Διαβάσαμε όλοι το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε προς ψήφιση στη βουλή και ποιά κίνητρα αυτό περιλαμβάνει ειδικά για τον εθνικό στόχο της διείσδυσης των γενοσήμων στη συνείδηση του πολίτη, ώστε να επιβαρύνεται λιγότερο στη φαρμακευτική αγωγή του.Πάμε τώρα να δούμε τί προβλέπει για όσα φαρμακεία δεν πιάνουν αυτό το στόχο! Δείτε τί αναφέρει ακριβώς το άρθρο 93 «Ελεγχος συνταγογράφησης από ΕΟΠΥΥ», παρ. 6:
Υπολογίζονται για κάθε φαρμακείο:
- Πόσες συνταγές εκτελεί από συγκεκριμένο γιατρό και πόσο % είναι αυτό στο σύνολο των συνταγών που εκτελεί
- Πόσα φάρμακα συγκεκριμένης εταιρίας εκτελεί και πόσο % είναι αυτό στο σύνολο των φαρμάκων που εκτελεί
- Το ποσοστό γενοσήμων που εκτελεί στο σύνολο των συνταγών του
Όταν βγουν τα νούμερα αυτά γίνεται αξιολόγηση: όποιο φαρμακείο έχει ψηλότερο ποσοστό κατά 1% από το μέσο όρο όλων των φαρμακείων στα δύο πρώτα (στο να εκτελεί συνταγές από συγκεκριμένο γιατρό ή σε φάρμακα συγκεκριμένης εταιρίας), θα ελέγχεται. Το ίδιο θα ισχύει φυσικά και για τον τρίτο δείκτη, το σύνολο των γενοσήμων.
Από όσα φαρμακεία ελεγχθούν, όσα βρεθούν να υπερβαίνουν το 10% (ή κλιμακωτά παραπάνω), σε κάποιο από τα ανωτέρω κριτήρια παραπέμπεται για να εξηγήσει εντός 10 ημερών τα γεγονότα στον ΕΟΠΥΥ κι εκεί αν στοιχειοθετηθεί παράβαση να κινδυνεύσει με 2 έως 5.οοο€ πρόστιμο αναλογικά με το μέγεθος της υπέρβασης, ενώ την 3η φορά που θα συμβεί αυτό θα γίνει διακοπή της σύμβασης για 6 έως 12 μήνες!
Τα τυχόντα πρόστιμα θα εισπράτονται από επόμενους λογαριασμούς ΕΟΠΥΥ.
Μέσα σε όλα αυτά θεωρούμε, αν και γίνονται μόνο ασαφείς αναφορές, ότι κάποια πράγματα που θεωρούμε αυτονόητα θα πρέπει σαφώς να εγγυηθούν από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Συνοπτικά είναι:
- Πώς θα μπορεί να στοιχειοθετηθεί παράβαση σε ένα π.χ. μονοεδρικό Φαρμακείο που έχει συνταγές μόνο από έναν αγροτικό γιατρό; Σαφώς και υπάρχει το κριτήριο -κάτι που δημιουργεί ένα κάποιο μαξιλαράκι ασφαλείας- και σαφώς και πρέπει να ελέγχεται η κατευθυνόμενη συνταγογράφηση, αλλά θα πρέπει να αποσαφηνιστεί αυτό και στους νόμους!
- Πώς μπορεί να στοιχειοθετηθεί κατηγορία για ένα φαρμακείο του οποίου οι γιατροί δεν συνταγογραφούν γενόσημα ή κλειδώνουν ή συστήνουν πρωτότυπα; Πάλι υπάρχει μια ασαφής αναφορά στα κριτήρια και ισχύει ότι και στο προηγούμενο.
- Πώς μπορεί να σταθεί νομικά αλλά και ηθικά η εξομοίωση του εκτελεστή της συνταγής, με τον παραγγέλλοντα συνταγογράφο ιατρό (που πολλές φορές κλειδώνει την εμπορική ονομασία του φαρμάκου) και να αναφέρονται και οι δυο στο ίδιο άρθρο περί ποινών! Δεν μπορούν να υπάρχουν ποινές ή άλλα αρνητικά κίνητρα για τους Φαρμακοποιούς στο θέμα του εθνικού στόχου για τη διείσδυση γενοσήμων, εφόσον υφίσταται η επιλογή του ασθενούς και το … «κλείδωμα» του ιατρού. Ο ασθενής έρχεται στο φαρμακείο με μια συνταγή, ενημερώνεται κι επιλέγει το σκεύασμα υπογράφοντας για την ενημέρωσή του από τον φαρμακοποιό για το φτηνότερο σκεύασμα καθώς και για την προτίμησή του, αν επιθυμεί ακριβότερο σκεύασμα. Ο Φ/ός δεν έχει κανένα άλλο θεσμικό περιθώριο παρέμβασης στην επιλογή σκευάσματος, πλην του συμβουλευτικού!
Σε όλον τον κόσμο οι Εθνικές πολιτικές στο φάρμακο χαράσσονται με γνώμονα τη συνεργασία και την αλληλοκατανόηση, με θετικά κίνητρα και όχι με ποινές και απειλές ελέγχων. Το να βοηθήσουμε τον πολίτη να προμηθεύεται γενόσημα, κόντρα στην φαντασμαγορική στοχοποίησή τους τα προηγούμενα χρόνια, με μικρότερο κόστος για την τσέπη του είναι Εθνική πολιτική, ιδιαίτερα αυτές τις εποχές κρίσης που διανύουμε!
Ευχόμαστε οι παραπάνω επισημάνσεις να οδηγήσουν σε ικανοποιητικές προσαρμογές και οι μηχανισμοί ελέγχου να εστιάσουν στην υπερσυνταγογράφηση και στην κατευθυνόμενη συνταγογράφηση (που τόσες μελέτες και στοιχεία έχουν αποδείξει ότι μαστίζει τη φαρμακευτική δαπάνη της χώρας μας) και η Πολιτεία να έχει στο πλευρό της τα Φαρμακεία για την επίτευξη των στόχων ως βοηθούς.
Farmakopoioi