Μιας και ο Ξανθόπουλος είναι της μόδας λόγω της σχετικής διαφήμισης, θυμήθηκα την Οδύσσεια που πέρασε προ καιρού ένας πελάτης. Το αν έφταιγε ο ίδιος ή/και άλλοι θα το κρίνετε μόνοι σας.
Σάββατο απόγευμα και ο εν λόγω κύριος έρχεται με συνταγή από νοσοκομείο. Είχε ενοχλήσεις στο μάτι και ο γιατρός στα εξωτερικά ιατρεία του έγραψε ένα κολλύριο το οποίο... ούτε που είχα ξαναδεί και φυσικά δεν ήξερα ποια δραστική ουσία είχε. Από το PC βρήκα αμέσως ότι είχε τομπραμυκίνη, άρα είχα να του αντιπροτείνω το Tobrex. Το δύσκολο όμως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να πείσεις τον άλλον ότι θες να τον εξυπηρετήσεις και όχι να τον κορο'ι'δέψεις. Άρχισα λοιπόν το γνωστό ποίημα: "Είναι μη κινήσιμο κολλύριο, δεν το γνωρίζω καν και άρα θεωρώ πολύ δύσκολο να το βρείτε αλλού, υπάρχει όμως ίδιο κολλύριο με την ίδια ουσία και με την ίδια τιμή, απλώς το βγάζει άλλη εταιρεία κλπ". Όλη αυτή την κουβέντα την κάνω για 2,74€ και ενώ ήδη περιμένουν 3 άτομα...
Δυστυχώς -για τον ίδιο- ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας δεν πείστηκε. Καβάλησε το μηχανάκι, έφυγε από τα ΠΑΤΗΣΙΑ και πήγε στο πλησιέστερο εφημερεύον στον Άγιο Νικόλαο όπου φυσικά δεν βρήκε το κολλύριο. Μετά πήγε στην Πλατεία Αττικής όπου και εκεί έφαγε άκυρο. Συνέχισε ακάθεκτος την περιπλάνηση του μέχρι που έφτασε στη ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ! Απογοητευμένος με πήρε τηλέφωνο να μου ζητήσει συγνώμη που δεν με εμπιστεύτηκε και γύρισε πάλι πίσω για να του δώσω Tobrex!
Βρείτε τώρα ποιος φταίει σε αυτή την ιστορία η οποία επαναλαμβάνεται σε κάθε εφημερία:
α) Ο γιατρός που έχει "έμπνευση" όταν συνταγογραφεί;
β) Ο ιατρικός επισκέπτης που πέρασε εκείνο το πρωί και του είπε για το κολλύριο;
γ) Ο πελάτης που δεν με εμπιστεύτηκε και προτίμησε να χαλάσει 2 ώρες από τη ζωή του και μερικά λίτρα βενζίνη;
δ) Εγώ που κάθομαι και ασχολούμαι κάθε φορά που βλέπω "κουλό" αντίγραφο σε εφημερία αντί να πετάξω ένα ξερό "δεν έχω" όπως κάνουν οι περισσότεροι;
ε) Όλοι οι παραπάνω;