«Χρυσό» claw back θα κληθούν να πληρώσουν οι Φαρμακευτικές Επιχειρήσεις. Όχι μόνο γιατί στην επιχειρηματική τους πραγματικότητα ήρθε να προστεθεί και ο κλειστός προϋπολογισμός για την ενδονοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη, αλλά και γιατί, σύμφωνα με πληροφορίες, κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2015 η εξωνοσοκομειακή δαπάνη εκτροχιάστηκε.
Όταν έκλεισε το πρώτο 6μηνο του έτους με την υπέρβαση του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ για το Φάρμακο να ανέρχεται περίπου στα 157 εκατ. ευρώ, η αγορά διέβλεπε τα άσχημα μαντάτα που θα έρθουν στο τέλος του έτους, κάνοντας λόγο για claw back που θα ανερχόταν γύρω στα 300 εκατ. ευρώ (εδώ), με «ταβάνι» το διπλάσιο ποσό, περί τα 310 με 315 εκατ ευρώ.
Αυτή η εκτίμηση φαινόταν πως θα είναι ακριβής και μετά το κλείσιμο του 3ου τριμήνου, όταν η υπέρβαση κυμάνθηκε γύρω στα 70 εκατ ευρώ (εδώ).
Αλλά, όπως όλα δείχνουν, το 2015 επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη για την αγορά, ξεπερνώντας και τις πιο δυσοίωνες εκτιμήσεις κατά την εκπνοή του.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πληροφορίες το claw back που καλούνται να καταβάλλουν συνολικά για το περσινό έτος οι εταιρίες ανέρχεται σε 340 εκατ. ευρώ!
Η αιτία αυτής της υπέρβασης, κατά περίπου 12%, των εκτιμήσεων φαίνεται πως εντοπίζεται στο 4ο τρίμηνο του έτους, όταν και η δαπάνη βγήκε εκτός ελέγχου.
Να θυμίσουμε ότι το 2014 το ποσό του claw back είχε φθάσει τα 205 εκατ. ευρώ.
Νοσοκομειακό claw back
Απόκλιση σε ό,τι αφορά τις ανάγκες των Νοσοκομείων σε πιστώσεις για Φάρμακα παρατηρείται μεταξύ της Κυβέρνησης και των Φαρμακευτικών Εταιριών, αλλά και της Κυβέρνησης και των ίδιων της των υπολογισμών.
Καταρχάς, υπάρχει μια εξόφθαλμη απόκλιση μεταξύ του ύψους του κλειστού προϋπολογισμού, που θεσμοθετήθηκε για το νοσοκομειακό φάρμακο, και των φαρμακευτικών αναγκών του ΕΣΥ, τις οποίες αναγνωρίζει ουσιαστικά και το ίδιο το Υπουργείο Υγείας, θέτοντας το όριο δαπανών λίγο πάνω από τα 700 εκατ. ευρώ.
Συγκεκριμένα, ο σχετικός κλειστός προϋπολογισμός προσδιορίστηκε στα 570 εκατ. ευρώ (490 εκατ. ευρώ για τα Δημόσια Νοσοκομεία, 20 εκατ. ευρώ για τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία και 60 εκατ. ευρώ για τις ιδιωτικές κλινικές), ο ίδιος ο Υπουργός Υγείας απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή έκανε λόγο για 600 εκατ. ευρώ αρχικά και με νεότερη ενημέρωση για 707 εκατ. ευρώ (αναθεωρημένο μετά την προσθήκη επιμέρους δεδομένων, όπως μας διευκρινίστηκε).
Ο προσδιορισμός του ορίου δαπανών των 707 εκατ. ευρώ (600 εκατ. ευρώ για τα νοσοκομεία, 27 εκατ. ευρώ για τα νοσοκομεία Παπαγεωργίου, Ωνάσειο, Αρεταίειο και Αιγινήτειο και περί τα 80 εκατ. ευρώ για τις ιδιωτικές κλινικές, μέσω ΕΟΠΥΥ) κρίνεται μάλλον απαραίτητος προκειμένου να διασφαλιστεί η δυνατότητα των νοσοκομείων να παραγγέλνουν φάρμακα (η διαδικασία προβλέπει την ύπαρξη πιστώσεων για την έκδοση ΑΔΑ).
Εύκολα, λοιπόν, γεννάται το ερώτημα γιατί η Αριστοτέλους, αφού παραδέχεται ότι οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες του προβλεπόμενου προϋπολογισμού, δεν επιλέγει ένα σταδιακό εξορθολογισμό των δαπανών, με θεσμικές και βάθρων αλλαγές που θα τις καταστήσουν βιώσιμες, αλλά μοιάζει να σηκώνει τα χέρια ψηλά, μεταφέροντας την ευθύνη τις φαρμακευτικές εταιρίες και της επιβολής claw back;
Το «χαράτσι» αυτό υπολογίζεται, βάσει των παραπάνω, στα 137 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με την φαρμακευτική αγορά, όμως, θα είναι τελικά σημαντικά υψηλότερο και αυτό γιατί υπάρχει απόκλιση μεταξύ των υπολογισμών των εταιριών για τις ανάγκες των νοσοκομείων σε φάρμακα και του Υπουργείου Υγείας.
Οι εκτιμήσεις των φαρμακευτικών επιχειρήσεων τοποθετούν το ύψος των πραγματικών αναγκών στα 740 εκατ. ευρώ ανεβάζοντας και τις προβλέψεις για το νοσοκομειακό claw back του 2016 στα 170 εκατ. ευρώ
virus.com.gr