Κυκλοφορεί ένα άρθρο που μας πληροφορεί πως κάποιος πρόεδρος φαρμακοποιών αποκαλύπτει πως το αλκαλικό νερό μπορεί να σκοτώσει τον καρκίνο!
Τι ισχύει
Κατ’ αρχάς, ο τίτλος μας αναφέρει κάποιον ανώνυμο πρόεδρο φαρμακοποιών, που μέσα στο κείμενο δεν ξανα-αναφέρεται.
Για να καταλάβουμε πόσο αξιόπιστο είναι το παραπάνω άρθρο αρκεί να διαβάσουμε τι ισχυρίζεται για το λεμόνι. Αναφέρει πως το λεμόνι έχει όξινη γεύση αλλά είναι αλκαλικό. Αυτός ο ισχυρισμός είναι μια ανοησία, το λεμόνι περιέχει περίπου 5% κιτρικό οξύ, το οποίο δίνει στα λεμόνια τη χαρακτηριστική ξινή τους γεύση και pH από 2 μέχρι 3. Μην ξεχάσουμε και τα βασικά της χημείας.
Αναμφισβήτητα, το νερό είναι υψίστης σημασίας για την υγεία μας. Κάποιοι όμως υποστηρίζουν πως το αλκαλικό νερό, δηλαδή το νερό που είναι λιγότερο όξινο από αυτό της βρύσης, μπορεί να σκοτώσει το καρκίνο.
Στη πραγματικότητα, με τις μέχρι στιγμής μελέτες, δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία μεταξύ των επιστημόνων για τη θεραπευτική αξία του αλκαλικού νερού. Το βέβαιο είναι πως περιέχει μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ασβεστίου, πυριτίου, καλίου και μαγνησίου, από το νερό της βρυσης.
Υπάρχει τουλάχιστον μια μελέτη που υποστηρίζει πως η αλκαλοποίηση ενδέχεται να βοηθά στην απομάκρυνση των τοξινών.
Δεν έχουμε όμως αδιάσειστα στοιχεία για τη θεραπευτική αξία του αλκαλικού νερού, ειδικά σε παθήσεις όπως ο καρκίνος.
Η επιστημονική πλειοψηφία είναι ιδιαιτέρως επιφυλακτική. Καμία αλλαγή στο νερό που πίνουμε, δεν έχει αντίκτυπο στο σώμα, παρά μόνο στα ούρα τα οποία συγκεντρώνονται αποκλειστικά στη κύστη και δεν έχουν επαφή με κάποιο άλλο όργανο ή το αίμα.
Το νερό της βρύσης έχει ουδέτερο PH που ισούται με 7. Με την αλκάλωση (PH>7), μπορεί θεωρητικά κάποιος να πετύχει καλύτερη απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών της τροφής και κατ’ επέκταση, καλύτερη υγεία.
Κάθε όργανο του ανθρωπίνου σώματος έχει το δικό του PH. Το ανθρώπινο σώμα έχει την ιδιότητα να ρυθμίζει τα επίπεδα οξύτητας από μόνο του και το κάνει πολύ αποτελεσματικά. Εάν για κάποιο λόγο η ισορροπία αυτή διαταραχθεί, θα πρέπει να διερευνηθούν τα αίτια της και όχι να σπεύσουμε να καταναλώσουμε αλκαλικό νερό. Ενδέχεται σε κάποιες περιπτώσεις, το αλκαλικό νερό να μην είναι και ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης. Για παράδειγμα, όταν κάποιος έχει κάποιο πρόβλημα στα νεφρά, το αλκαλικό νερό μπορεί να προκαλέσει συσσώρευση των προαναφερθέντων στοιχείων με δυσμενείς παρενέργειες.
Το ανθρώπινο αίμα είναι από τη φύση του ελαφρώς αλκαλικό. Αυτό ρυθμίζεται από τα νεφρά και παραμένει πάντα εντός συγκεκριμένων ορίων. Εάν θελήσουμε να το αλλάξουμε με τροφή ή νερό, τα επιπλέον οξέα ή αλκαλοειδή, απλά αποβάλλονται με τα ούρα. Η μεταβολή λοιπόν του PH θα φανεί μόνο στα ούρα και δεν θα έχει οποιαδήποτε άλλη επίδραση στο υπόλοιπο σώμα.
Όσον αφορά τον Dr. Otto Warburg, ναι μεν έλαβε Βραβείο Νόμπελ το 1931, αλλά το κέρδισε για την ανακάλυψη της δομής και του μηχανισμού δράσης των αναπνευστικών ενζύμων (κυτοχρωμάτων). Διαπίστωσε ότι το συστατικό του αναπνευστικού ενζύμου στο οποίο οφείλεται η μεταφορά οξυγόνου κατά την τελική οξείδωση είναι ο σίδηρος. Η μελέτη της κυτταρικής αναπνοής έδωσε την πρώτη εξήγηση για τον χημικό μηχανισμό της δράσης των ενζύμων. Σε καμία περίπτωση δηλαδή, δεν αφορούσε κάποια ανακάλυψή του, ότι η αιτία του 95% όλων των καρκίνων είναι το όξινο περιβάλλον.
(Ο Otto Warburg, (1883-1970), ήταν βιοχημικός και φυσιολόγος, εβραϊκής καταγωγής. Υπήρξε μαθητής του διάσημου χημικού Έμιλ Φίσερ. Απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα στη χημεία το 1906, με μια εργασία πάνω στα πολυπεπτίδια, και μετά στράφηκε στην ιατρική. Από το 1931 υπηρέτησε ως διευθυντής στο Ινστιτούτο Φυσιολογίας των Κυττάρων Κάιζερ Γουλιέλμος στο Βερολίνο. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την κυτταρική αναπνοή και οι εργασίες του πάνω στις οξειδοαναγωγικές διαδικασίες στο ζωντανό κύτταρο υπήρξαν εξαιρετικά σημαντικές.
Το 1931 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ φυσιολογίας και ιατρικής για την ανακάλυψη της δομής και του μηχανισμού δράσης των αναπνευστικών ενζύμων (κυτοχρωμάτων). Διαπίστωσε ότι το συστατικό του αναπνευστικού ενζύμου στο οποίο οφείλεται η μεταφορά οξυγόνου κατά την τελική οξείδωση είναι ο σίδηρος. Η μελέτη της κυτταρικής αναπνοής έδωσε την πρώτη εξήγηση για τον χημικό μηχανισμό της δράσης των ενζύμων.
Πολλές εργασίες του Β. είναι αφιερωμένες στη μελέτη της φωτοσύνθεσης των φυτών, της ζύμωσης και του μεταβολισμού στα κύτταρα των όγκων. Η τελευταία εργασία τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να αναπτύσσονται στο σώμα και σε χαμηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου, σε αντίθεση με τα φυσιολογικά που είναι αερόβια. Η ανακάλυψη αυτή είχε μεγάλη σημασία στην κατανόηση του μηχανισμού ανάπτυξης των νεοπλασιών και στη δυνατότητα ελέγχου τους. Οι έρευνες του Β. πάνω στον καρκίνο έκαναν δυνατή την επιβίωσή του στη ναζιστική Γερμανία, παρά το γεγονός ότι ήταν Εβραίος. Το 1941 απομακρύνθηκε από τη θέση του, αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος φοβόταν ο ίδιος για καρκίνο του φάρυγγα, φρόντισε για την επιστροφή του Β. στις έρευνές του. Το 1944 ο Β. προτάθηκε ξανά για το βραβείο Νόμπελ, αλλά η ευκαιρία χάθηκε, γιατί σύμφωνα με τη ναζιστική πολιτική εκείνης της εποχής απαγορευόταν στους Γερμανούς να δέχονται τέτοια βραβεία).
Με βάση τα ανωτέρω, προκύπτει πως το αλκαλικό νερό ΔΕΝ μπορεί να σκοτώσει τον καρκίνο και ο δυνητικά επικίνδυνος ισχυρισμός, καταρρίπτεται.
Το cancer.ca το έχει κατατάξει στους μύθους που αφορούν τον καρκίνο.
Για οτιδήποτε που αφορά την υγεία σας να ρωτάτε πάντα τον ιατρό σας και να μην εμπιστεύεστε διάφορα άρθρα που αναπαράγονται στο διαδίκτυο. Η υγεία μας είναι πολύτιμη και δεν παίζουμε με αυτή.
via TNI
Πηγή: Eλληνικά Hoaxes