Η είδηση του θανάτου του προκαλεί συγκίνηση στον φαρμακευτικό κόσμο και ιδιαίτερα στον χώρο των συνεταιρισμένων φαρμακοποιών, όπου υπηρέτησε με αφοσίωση και συνέπεια για δεκαετίες.
Ο Ανδρέας υπήρξε επί σειρά ετών συνεταιριστής και πρόεδρος του ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, δίνοντας τη δική του σφραγίδα σε μια πορεία που χαρακτηρίστηκε από εργατικότητα, ήθος και προσήλωση στις αρχές του συνεργατισμού. Στήριξε την ανεξαρτησία των φαρμακοποιών και συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη του ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ σε δύσκολες αλλά και κρίσιμες περιόδους.
Αν και τον τελευταίο καιρό είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση λόγω συνταξιοδότησης, η παρουσία και η παρακαταθήκη του παραμένουν ζωντανές στις μνήμες όσων συνεργάστηκαν μαζί του. Με τη σεμνότητά του, την ευγένεια και τη νηφαλιότητά του, ο Ανδρέας κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων – όχι μόνο για όσα πέτυχε, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο τα πέτυχε.
Σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1975. Στα φοιτητικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στην αντίσταση κατά της δικτατορίας. Ανέπτυξε πολιτική δράση κατά τη μεταπολίτευση και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του γραφείου της σπουδάζουσας, υπεύθυνος της Φυσικομαθηματικής Σχολής και δημοσιογράφησε στις εφημερίδες “Εξόρμηση” και “Αγώνας”. Αποχώρησε από τις συγκεκριμένες δραστηριότητες το 1975.. Διεύρυνε τις γνώσεις του με σεμινάρια σε οικονομικά και οργανωτικά θέματα.
Για δύο χρόνια εργάστηκε αρχικά σε φαρμακευτική εταιρεία, κι έπειτα, το 1980, άνοιξε το δικό του φαρμακείο. Μαζί με άλλους συναδέλφους, ίδρυσε τον Συνεταιρισμό Φαρμακοποιών Αττικής, που εξελίχθηκε στον όμιλο ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, με περίπου 1.500 μετόχους. Συμμετείχε 39 χρόνια στα διοικητικά όργανα του ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, από τα οποία ήταν 28 χρόνια πρόεδρος του Δ.Σ. Παραιτήθηκε τον Μάρτιο 2024, λόγω συνταξιοδότησης, αφήνοντας έναν οικονομικά υγιή και μεγάλο συνεταιριστικό όμιλο που αριθμούσε 5 εταιρείες και αποτελούσε μία από τις 100 κορυφαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Το 1996 συνίδρυσε την Πανευρωπαϊκή Ένωση Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών (με Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Τουρκία) και υπηρέτησε ως πρόεδρος μέχρι το 2003.
Στη θητεία του ως πρόεδρος ο ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ έγινε η μεγαλύτερη φαρμακαποθήκη στην Ελλάδα.
Η φαρμακευτική οικογένεια του οφείλει ευγνωμοσύνη. Η πορεία του αποτελεί παράδειγμα για...
.... τις νεότερες γενιές, υπενθυμίζοντας πως η επαγγελματική επιτυχία δεν είναι ασύνδετη με την ανθρώπινη ποιότητα, τη συλλογική σκέψη και την κοινωνική υπευθυνότητα.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.