Κ. Βαρδιάμπασης για δηλώσεις Χατζηδάκη: «Ο λαϊκισμός και η τέχνη της εξαπάτησης»

Ακούσαμε ραδιοφωνική τοποθέτηση του αντιπροέδρου της ΝΔ, κ.Χατζηδάκη, να περιγράφει ένα μήνυμα,λέει, που δέχτηκε από νέα φαρμακοποιό στη βόρεια Ελλάδα, η οποία του εξήγησε πως τη σπούδασαν οι γονείς της, έχει ειδικές ανάγκες και παραπονέθηκε πως ενώ τελείωσε τη φαρμακευτική δε μπορεί να δουλέψει, «απαγορεύεται να δουλέψει» … επειδή (υπενόησε) δεν υπάρχουν θέσεις για φαρμακεία.

Είπε, ο κ.Χατζηδάκης, λοιπόν, πως....

.....«να, υπάρχει κάθε μέρα ένα πεδίο για μεταρρυθμίσεις, που δε θα έρθει από τις συντεχνίες το αίτημα».

Ας δούμε , λοιπόν, καταρχήν τη φρασεολογία : «ειδικές ανάγκες», «με σπούδασαν οι γονείς μου», «απαγορεύεται να δουλέψω», «Συντεχνίες».

Φράσεις – κλειδιά, που χτυπάνε στην καρδιά του υποσυνείδητου του ανυποψίαστου ακροατή, που του κινούν το θυμικό και το συναίσθημα αντί να τον κάνουν να αναρωτηθεί για την ουσία του ζητήματος. Αυτό είναι στρατηγική, είναι και «τέχνη».

Αλλά, ας δούμε και την ουσία, μιας και αυτό είναι που πραγματικά έχει σημασία :
Ο κ.Χατζηδάκης, αντιπρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήμερα, υπουργός ανάπτυξης το 2014, με το δικό του νόμο, τον 4254/2014 , ΦΕΚ Α85, 7-10-14, παράγραφος ΣΤ, υποπαράγραφος ΣΤ1 , άρθρο 36 , σημεία 5 και 6 (ναι , τόσο καλά τα θυμόμαστε όλα αυτά), επέτρεψε αφενός σε έναν φαρμακοποιό να έχει όσα φαρμακεία θέλει και αφετέρου κατάργησε τον περιορισμό που υπήρχε για κάθε 3 φαρμακοϋπάλληλους που εργάζονταν σε ένα να φαρμακείο να είναι υποχρεωτική και η πρόσληψη ενός μισθωτού φαρμακοποιού. 

Δηλαδή, έδωσε το δικαίωμα σε όσους είχαν κεφάλαιο να ανοίξουν περισσότερα φαρμακεία (πολυιδιοκτησία) , «κλείνοντας» κατά τον τρόπο αυτό τις θέσεις που ενδεχομένως θα λάμβαναν νέοι φαρμακοποιοί, όπως πχ η νέα συνάδελφος που ανέφερε ο κ.Χατζηδάκης στο παράδειγμά του.

Παράλληλα, απέτρεψε την πρόσληψη νέων φαρμακοποιών σε ήδη λειτουργούντα μεγάλα φαρμακεία. Αυτά τα έκανε η «μεταρρύθμιση» του. Και τα αποδέχτηκε και εφάρμοσε φυσικά μια μερίδα των φαρμακοποιών, όχι των αδύναμων, αλλά των ήδη ισχυρών.
Αυτά τα δυο παραπάνω, που ο ίδιος νομοθέτησε, πιθανότατα να ήταν αρκετά για να μη μπορέσει να βρει δουλειά η νέα φαρμακοποιός που (ίσως) του απευθύνθηκε.
Γιατί, θα μπορούσε (λέμε τώρα, μια απειροελάχιστη πιθανότητα) να έχει πάει και καμιά πολυεθνική, ή κάποιος μεγαλοχονδρέμπορος (είπαμε,παράδειγμα κάνουμε, στην τύχη) με το ίδιο ακριβώς αίτημα, αλλά σε αυτή την περίπτωση δε θα ήταν μια «νέα κοπέλα με ειδικές ανάγκες που με κόπο τη σπούδασαν οι γονείς», σωστά;

Ναι, θα μου πείτε , τα λέω εγώ αυτά που είμαι «συντεχνία» …

Και όμως, τα έχει πει και , κοίτα να δεις, ποιος…

Α! Η επιστημονική επιτροπή της βουλής και επίσης το Συμβούλιο της Επικρατείας :
*Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στην έκθεση που υπέβαλε επί του νομοσχεδίου, το οποίο εν τέλει ψηφίστηκε ως Ν. 4254/2014. Στην έκθεση αυτή η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής προειδοποιώντας για τους επερχόμενους κινδύνους ένεκα των υπό ψήφιση ακόμη τότε ρυθμίσεων, αναφέρει μεταξύ άλλων «Τέλος, σηµειώνεται ότι, συµφώνως προς πάγια νοµολογία του Συµβουλίου της Επικρατείας, (ΣτΕ 228/2014, 229/2014, ΘΠΔΔ, 2014, σελ. 35, 234/2014) «τα φαρµακεία δεν αποτελούν αµιγώς εµπορικές επιχειρήσεις, αλλά ιδιότυπα καταστήµατα, στα οποία συνδυάζεται η υπεύθυνη επιστηµονική δραστηριότητα και η κοινωνική αποστολή µε την εµπορική εκµετάλλευση. Περαιτέρω, εκ του λόγου ότι τα διατιθέµενα στα φαρµακεία αγαθά, αναγκαία για τη διαφύλαξη και την αποκατάσταση της ανθρώπινης υγείας, είναι ζωτικής σπουδαιότητας για το κοινωνικό σύνολο, υφίσταται έντονο κρατικό ενδιαφέρον για τη ρύθµιση τόσο της ασκήσεως όσο και της προσβάσεως στο επάγγελµα του φαρµακοποιού, το οποίο συνδέεται αρρήκτως µε την προστασία της δηµόσιας υγείας. Συνεπώς, η εξασφάλιση της βιωσιµότητας των φαρµακείων, και µάλιστα υπό συνθήκες λειτουργίας τους εκτός όρων ελεύθερου ανταγωνισµού, καθώς και η ορθολογική και ισόρροπη κατανοµή τους σε ολόκληρη την Χώρα, προκειµένου να εξασφαλίζεται ο άµεσος και µε ποιοτικά εχέγγυα εφοδιασµός του συνόλου του πληθυσµού µε τα αναγκαία φάρµακα, αποτελούν επιτακτικούς λόγους δηµοσίου συµφέροντος, οι οποίοι δικαιολογούν την επιβολή περιορισµών όχι µόνο στην άσκηση, αλλά και στην πρόσβαση στο επάγγελµα του φαρµακοποιού προσώπων που συγκεντρώνουν, κατ’ αρχήν, τα νόµιµα προσόντα για την άσκησή του».

Υπό το φως, επομένως, των ανωτέρω, θα έπρεπε µε ειδική αιτιολόγηση να προκύπτει σαφώς ότι διά της θέσπισης των ανωτέρω ρυθµίσεων εξασφαλίζεται η ορθολογική και ισόρροπη κατανοµή των φαρµακείων σε ολόκληρη την Χώρα, προκειµένου να εξασφαλίζεται ο άµεσος και µε ποιοτικά εχέγγυα εφοδιασµός του συνόλου του πληθυσµού µε τα αναγκαία φάρµακα.*

Κ. Βαρδιάμπασης

Πρόεδρος ΦΣ Ρεθύμνου