«Ντυνόμουνα, βαφόμουνα και έκρυβα το αυτοκίνητο για να νομίζει ο πατέρας μου ότι βγαίνω έξω, ενώ πήγαινα στο φαρμακείο για να τακτοποιήσω εκκρεμότητες!»…. « Βγες, βρε κορίτσι μου λίγο…» μου έλεγε με αγωνία και ενδιαφέρον. «Πως θα γνωρίσεις κανέναν άνθρωπο κι εσύ κλεισμένη εδώ μέσα όλες τις ώρες;;;»
Τα παραπάνω είναι τα λόγια μιας από τις.....
...... γυναίκες συναδέλφους σε προσωπική συζήτηση η οποία στη συνέχεια αποδέχτηκε πρόταση για να ασχοληθεί με τα του κλάδου μας αφού ξεκάθαρα μπορεί να βγάλει προς τα έξω το αίσθημα διχασμού μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής που βιώνει καθημερινά μία επιστήμονας, φαρμακοποιός, ελεύθερη επαγγελματίας.
Είναι γεγονός ότι οι αντιθέσεις αυτές, που πράγματι υπάρχουν, οδηγούν τελικά σε τεράστιες κοινωνικές προεκτάσεις οι οποίες αφορούν νέες μητέρες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στα φαρμακεία, ετοιμόγεννες οι οποίες παραμένουν στο πόστο τους μέχρι την τελευταία στιγμή και φαρμακεία που υπολειτουργούν ώστε να μην διαλυθεί η οικογένεια. Εύλογα προκύπτει η απορία πως σ’ ένα τέτοιο ανταγωνιστικό περιβάλλον τέτοιου είδους φαρμακεία μπορούν να παραμείνουν βιώσιμα και ειδικά στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
Γυναίκα ελεύθερη επαγγελματίας
Η γυναίκα ελεύθερη επαγγελματίας και δει η φαρμακοποιός απαιτείται να είναι μορφωμένη, αλλά όχι παραπάνω από τον άντρα της, ώστε να τον υποτιμά, δυναμική, ανεξάρτητη, επιτυχημένη επαγγελματίας με καριέρα και καλές αποδοχές, αλλά όχι πολύ «επικίνδυνη». Της ζητείται να είναι κοινωνικά αποδεκτή, ελκυστική, αλλά όχι σε βαθμό που να «προκαλεί ώστε να παρεξηγηθεί», γλυκιά, με κατανόηση, υποστηρικτική σύντροφος, αλλά όχι υποτονική, αφοσιωμένη μητέρα, αλλά όχι «καταπιεστική» & «θυματοποιημένη», καλή φίλη με κατανόηση, αλλά όχι παρεμβατική, υποστηρικτική συνάδελφος, αλλά όχι ανταγωνιστική, πάντα υγιής, με γυμνασμένο σώμα, φρέσκο πρόσωπο και κομψό στυλ, αλλά χωρίς υπερβολές, καλή, αισιόδοξη με διάθεση, ώστε να "ανεβάζει" ψυχολογικά τους άλλους αλλά ταυτόχρονα να κρύβει τις δυσκολίες βάζοντας «μάσκα», καλή οικοδέσποινα, μαγείρισσα, περιποιητική αλλά όχι η «καλή νοικοκυρούλα», δυναμική, ενημερωμένη πολίτης, με άποψη, αλλά όχι ισχυρογνώμων.
Οι γυναίκες φαρμακοποιοί, σύζυγοι, μητέρες έχουν να ισορροπήσουν όλους τους ρόλους και κανένας από αυτούς δεν συγχωρεί το λάθος...με μόνιμο αίσθημα ευθύνης και ενοχής. «...είμαι στο φαρμακείο ενώ θα έπρεπε να είμαι με το παιδί μου..είμαι σπίτι και μαγειρεύω ενώ θα έπρεπε να είμαι στο φαρμακείο....» . Οι περισσότερες γεννάνε και επιστρέφουν στις δυο εβδομάδες το πολύ...ούτε οι ορμόνες δεν έχουν προλάβει να επανέλθουν στα φυσιολογικά επίπεδα πόσο μάλλον το σώμα! Ενώ, λοιπόν, σε υπαλληλικό καθεστώς μια γυναίκα έχει σαφή δικαιώματα κάτι που είναι απολύτως σωστό και θα μπορούσε να επεκταθεί κιόλας, ως ιδιοκτήτρια φαρμακείου έχει μόνο υποχρεώσεις!
Πρέπει, λοιπόν ως κοινωνία να πάρουμε μια απόφαση. Θέλουμε ή όχι την γυναίκα ελεύθερη επαγγελματία και μάλιστα την φαρμακοποιό με φαρμακείο η οποία δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί; Θέλουμε ή όχι να στηρίξουμε το θεσμό της οικογένειας στην πράξη; Θεωρούμε ότι η ελεύθερη αγορά θα ρυθμίσει και αυτό το ζήτημα;
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, «η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Kράτους […]». Η θεμελιώδης αυτή υποχρέωση του κράτους πρέπει να πάρει και πρακτικά μορφή μέσω προστατευτικών για τη μητρότητα διατάξεων που να αφορούν και την μητέρα φαρμακοποιό, ελεύθερη επαγγελματία.
Προκειμένου να καταστεί εφικτός ο συνδυασμός της μητρότητας και της εργασίας για την γυναίκα φαρμακοποιό θα ήταν επιθυμητή η επιδότηση ειδικής άδειας πρόσκαιρου κλεισίματος του φαρμακείου ή/και πρόσληψης αδειούχου φαρμακοποιού αντικατάστασης.
Υπάρχει, βέβαια και το επίδομα μητρότητας το οποίο καταβάλλεται υπό προϋποθέσεις και το οποίο είναι κατά γενική ομολογία εξευτελιστικό ενώ η απαλλαγή από διανυκτερεύσεις και εφημερίες δίνεται για μικρό χρονικό διάστημα που θεωρείται ανεπαρκές.
Οι συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι οφείλουν να βάλουν πολύ ψηλά στην ατζέντα τους την αναγνώριση της προσφοράς της Μητέρας ή της εν δυνάμει Μητέρας Φαρμακοποιού και να ανοίξουν τη συζήτηση αυτή με την Πολιτεία με σκοπό μια τελείως διαφορετική προσέγγιση που θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη όλες τις παραμέτρους.
Πέρα από όποιες προτάσεις μπορούν να γίνουν επ’ αυτού με τεχνοκρατικά κριτήρια η ουσία έχει να κάνει κυρίως με την ολοκληρωτική αλλαγή στάσης που οφείλουμε σαν κοινωνία να κάνουμε στο θέμα αυτό. Όσα χρήματα άλλωστε κι αν ξοδέψουμε τελικά σίγουρα δεν θα είναι αρκετά για να καλύψουμε τα κενά που δημιουργούνται στο εργασιακό περιβάλλον αλλά και πολύ περισσότερο στο σπίτι. Όλα δεν πληρώνονται με το χρήμα.
Η ευαισθητοποίησή μας στην πράξη για τον σπουδαίο ρόλο της Μητέρας σε μια κοινωνία που λειτουργεί με οικονομοκεντρικά κριτήρια θα ανάγει σε άλλο επίπεδο τον πολιτισμό μας με γνώμονα το σεβασμό σε αξίες και ιδανικά που θα μας οδηγήσουν σ’ ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.
Είναι γεγονός ότι οι αντιθέσεις αυτές, που πράγματι υπάρχουν, οδηγούν τελικά σε τεράστιες κοινωνικές προεκτάσεις οι οποίες αφορούν νέες μητέρες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στα φαρμακεία, ετοιμόγεννες οι οποίες παραμένουν στο πόστο τους μέχρι την τελευταία στιγμή και φαρμακεία που υπολειτουργούν ώστε να μην διαλυθεί η οικογένεια. Εύλογα προκύπτει η απορία πως σ’ ένα τέτοιο ανταγωνιστικό περιβάλλον τέτοιου είδους φαρμακεία μπορούν να παραμείνουν βιώσιμα και ειδικά στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
Γυναίκα ελεύθερη επαγγελματίας
Η γυναίκα ελεύθερη επαγγελματίας και δει η φαρμακοποιός απαιτείται να είναι μορφωμένη, αλλά όχι παραπάνω από τον άντρα της, ώστε να τον υποτιμά, δυναμική, ανεξάρτητη, επιτυχημένη επαγγελματίας με καριέρα και καλές αποδοχές, αλλά όχι πολύ «επικίνδυνη». Της ζητείται να είναι κοινωνικά αποδεκτή, ελκυστική, αλλά όχι σε βαθμό που να «προκαλεί ώστε να παρεξηγηθεί», γλυκιά, με κατανόηση, υποστηρικτική σύντροφος, αλλά όχι υποτονική, αφοσιωμένη μητέρα, αλλά όχι «καταπιεστική» & «θυματοποιημένη», καλή φίλη με κατανόηση, αλλά όχι παρεμβατική, υποστηρικτική συνάδελφος, αλλά όχι ανταγωνιστική, πάντα υγιής, με γυμνασμένο σώμα, φρέσκο πρόσωπο και κομψό στυλ, αλλά χωρίς υπερβολές, καλή, αισιόδοξη με διάθεση, ώστε να "ανεβάζει" ψυχολογικά τους άλλους αλλά ταυτόχρονα να κρύβει τις δυσκολίες βάζοντας «μάσκα», καλή οικοδέσποινα, μαγείρισσα, περιποιητική αλλά όχι η «καλή νοικοκυρούλα», δυναμική, ενημερωμένη πολίτης, με άποψη, αλλά όχι ισχυρογνώμων.
Οι γυναίκες φαρμακοποιοί, σύζυγοι, μητέρες έχουν να ισορροπήσουν όλους τους ρόλους και κανένας από αυτούς δεν συγχωρεί το λάθος...με μόνιμο αίσθημα ευθύνης και ενοχής. «...είμαι στο φαρμακείο ενώ θα έπρεπε να είμαι με το παιδί μου..είμαι σπίτι και μαγειρεύω ενώ θα έπρεπε να είμαι στο φαρμακείο....» . Οι περισσότερες γεννάνε και επιστρέφουν στις δυο εβδομάδες το πολύ...ούτε οι ορμόνες δεν έχουν προλάβει να επανέλθουν στα φυσιολογικά επίπεδα πόσο μάλλον το σώμα! Ενώ, λοιπόν, σε υπαλληλικό καθεστώς μια γυναίκα έχει σαφή δικαιώματα κάτι που είναι απολύτως σωστό και θα μπορούσε να επεκταθεί κιόλας, ως ιδιοκτήτρια φαρμακείου έχει μόνο υποχρεώσεις!
Πρέπει, λοιπόν ως κοινωνία να πάρουμε μια απόφαση. Θέλουμε ή όχι την γυναίκα ελεύθερη επαγγελματία και μάλιστα την φαρμακοποιό με φαρμακείο η οποία δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί; Θέλουμε ή όχι να στηρίξουμε το θεσμό της οικογένειας στην πράξη; Θεωρούμε ότι η ελεύθερη αγορά θα ρυθμίσει και αυτό το ζήτημα;
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, «η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Kράτους […]». Η θεμελιώδης αυτή υποχρέωση του κράτους πρέπει να πάρει και πρακτικά μορφή μέσω προστατευτικών για τη μητρότητα διατάξεων που να αφορούν και την μητέρα φαρμακοποιό, ελεύθερη επαγγελματία.
Προκειμένου να καταστεί εφικτός ο συνδυασμός της μητρότητας και της εργασίας για την γυναίκα φαρμακοποιό θα ήταν επιθυμητή η επιδότηση ειδικής άδειας πρόσκαιρου κλεισίματος του φαρμακείου ή/και πρόσληψης αδειούχου φαρμακοποιού αντικατάστασης.
Υπάρχει, βέβαια και το επίδομα μητρότητας το οποίο καταβάλλεται υπό προϋποθέσεις και το οποίο είναι κατά γενική ομολογία εξευτελιστικό ενώ η απαλλαγή από διανυκτερεύσεις και εφημερίες δίνεται για μικρό χρονικό διάστημα που θεωρείται ανεπαρκές.
Οι συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι οφείλουν να βάλουν πολύ ψηλά στην ατζέντα τους την αναγνώριση της προσφοράς της Μητέρας ή της εν δυνάμει Μητέρας Φαρμακοποιού και να ανοίξουν τη συζήτηση αυτή με την Πολιτεία με σκοπό μια τελείως διαφορετική προσέγγιση που θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη όλες τις παραμέτρους.
Πέρα από όποιες προτάσεις μπορούν να γίνουν επ’ αυτού με τεχνοκρατικά κριτήρια η ουσία έχει να κάνει κυρίως με την ολοκληρωτική αλλαγή στάσης που οφείλουμε σαν κοινωνία να κάνουμε στο θέμα αυτό. Όσα χρήματα άλλωστε κι αν ξοδέψουμε τελικά σίγουρα δεν θα είναι αρκετά για να καλύψουμε τα κενά που δημιουργούνται στο εργασιακό περιβάλλον αλλά και πολύ περισσότερο στο σπίτι. Όλα δεν πληρώνονται με το χρήμα.
Η ευαισθητοποίησή μας στην πράξη για τον σπουδαίο ρόλο της Μητέρας σε μια κοινωνία που λειτουργεί με οικονομοκεντρικά κριτήρια θα ανάγει σε άλλο επίπεδο τον πολιτισμό μας με γνώμονα το σεβασμό σε αξίες και ιδανικά που θα μας οδηγήσουν σ’ ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον.