιολογικό την διάλυση του μικρομεσαίου φαρμακείου και παρακολουθούν χωρίς να παρεμβαίνουν τις εξελίξεις.
Για μια ακόμα φορά….
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ….
Είναι γεγονός ότι το προεδρείο του Π.Φ.Σ., ειδικά μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου δραστηριοποιήθηκε, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την κυβερνητική αλλαγή και τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Έκανε επαφές με τα αρμόδια υπουργεία, κατέθεσε συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις, έλαβε διαβεβαιώσεις, έδωσε πίστωση χρόνου, παρά τα ατοπήματα του Υπουργείου (δραστική ουσία, ΦΑΝΙΕ) και την εκ των έσω υπονόμευση.
Για μια ακόμα φορά….
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ….
Είναι γεγονός ότι το προεδρείο του Π.Φ.Σ., ειδικά μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου δραστηριοποιήθηκε, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την κυβερνητική αλλαγή και τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Έκανε επαφές με τα αρμόδια υπουργεία, κατέθεσε συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις, έλαβε διαβεβαιώσεις, έδωσε πίστωση χρόνου, παρά τα ατοπήματα του Υπουργείου (δραστική ουσία, ΦΑΝΙΕ) και την εκ των έσω υπονόμευση.
Δυστυχώς, η επιβεβαίωση της θέσης του ΔΙΚΤΥΟΥ ότι «και» το δικό μας ζήτημα είναι πολιτικό και όχι τεχνοκρατικό, ήρθε με την αποδοχή από την κυβέρνηση της υπογραφής και τελικά υπερψήφισης από το κοινοβούλιο 3ου μνημονίου με τους συμμάχους- δανειστές, παρά και ενάντια στην θέληση του Ελληνικού λαού.
Είναι γεγονός επίσης και θα το βρούμε μπροστά μας, ότι ανεξάρτητα από τα επί μέρους αποτελέσματα, οι επικείμενες εκλογές θα οδηγήσουν, πέρα από κάθε λογική, σε αύξηση του ποσοστού των μνημονιακών δυνάμεων στο κοινοβούλιο.
Η Πύρρειος νίκη που επετεύχθη με την μετάθεση της εφαρμογής του νόμου περί ιδιοκτησιακού θα έχει νόημα, μόνο εάν χρησιμοποιήσουμε το διάστημα που απομένει μέχρι την έκδοση των Υπουργικών αποφάσεων, προετοιμαζόμενοι σε άλλη βάση για την ύστατη στην κυριολεξία μάχη.
Και εδώ πλέον η ευθύνη για το πώς και αν θα δοθεί αυτή η μάχη θα ανήκει κατά κύριο λόγο στον Π.Φ.Σ. διότι αυτή η επιλογή μετά το τέλος των ελπίδων και των αυταπατών είναι μονόδρομος.
Η στρατηγική μας στο διάστημα αυτό πρέπει να στραφεί σε δύο κατευθύνσεις:
Α) πολιτική-συνδικαλιστική
Β) συνεργατική – συναδελφική
…………………………
Το πρώτο σκέλος της πρότασης μας είναι αυτό που θα μας δώσει την δυνατότητα να σταθούμε απέναντι στις αξιώσεις των δανειστών μας και των συμφερόντων ξένων ή ντόπιων που επιβουλεύονται τον χώρο του φαρμακείου.
Α) πολιτική-συνδικαλιστική
Β) συνεργατική – συναδελφική
…………………………
Το πρώτο σκέλος της πρότασης μας είναι αυτό που θα μας δώσει την δυνατότητα να σταθούμε απέναντι στις αξιώσεις των δανειστών μας και των συμφερόντων ξένων ή ντόπιων που επιβουλεύονται τον χώρο του φαρμακείου.
Η «απογοητευτική» εικόνα του κλάδου κατά την διάρκεια της τελευταίας απεργιακής κινητοποίησης, είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να διορθώσουμε. Και σε αυτό η ευθύνη βαρύνει μεν, αλλά δεν ανήκει αποκλειστικά στην ηγεσία του Π.Φ.Σ.
Ο Π.Φ.Σ. οφείλει βέβαια να ανοίξει τις διαδικασίες ενημερώνοντας την βάση, να καλέσει τους τοπικούς Συλλόγους να πραγματοποιήσουν Γ.Σ. εκμεταλλευόμενοι το μεσοδιάστημα μέχρι την μέρα διεξαγωγής των Εθνικών Εκλογών και να συγκαλέσει Γ.Σ. του Π.Φ.Σ. αμέσως μετά, εν’ όψει της έκδοσης των Υπουργικών αποφάσεων.
Επιβάλλεται όμως και οι συνάδελφοι να κατανοήσουν ότι αν δεν κινηθούμε συλλογικά και καθολικά, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έγινε στον βαθμό που έπρεπε, πολύ σύντομα θα οδηγηθούμε στην ανεργία και στην υπαλληλοποίηση ανεξάρτητα τζίρου, σημείου και «επιχειρηματικών» πλάνων.
Είναι νωπή η εικόνα των κινητοποιήσεων του 2012 και όχι μόνο, όπου μεμονωμένοι συνάδελφοι, γειτονιές, κωμοπόλεις, ολόκληρες περιοχές αλλά και αρκετοί Σύλλογοι, για διάφορους λόγους και αιτίες που έχουν επαρκώς αναλυθεί, με την ανοχή αν όχι με την προτροπή της τότε συνδικαλιστικής μας ηγεσίας σε κάποιες περιπτώσεις , λειτούργησαν απεργοσπαστικά υπονομεύοντας σημαντικά τις όποιες δυνατότητες επιτυχίας των κινητοποιήσεων.
Είναι νωπή η εικόνα των κινητοποιήσεων του 2012 και όχι μόνο, όπου μεμονωμένοι συνάδελφοι, γειτονιές, κωμοπόλεις, ολόκληρες περιοχές αλλά και αρκετοί Σύλλογοι, για διάφορους λόγους και αιτίες που έχουν επαρκώς αναλυθεί, με την ανοχή αν όχι με την προτροπή της τότε συνδικαλιστικής μας ηγεσίας σε κάποιες περιπτώσεις , λειτούργησαν απεργοσπαστικά υπονομεύοντας σημαντικά τις όποιες δυνατότητες επιτυχίας των κινητοποιήσεων.
Επίσης θα πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι τα μνημόνια δεν πλήττουν μόνο τον χώρο του φαρμακείου αλλά το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας.
Είναι αναγκαίο το επόμενο διάστημα να επιδιώξουμε και να χτίσουμε συμμαχίες με όλες τις κοινωνικές ομάδες και τάξεις που καθημερινά υφίστανται τις συνέπειες των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται στην χώρα μας.
Η επιδιωκόμενη ιδιωτικοποίηση της Υγείας δεν αφορά μόνο εμάς και τους υπόλοιπους υγειονομικούς ως άμεσα εμπλεκόμενους, αλλά όλο τον Ελληνικό λαό του οποίου η περίθαλψη και η πρόσβαση στο φάρμακο από την στιγμή που θα γίνεται με όρους αγοράς, με τις δεδομένες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν, για μεγάλο κομμάτι του θα είναι αδύνατη.
…………………………
Το δεύτερο σκέλος της πρότασης μας, με προαπαιτούμενο την υλοποίηση του πρώτου, αφορά στις κινήσεις εκείνες με τεχνοκρατικά κριτήρια που ίσως θα μας επιτρέψουν να επιβιώσουμε διατηρώντας την ανεξαρτησία μας και την αξιοπρέπεια μας.
Ξεκαθαρίζουμε από την αρχή ότι είμαστε αντίθετοι σε λύσεις και προτάσεις που δεν περιλαμβάνουν το σύνολο των φαρμακοποιών.
…………………………
Το δεύτερο σκέλος της πρότασης μας, με προαπαιτούμενο την υλοποίηση του πρώτου, αφορά στις κινήσεις εκείνες με τεχνοκρατικά κριτήρια που ίσως θα μας επιτρέψουν να επιβιώσουμε διατηρώντας την ανεξαρτησία μας και την αξιοπρέπεια μας.
Ξεκαθαρίζουμε από την αρχή ότι είμαστε αντίθετοι σε λύσεις και προτάσεις που δεν περιλαμβάνουν το σύνολο των φαρμακοποιών.
Το μικρόβιο της «επιχειρηματικότητας» που χτύπησε τον κλάδο συνέτεινε, με ένα πρωτοφανή κανιβαλισμό και αλληλοσπαραγμό, πέρα από κάθε λογική, στην περαιτέρω διαστρωμάτωση και αποδυνάμωση του, προετοιμάζοντας το έδαφος για την ευκολότερη είσοδο των οικονομικών συμφερόντων που καραδοκούν.
Το αρνητικό είναι ότι φορείς αυτής της λογικής, συν τω χρόνω, έγιναν και οι συνεταιρισμοί μας, που βάσει καταστατικού αλλά και βάσει των αξιών της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της ισότιμης μεταχείρισης και της συλλογικότητας που οφείλουν να διέπουν ένα συνεταιριστικό κίνημα, θα έπρεπε εκ προοιμίου να είναι αντίθετοι.
Η υιοθέτηση της λογικής του ανταγωνισμού ακόμα και μεταξύ των μελών του ίδιου συνεταιρισμού, η δημιουργία συνεταιρισμένων φαρμακείων δύο ταχυτήτων (GREENPHARMACY) κατά παράβαση όλων των αρχών του παγκόσμιου συνεταιριστικού κινήματος από ιδρύσεως του, θα αποδειχθεί σύντομα καταστροφική και για τους ίδιους τους συνεταιρισμούς και για τους φαρμακοποιούς που επί δεκαετίες αγκάλιασαν το εγχείρημα.
Οι συνεταιρισμοί μεγάλωσαν και άντεξαν με την χρηματοδότηση και την στήριξη των φαρμακοποιών μελών τους (μετοχικές μερίδες, αποκλειστικές αγορές) για να αποτελέσουν ένα ανάχωμα στις επιδιώξεις των οικονομικών συμφερόντων, και όχι για βρεθούν μόνοι τους και ανυπεράσπιστοι απέναντι τους.
Οι συνεταιρισμοί ανήκουν στα μέλη τους και όχι στο διοικητικό προσωπικό και στις διοικήσεις τους.
Λίγο απασχολεί τον φαρμακοποιό που σήμερα δοκιμάζεται, αν ο συνεταιρισμός του είναι ισχυρός, με θετικούς ισολογισμούς και αξιόλογη κερδοφορία διότι οι συνεταιρισμοί χωρίς φαρμακεία – μέλη δεν μπορούν να υπάρξουν.
Λίγο απασχολεί τον φαρμακοποιό που σήμερα δοκιμάζεται, αν ο εργοδότης του αύριο θα είναι ένας ιδιώτης ή ο «δικός» του συνεταιρισμός.
Οι συνεταιρισμοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο τα προηγούμενα των μνημονίων χρόνια, στήριξαν το φαρμακείο, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην ομαλή λειτουργία της φαρμακευτικής αγοράς και τον ίδιο ρόλο καλούνται να παίξουν και σήμερα προς όφελος των μελών τους και του Έλληνα πολίτη.
Επίσης προτάσεις όπως το « γερμανικό μοντέλο» που πρόσφατα παρουσιάστηκε ως η ιδανική λύση, στην κορύφωση ίσως της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην χώρα μας, θα έχει την ίδια τύχη με τις υπόλοιπες «αξιόλογες» προτάσεις που κατά καιρούς παρουσιάστηκαν, χωρίς ποτέ βέβαια να μπουν πραγματικά στο τραπέζι και να αποκτήσουν υλική υπόσταση.
Η πρόταση αυτή σε περίπτωση εφαρμογής της, δεν θα αποτρέψει την απώλεια χιλιάδων σημείων πώλησης, θα εντείνει την διαστρωμάτωση του κλάδου και θα «νομιμοποιήσει» την υποδούλωση των φαρμακοποιών στα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η πρόταση αυτή σε περίπτωση εφαρμογής της, δεν θα αποτρέψει την απώλεια χιλιάδων σημείων πώλησης, θα εντείνει την διαστρωμάτωση του κλάδου και θα «νομιμοποιήσει» την υποδούλωση των φαρμακοποιών στα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αν πραγματικά είναι στις επιδιώξεις του συνδικαλιστικού μας οργάνου και του συνεταιριστικού μας κινήματος να σταθούν ουσιαστικά στο πλευρό του συνόλου των φαρμακοποιών τότε ήρθε η ώρα να το αποδείξουν.
Οι διακηρύξεις, οι υποσχέσεις και τα μεγαλεπήβολα σχέδια εάν υπάρχουν, είναι καιρός να αποκτήσουν υπόσταση, να γίνουν προτάσεις συγκεκριμένες με προγραμματισμό και πλάνο υλοποίησης.
Αρκεί το επαναλαμβάνουμε ο σχεδιασμός να περιλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως τους φαρμακοποιούς.
Για μας, παρά τα εμπόδια που το σύστημα βάζει, μέσα από τις ίδιες του τις συμπληγάδες, είναι εφικτή η δημιουργία ενός συνεργατικού κινήματος που θα εξασφαλίζει την βιωσιμότητα μας με γνώμονα τις αρχές της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της ισότητας και της συναδελφικότητας.
Δειλές και συνάμα ελπιδοφόρες κινήσεις συναδέλφων ανά την Ελλάδα χωρίς καμία κεντρική βοήθεια και υλικοτεχνική υποστήριξη, ( συστεγάσεις φαρμακείων σε μικρές πόλεις, όμιλοι αγορών, εταιρικά σχήματα κ.λ.π.) δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Σίγουρα για μας τους απλούς φαρμακοποιούς, χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία στα χέρια μας, μέσα σε ένα ηθελημένα ασαφές νομικό πλαίσιο, είναι δύσκολη η εξειδίκευση μιας τέτοιας πρότασης στο μέγεθος που επιβάλλεται για να περιλαμβάνει όλους τους συναδέλφους.
Σίγουρα για μας τους απλούς φαρμακοποιούς, χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία στα χέρια μας, μέσα σε ένα ηθελημένα ασαφές νομικό πλαίσιο, είναι δύσκολη η εξειδίκευση μιας τέτοιας πρότασης στο μέγεθος που επιβάλλεται για να περιλαμβάνει όλους τους συναδέλφους.
Αντίθετα ο Π.Φ.Σ. έχει την δυνατότητα να μας οδηγήσει σε ένα νικηφόρο αγώνα -διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μόνο ο Π.Φ.Σ. μπορεί, πρέπει και οφείλει εκ της θέσεως του, να εκφράσει το σύνολο των φαρμακοποιών- αν κινηθεί με βάση τους δύο πυλώνες που προαναφέραμε, εμπνέοντας, συμπαρασύροντας, συντονίζοντας και καθοδηγώντας απλούς φαρμακοποιούς, Συλλόγους και Συνεταιριστικό Κίνημα.
ΔΙΚΤΥΟ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ