Κανονικά αυτή η μείωση θα έπρεπε να έχει επιμεριστεί ισότιμα ανάμεσα στις Φαρμακευτικές Εταιρείες, στις Φαρμακαποθήκες και στα Φαρμακεία.
(σ.σ.: Θα έπρεπε επίσης αναλογικά να μεταφραστεί και σε ίση μείωση 60% και στις συμμετοχές ασθενών).
Δυστυχώς τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Εκτός της μείωσης τζίρου λόγω...
... μείωσης δαπάνης, τα Φαρμακεία υπέστησαν και ραγδαία μείωση στο μεικτό ποσοστό κέρδους τους, και όχι μία αλλά πολλές φορές.
Από 23,34% σταθερό (2010), σήμερα αυτό έχει πέσει στο ~15,5% κυμαινόμενο ανά Φαρμακείο (2014). Μία δηλαδή επιπλέον μείωση εσόδων ~33,50% για τα Φαρμακεία πέραν των απωλειών εξαιτίας της μείωσης της δαπάνης.
Έτσι, αντί για 60% τα Φαρμακεία βρέθηκαν σήμερα να έχουν χάσει το 74% του εισοδήματός τους. Μία επιπλέον δηλαδή απώλεια εσόδων για τα Φαρμακεία, μέσα στην 4ετία 2010-2014, της τάξης του ~25%.
Να θυμίσουμε ότι τα Φαρμακεία στην Ελλάδα, με είσπραξη πλέον μόλις κάτι λιγότερο από το ένα πέμπτο της Φαρμ. Δαπάνης συνεχίζουν ακόμα αλλά μετά βίας να απασχολούν έξι στους δέκα εργαζόμενους στο φάρμακο, ο μεγαλύτερος εργοδότης στο φάρμακο αλλά με τις μικρότερες εισπράξεις για κάλυψη αυτής της τεράστιας μισθοδοσίας.
Εύκολα αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πόσο δυσανάλογα επιζήμια για την απασχόληση στο φάρμακο, και κατ΄επέκταση και στην συνολική απασχόληση μιας χώρας με κοντά στο 28% ανεργία, είναι μία τέτοια «προνομιακή» μεταχείριση που επιφυλάχθηκε στα Φαρμακεία την εποχή του Μνημονίου και τι συνέπειες θα έχει και στο μέλλον, εφόσον δεν ληφθεί μέριμνα να διορθωθεί.
Να θυμίσουμε επίσης τι σημαίνει για την πρόσβαση του κόσμου στο απαραίτητο φάρμακο μία τέτοια κατάσταση όπου τα Φαρμακεία καλούνται να διατηρούν ικανά αποθέματα φαρμάκων όταν με τόσο μικρά ποσοστά κέρδους που κατέληξαν να έχουν δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και τα έξοδα λειτουργίας τους, μισθοδοσία, πάγια έξοδα, ενοίκια, φορολογικές υποχρεώσεις κλπ.
Κέρδισε κανείς από την παραπάνω νοσηρή κατάσταση; Αν αναλογιστούμε ότι η η επιπλέον αφαίμαξη των Φαρμακείων δεν έφτασε σαν ελάφρυνση ούτε στα Ασφ. Ταμεία ούτε στην τσέπη των ασφαλισμένων, η απάντηση είναι όχι.
Σχεδόν ούτε ένα ευρώ από τη μείωση του μεικτού ποσοστού κέρδους των Φαρμακείων δεν μεταφράστηκε σε μείωση τιμών φαρμάκων ή μείωση συμμετοχής ασθενών.
Όλες οι μειώσεις λιανικών τιμών φαρμάκων προέκυψαν:
i) είτε από οριζόντιες μειώσεις λιανικών τιμών,
ii) είτε από νομοθετικές αλλαγές στον τρόπο κοστολόγησης της εργοστασιακής τιμής φαρμάκων
iii) είτε από απευθείας παρεμβάσεις του Υπ. Υγείας επί των πεπραγμένων των Επιτροπών Τιμών.
Πουθενά δεν συνέβαλε στη διαμόρφωση των τιμών το κέρδος των Φαρμακείων.
Ειδικά στα λεγόμενα Φάρμακα Υψηλού Κόστους (Φ.Υ.Κ.), το ~40% της σημερινής Φαρμ. Δαπάνης από το μόλις ~10% πριν 4 χρόνια, φάρμακα που δεν χορηγούνται από τα Φαρμακεία ή χορηγούνται σποραδικά αλλά με σχεδόν μηδενικά ποσοστά κέρδους, συντελέστηκε ένα αληθινό πάρτυ αδιαφάνειας, όπως άλλωστε αποκάλυψε και ο νυν υπουργός Υγείας κος. Κουρουμπλής:
i) τόσο στην κοστολόγηση, με συνεχείς αυξομειώσεις, συνήθως αδικαιολόγητες αυξήσεις, τιμών,
ii) όσο και στην επιλογή του ποια θα φέρουν αυτόν τον τίτλο,
iii) αλλά και στο πότε θα συνταγογραφούνται και θα αντικαθιστούν άλλα φθηνότερα και δοκιμασμένα φάρμακα (εμπορική υποκατάσταση).
Βιώσαμε μάλιστα και το παράδοξο φαινόμενο φάρμακα στα οποία έπεσε το ποσοστό κέρδους των Φαρμακείων να καταλήγουν με ακριβότερη λιανική τιμή (!).
Είδαμε πχ. εμβόλιο να πέφτει το ποσοστό κέρδους του Φαρμακείου αλλά η τιμή του να…αυξάνεται (!) κατά 50% ή τιμή ανοσοκατασταλτικού φαρμάκου να αυξάνεται…74% (!). Άπειρα τα ανάλογα παραδείγματα πέσα στην περασμένη 4ετία.
Και την ίδια ώρα οι μνημονιακές ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας σφύριζαν αδιάφορα παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις του κλάδου μας.
Πέρα λοιπόν από τα κρίσιμα θέματα απασχόλησης και ομαλής τροφοδοσίας του πληθυσμού με φάρμακα, η αποκατάσταση της κατάφωρα άδικης μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους των Φαρμακείων αποτελεί και θέμα δικαιοσύνης και ηθικής τάξης.
Ευελπιστούμε ότι όλα τα παραπάνω η νέα Κυβέρνηση της χώρας μας θα τα κατανοήσει στη σωστή διάστασή τους και θα κινηθεί στο να δώσει τη λύση-ανάσα αυτή που χρειάζεται για να συνεχίσουν να λειτουργούν με βιώσιμο τρόπο τα Φαρμακεία στην Ελλάδα. Aλλά και να αποκατασταθεί η ίση μεταχείριση ανάμεσα στους κρίκους αλυσίδας του φαρμάκου.
Διότι όσο παραμένει η σημερινή νοσηρή κατάσταση οι ζημιές από αυτή θα συσσωρεύονται, ενώ αν αντίθετα αυτή διορθωθεί, είναι φανερό ότι θα προκύψουν πολλαπλά ωφέλη τόσο για τον τόπο όσο και για τους εργαζόμενους και τους ασφαλισμένους.
Έτσι, αντί για 60% τα Φαρμακεία βρέθηκαν σήμερα να έχουν χάσει το 74% του εισοδήματός τους. Μία επιπλέον δηλαδή απώλεια εσόδων για τα Φαρμακεία, μέσα στην 4ετία 2010-2014, της τάξης του ~25%.
Να θυμίσουμε ότι τα Φαρμακεία στην Ελλάδα, με είσπραξη πλέον μόλις κάτι λιγότερο από το ένα πέμπτο της Φαρμ. Δαπάνης συνεχίζουν ακόμα αλλά μετά βίας να απασχολούν έξι στους δέκα εργαζόμενους στο φάρμακο, ο μεγαλύτερος εργοδότης στο φάρμακο αλλά με τις μικρότερες εισπράξεις για κάλυψη αυτής της τεράστιας μισθοδοσίας.
Εύκολα αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πόσο δυσανάλογα επιζήμια για την απασχόληση στο φάρμακο, και κατ΄επέκταση και στην συνολική απασχόληση μιας χώρας με κοντά στο 28% ανεργία, είναι μία τέτοια «προνομιακή» μεταχείριση που επιφυλάχθηκε στα Φαρμακεία την εποχή του Μνημονίου και τι συνέπειες θα έχει και στο μέλλον, εφόσον δεν ληφθεί μέριμνα να διορθωθεί.
Να θυμίσουμε επίσης τι σημαίνει για την πρόσβαση του κόσμου στο απαραίτητο φάρμακο μία τέτοια κατάσταση όπου τα Φαρμακεία καλούνται να διατηρούν ικανά αποθέματα φαρμάκων όταν με τόσο μικρά ποσοστά κέρδους που κατέληξαν να έχουν δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και τα έξοδα λειτουργίας τους, μισθοδοσία, πάγια έξοδα, ενοίκια, φορολογικές υποχρεώσεις κλπ.
Κέρδισε κανείς από την παραπάνω νοσηρή κατάσταση; Αν αναλογιστούμε ότι η η επιπλέον αφαίμαξη των Φαρμακείων δεν έφτασε σαν ελάφρυνση ούτε στα Ασφ. Ταμεία ούτε στην τσέπη των ασφαλισμένων, η απάντηση είναι όχι.
Σχεδόν ούτε ένα ευρώ από τη μείωση του μεικτού ποσοστού κέρδους των Φαρμακείων δεν μεταφράστηκε σε μείωση τιμών φαρμάκων ή μείωση συμμετοχής ασθενών.
Όλες οι μειώσεις λιανικών τιμών φαρμάκων προέκυψαν:
i) είτε από οριζόντιες μειώσεις λιανικών τιμών,
ii) είτε από νομοθετικές αλλαγές στον τρόπο κοστολόγησης της εργοστασιακής τιμής φαρμάκων
iii) είτε από απευθείας παρεμβάσεις του Υπ. Υγείας επί των πεπραγμένων των Επιτροπών Τιμών.
Πουθενά δεν συνέβαλε στη διαμόρφωση των τιμών το κέρδος των Φαρμακείων.
Ειδικά στα λεγόμενα Φάρμακα Υψηλού Κόστους (Φ.Υ.Κ.), το ~40% της σημερινής Φαρμ. Δαπάνης από το μόλις ~10% πριν 4 χρόνια, φάρμακα που δεν χορηγούνται από τα Φαρμακεία ή χορηγούνται σποραδικά αλλά με σχεδόν μηδενικά ποσοστά κέρδους, συντελέστηκε ένα αληθινό πάρτυ αδιαφάνειας, όπως άλλωστε αποκάλυψε και ο νυν υπουργός Υγείας κος. Κουρουμπλής:
i) τόσο στην κοστολόγηση, με συνεχείς αυξομειώσεις, συνήθως αδικαιολόγητες αυξήσεις, τιμών,
ii) όσο και στην επιλογή του ποια θα φέρουν αυτόν τον τίτλο,
iii) αλλά και στο πότε θα συνταγογραφούνται και θα αντικαθιστούν άλλα φθηνότερα και δοκιμασμένα φάρμακα (εμπορική υποκατάσταση).
Βιώσαμε μάλιστα και το παράδοξο φαινόμενο φάρμακα στα οποία έπεσε το ποσοστό κέρδους των Φαρμακείων να καταλήγουν με ακριβότερη λιανική τιμή (!).
Είδαμε πχ. εμβόλιο να πέφτει το ποσοστό κέρδους του Φαρμακείου αλλά η τιμή του να…αυξάνεται (!) κατά 50% ή τιμή ανοσοκατασταλτικού φαρμάκου να αυξάνεται…74% (!). Άπειρα τα ανάλογα παραδείγματα πέσα στην περασμένη 4ετία.
Και την ίδια ώρα οι μνημονιακές ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας σφύριζαν αδιάφορα παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις του κλάδου μας.
Πέρα λοιπόν από τα κρίσιμα θέματα απασχόλησης και ομαλής τροφοδοσίας του πληθυσμού με φάρμακα, η αποκατάσταση της κατάφωρα άδικης μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους των Φαρμακείων αποτελεί και θέμα δικαιοσύνης και ηθικής τάξης.
Ευελπιστούμε ότι όλα τα παραπάνω η νέα Κυβέρνηση της χώρας μας θα τα κατανοήσει στη σωστή διάστασή τους και θα κινηθεί στο να δώσει τη λύση-ανάσα αυτή που χρειάζεται για να συνεχίσουν να λειτουργούν με βιώσιμο τρόπο τα Φαρμακεία στην Ελλάδα. Aλλά και να αποκατασταθεί η ίση μεταχείριση ανάμεσα στους κρίκους αλυσίδας του φαρμάκου.
Διότι όσο παραμένει η σημερινή νοσηρή κατάσταση οι ζημιές από αυτή θα συσσωρεύονται, ενώ αν αντίθετα αυτή διορθωθεί, είναι φανερό ότι θα προκύψουν πολλαπλά ωφέλη τόσο για τον τόπο όσο και για τους εργαζόμενους και τους ασφαλισμένους.
Γιάννης Δαγρές, φαρμακοποιός, αντιπρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής και του ΠΦΣ