Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Τις τελευταίες μέρες οι αποκαλύψεις σχετικά με το κύκλωμα –έτσι όπως ξεκίνησε και έγινε γνωστό- με τα ακριβά αντικαρκινικά φάρμακα είναι συνεχείς και σοκάρουν.
Εκείνο ωστόσο που σοκάρει ακόμη περισσότερο είναι το ότι όλα αυτά έγιναν επειδή κάποιοι επιτήδειοι –και πάντα υπάρχουν τέτοιοι- εκμεταλλεύτηκαν με αριστοτεχνικό τρόπο κάποια ανοικτά παράθυρα που τους άφησε η νομοθεσία, για να κάνουν τη δουλειά του πιο εύκολα. Βεβαίως μπορεί να είχε γίνει όλη αυτή η δουλειά έτσι κι αλλιώς αλλά θα είχε γίνει πολύ πιο δύσκολα.
Αυτό υποστηρίζει ο.....
...... κ. Γιάννης Δαγρές, Φαρμακοποιός, Ειδικός Γραμματέας στο Φαρμακευτικό Σύλλογος Αττικής και μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου σε άρθρο του στο DailyPharmaNews εξηγώντας γιατί οι νομοθετικές παρεμβάσεις για την απελευθέρωση του ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτα αλλά αντιθέτως προκάλεσαν και πολύ μεγάλη ζημιά ή βοήθησαν στο να διευκολυνθούν παραβατικές συμπεριφορές σε βάρος και της ελληνικής κοινωνίας αλλά και των δημόσιων οικονομικών στο χώρο της υγείας, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα γιατί ο χώρος της υγείας δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται στενά ως εμπορικός και οικονομικός χώρος. Το πρώτο κομμάτι του άρθρου επικεντρώνεται στους κινδύνους που επαληθεύτηκαν, ενώ το δεύτερο κομμάτι αναφέρεται στους κινδύνους που εξακολουθούν να ελλοχεύουν.
Ακολουθεί το άρθρο του κ. Γιάννη Δαγρέ:
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΌ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΛΗΘΕΥΜΕΝΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) στην ιστορική απόφασή του της 19ης Μαΐου 2009 (C-531/06, C-171&172/07), στην οποία αποφάσισε ότι η ιδιοκτησία και διαχείριση των Φαρμακείων πρέπει να επιφυλάσσεται αποκλειστικά σε φαρμακοποιούς, πολύ σοφά και τελικά πολύ προφητικά όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση της χώρας μας, μεταξύ άλλων ανέφερε σε κάποιο σημείο του σκεπτικού του και ότι:
«…οι μη φαρμακοποιοί δεν παρέχουν τα ίδια εχέγγυα με τους φαρμακοποιούς». Καθώς και ότι:
«…η εκμετάλλευση Φαρμακείου από μη φαρμακοποιό ενδέχεται να αντιπροσωπεύει έναν κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία…». Αλλά και ότι:
«…η εξάρτηση των φαρμακοποιών ως μισθωτών, από τον έχοντα την εκμετάλλευση του Φαρμακείου θα περιόριζε τη δυνατότητά τους να αντιταχθούν στις οδηγίες του έχοντος την εκμετάλλευση».
Στο κύκλωμα αθρόας κλοπής και παράνομης εξαγωγής στο εξωτερικό νοσοκομειακών φαρμάκων, που αποκαλύφθηκε πριν μερικές ημέρες στη χώρα μας, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες κομβικό ρόλο διαδραμάτιζε Φαρμακείο στην Αττική το οποίο δεν ανήκε σε φαρμακοποιό.
Τέτοια Φαρμακεία μη-φαρμακοποιών, ευτυχώς ελάχιστα, είχαν προλάβει να ιδρυθούν στη χώρα μας μεταξύ του 2014 μεταξύ Μαΐού-2016 και Ιουλίου-2017 (οπότε και το ΣτΕ απαγόρευσε την ίδρυσή τους).
Αυτό οφειλόταν σε προβλέψεις της 1ης Έκθεσης ΟΟΣΑ για την Ανταγωνιστικότητα (Νοέμβριος 2013)που είχε καταστεί μνημονιακή δέσμευση της Ελλάδας από την Άνοιξη του 2014, επί Κυβερνήσεως Σαμαρά, παρά την περί του αντιθέτου απόφαση του Ανωτάτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και τις έντονες αντιρρήσεις και αντιδράσεις των φαρμακοποιών.
Εμείς τότε σαν κλάδος είχαμε προειδοποιήσει ότι μία τέτοια τριτοκοσμική και οπισθοδρομική «μεταρρύθμιση-απελευθέρωση» (Σημ.: Σε καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν επιτρέπεται η ιδιοκτησία και διαχείριση Φαρμακείων από μη φαρμακοποιούς) θα συνεργούσε στη δραματική αύξηση των κινδύνων για τη Δημόσια Υγεία και θα προκαλούσε συνάμα και μεγάλη οικονομική ζημιά στο Κράτος.
Ο λόγος είναι ότι αν επιτρεπόταν ο καθένας να μπορεί να ανοίγει και να διαχειρίζεται Φαρμακείο χωρίς να είναι φαρμακοποιός, ακόμα και αν προσλαμβάνει για βιτρίνα κάποιον υπεύθυνο φαρμακοποιό με σχέση εξαρτημένης εργασίας, αυτό στην ουσία θα «έκλεινε πονηρά το μάτι» σε επιτήδειους να έχουν πλέον την ευκαιρία να οργανώσουν κυκλώματα απάτης και παρανομίας για κερδοσκοπικούς σκοπούς, κάτι που πριν δεν είχαν το δικαίωμα και την ευκαιρία να κάνουν.
Όπως και τελικά φαίνεται ότι έγινε και έτσι με λύπη μου μπορώ πλέον να πω ότι δυστυχώς δικαιωθήκαμε στις προβλέψεις μας σαν κλάδος στο θέμα αυτό.
Δεν είναι τελικά χαζοί οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί ή οι Ισπανοί ή οι Ιταλοί και οι Κυβερνήσεις σε τόσες άλλες χώρες της Ευρώπης, στο σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης για την ακρίβεια, που ποτέ δεν επέτρεψαν σε μη φαρμακοποιούς να έχουν στην κατοχή τους ή στη διαχείρισή τους Φαρμακεία.
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Έχουν ακόμα απομείνει στην Ελλάδα ένας πολύ μικρός αριθμός Φαρμακείων που δεν ανήκει σε φαρμακοποιούς, κατάλοιπο εκείνης της πρόσφατης μεταβατικής νομοθετικά εποχής.
Αλλά υπάρχουν επίσης και κάποια λίγα επιπλέον Φαρμακεία που ανήκουν μεν σε φαρμακοποιούς, οι οποίοι όμως έχουν στην ιδιοκτησία τους πάνω του ενός Φαρμακείου που τα διαχειρίζονται με υπάλληλο-υπεύθυνο άλλο φαρμακοποιό, κάτι εξίσου δυνητικά επικίνδυνο και αποκλίνον από το πνεύμα του ευρωπαίου ανώτατου δικαστή.
Δυνητικά επικίνδυνο καθώς ο φαρμακοποιός, ανεξαρτήτως επαγγελματικής δραστηριότητας, είναι υπόλογος και υπεύθυνος κατά Νόμο απεριόριστα τόσο για την ατομική ελευθερία του όσο και για το σύνολο της προσωπικής περιουσίας του κατά την άσκηση των καθηκόντων του.
Συνεπώς η άλλη πρόσφατη μνημονιακή νομοθεσία εκείνη, που δεν έχει καταργηθεί ακόμα και επιβάλλει σε έναν φαρμακοποιό να μπορεί να τον δηλώνει το αφεντικό του, έστω και αν αυτός είναι φαρμακοποιός μη-παρών, ως υπεύθυνο απέναντι στις Αρμόδιες Περιφέρειες της χώρας, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την υπάρχουσα νομοθεσία περί απεριόριστης ευθύνης του φαρμακοποιού (Κώδικας Δεοντολογίας Φαρμακοποιών, π.δ. 340-1993).
Οπότε αποτελεί κι αυτή εξίσου σοβαρή εστία δυνητικών κινδύνων για τη Δημόσια Υγεία ακριβώς για τους ίδιους λόγους και με τους ίδιους τρόπους με αυτά που αφορούν την έτερη, καταργημένη πλέον από το ΣτΕ, νομοθεσία περί ιδιοκτησίας και διαχείρισης Φαρμακείων από μη-φαρμακοποιούς, εκείνη που διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στο να ευνοηθεί σημαντικά το κύκλωμα που αποκαλύφθηκε πρόσφατα και έκλεψε εκατομμύρια ευρώ σε νοσοκομειακά φάρμακα και έθεσε σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή τόσων βαριά ασθενών στη χώρα μας. Και άρα πρέπει κι εκείνη να καταργηθεί.
Δαγρές Γιάννης – Φαρμακοποιός
Ειδ. Γραμμ. ΦΣΑ & Μέλος Δς ΠΦΣ
Ακολουθεί το άρθρο του κ. Γιάννη Δαγρέ:
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΌ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΛΗΘΕΥΜΕΝΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) στην ιστορική απόφασή του της 19ης Μαΐου 2009 (C-531/06, C-171&172/07), στην οποία αποφάσισε ότι η ιδιοκτησία και διαχείριση των Φαρμακείων πρέπει να επιφυλάσσεται αποκλειστικά σε φαρμακοποιούς, πολύ σοφά και τελικά πολύ προφητικά όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση της χώρας μας, μεταξύ άλλων ανέφερε σε κάποιο σημείο του σκεπτικού του και ότι:
«…οι μη φαρμακοποιοί δεν παρέχουν τα ίδια εχέγγυα με τους φαρμακοποιούς». Καθώς και ότι:
«…η εκμετάλλευση Φαρμακείου από μη φαρμακοποιό ενδέχεται να αντιπροσωπεύει έναν κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία…». Αλλά και ότι:
«…η εξάρτηση των φαρμακοποιών ως μισθωτών, από τον έχοντα την εκμετάλλευση του Φαρμακείου θα περιόριζε τη δυνατότητά τους να αντιταχθούν στις οδηγίες του έχοντος την εκμετάλλευση».
Στο κύκλωμα αθρόας κλοπής και παράνομης εξαγωγής στο εξωτερικό νοσοκομειακών φαρμάκων, που αποκαλύφθηκε πριν μερικές ημέρες στη χώρα μας, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες κομβικό ρόλο διαδραμάτιζε Φαρμακείο στην Αττική το οποίο δεν ανήκε σε φαρμακοποιό.
Τέτοια Φαρμακεία μη-φαρμακοποιών, ευτυχώς ελάχιστα, είχαν προλάβει να ιδρυθούν στη χώρα μας μεταξύ του 2014 μεταξύ Μαΐού-2016 και Ιουλίου-2017 (οπότε και το ΣτΕ απαγόρευσε την ίδρυσή τους).
Αυτό οφειλόταν σε προβλέψεις της 1ης Έκθεσης ΟΟΣΑ για την Ανταγωνιστικότητα (Νοέμβριος 2013)που είχε καταστεί μνημονιακή δέσμευση της Ελλάδας από την Άνοιξη του 2014, επί Κυβερνήσεως Σαμαρά, παρά την περί του αντιθέτου απόφαση του Ανωτάτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και τις έντονες αντιρρήσεις και αντιδράσεις των φαρμακοποιών.
Εμείς τότε σαν κλάδος είχαμε προειδοποιήσει ότι μία τέτοια τριτοκοσμική και οπισθοδρομική «μεταρρύθμιση-απελευθέρωση» (Σημ.: Σε καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν επιτρέπεται η ιδιοκτησία και διαχείριση Φαρμακείων από μη φαρμακοποιούς) θα συνεργούσε στη δραματική αύξηση των κινδύνων για τη Δημόσια Υγεία και θα προκαλούσε συνάμα και μεγάλη οικονομική ζημιά στο Κράτος.
Ο λόγος είναι ότι αν επιτρεπόταν ο καθένας να μπορεί να ανοίγει και να διαχειρίζεται Φαρμακείο χωρίς να είναι φαρμακοποιός, ακόμα και αν προσλαμβάνει για βιτρίνα κάποιον υπεύθυνο φαρμακοποιό με σχέση εξαρτημένης εργασίας, αυτό στην ουσία θα «έκλεινε πονηρά το μάτι» σε επιτήδειους να έχουν πλέον την ευκαιρία να οργανώσουν κυκλώματα απάτης και παρανομίας για κερδοσκοπικούς σκοπούς, κάτι που πριν δεν είχαν το δικαίωμα και την ευκαιρία να κάνουν.
Όπως και τελικά φαίνεται ότι έγινε και έτσι με λύπη μου μπορώ πλέον να πω ότι δυστυχώς δικαιωθήκαμε στις προβλέψεις μας σαν κλάδος στο θέμα αυτό.
Δεν είναι τελικά χαζοί οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί ή οι Ισπανοί ή οι Ιταλοί και οι Κυβερνήσεις σε τόσες άλλες χώρες της Ευρώπης, στο σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης για την ακρίβεια, που ποτέ δεν επέτρεψαν σε μη φαρμακοποιούς να έχουν στην κατοχή τους ή στη διαχείρισή τους Φαρμακεία.
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Έχουν ακόμα απομείνει στην Ελλάδα ένας πολύ μικρός αριθμός Φαρμακείων που δεν ανήκει σε φαρμακοποιούς, κατάλοιπο εκείνης της πρόσφατης μεταβατικής νομοθετικά εποχής.
Αλλά υπάρχουν επίσης και κάποια λίγα επιπλέον Φαρμακεία που ανήκουν μεν σε φαρμακοποιούς, οι οποίοι όμως έχουν στην ιδιοκτησία τους πάνω του ενός Φαρμακείου που τα διαχειρίζονται με υπάλληλο-υπεύθυνο άλλο φαρμακοποιό, κάτι εξίσου δυνητικά επικίνδυνο και αποκλίνον από το πνεύμα του ευρωπαίου ανώτατου δικαστή.
Δυνητικά επικίνδυνο καθώς ο φαρμακοποιός, ανεξαρτήτως επαγγελματικής δραστηριότητας, είναι υπόλογος και υπεύθυνος κατά Νόμο απεριόριστα τόσο για την ατομική ελευθερία του όσο και για το σύνολο της προσωπικής περιουσίας του κατά την άσκηση των καθηκόντων του.
Συνεπώς η άλλη πρόσφατη μνημονιακή νομοθεσία εκείνη, που δεν έχει καταργηθεί ακόμα και επιβάλλει σε έναν φαρμακοποιό να μπορεί να τον δηλώνει το αφεντικό του, έστω και αν αυτός είναι φαρμακοποιός μη-παρών, ως υπεύθυνο απέναντι στις Αρμόδιες Περιφέρειες της χώρας, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την υπάρχουσα νομοθεσία περί απεριόριστης ευθύνης του φαρμακοποιού (Κώδικας Δεοντολογίας Φαρμακοποιών, π.δ. 340-1993).
Οπότε αποτελεί κι αυτή εξίσου σοβαρή εστία δυνητικών κινδύνων για τη Δημόσια Υγεία ακριβώς για τους ίδιους λόγους και με τους ίδιους τρόπους με αυτά που αφορούν την έτερη, καταργημένη πλέον από το ΣτΕ, νομοθεσία περί ιδιοκτησίας και διαχείρισης Φαρμακείων από μη-φαρμακοποιούς, εκείνη που διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στο να ευνοηθεί σημαντικά το κύκλωμα που αποκαλύφθηκε πρόσφατα και έκλεψε εκατομμύρια ευρώ σε νοσοκομειακά φάρμακα και έθεσε σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή τόσων βαριά ασθενών στη χώρα μας. Και άρα πρέπει κι εκείνη να καταργηθεί.
Δαγρές Γιάννης – Φαρμακοποιός
Ειδ. Γραμμ. ΦΣΑ & Μέλος Δς ΠΦΣ