Οδεύοντας προς τις εκλεκτορικές εκλογές τα
αδιέξοδα των ηνιόχων μας μεγαλώνουν. Το παρελθόν των sms στοιχειώνει τους ταγούς
μας που μάταια προσπαθούν να ξορκίσουν τα φαντάσματα με νέα success
story, ήρεμες πορείες και άφθονες τακτές πληρωμές.
Ο νέος υπουργός αναβαπτίζεται στην κολυμβήθρα της
ανάγκης που γίνεται φιλοτιμία.
Λησμονούμε τα πάντα. Ρατσισμός και ξενοφοβικοί παροξυσμοί, τηλεπωλήσεις, άγνοια
αντικείμενου, φασίζουσες απόψεις, όλα αποσιωπούνται σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Τώρα έχουμε «έναν υπουργό με καλά εύσημα,
δουλευτάρη, που δεν θα μας αιφνιδιάσει» κατά τις δηλώσεις του Γ.Γ μας. SCRIPTA MANENT
κε Γενικέ.
Άλλωστε, οι αναμνηστικές photos από την συνάντηση των
ηγητόρων μας με τον υπουργό αναδίδουν άρωμα ευτυχίας και επιτυχίας.
Χάσαμε βέβαια το ποσοστό κέρδους και τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ,
αλλά για… μετά, οπότε κερδίσαμε καλοκαιρινή και εκλογική σιέστα!! Οι κόκκινες
γραμμές μας βέβαια χλόμιασαν, αλλά τι σημασία έχει? Οι ιθαγενείς δεν θα το
πάρουν χαμπάρι για άλλη μια φορά!!
Στον αιφνιδιασμό μόνο αποτύχαμε στην πρόβλεψη,
αλλά ας είναι καλά ο κομματικός σωλήνας.
Γέννησε μια νέα αναβολή και όλα είναι όπως πρώτα. Μέλι – γάλα. Σε κάποιους
έδειχναν το φεγγάρι και αυτοί κοιτούσαν το… δάχτυλο.!
Από 29/4, μας ενημέρωσε ο «δουλευτάρης», τα μη
συνταγογραφούμενα αλλά και τα της αρνητικής λίστας, μπορούν να δίδονται και δια
“ποντικιού” του φαρμακοποιού.
Και εμείς συστήναμε επιτροπές που επεξεργάζονταν προτάσεις για να
κατοχυρώσουμε το «διά χειρός μας».
Γνώριζαν και το έκρυβαν ή αγνοούσαν? Ότι και να
συμβαίνει οι συνέπειες είναι αβάσταχτες για το μέσο ελληνικό φαρμακείο, είτε
της darling επαρχίας, είτε του κέντρου των Αθηνών.
Μνημονιακή υποχρέωση το 15%, και ας συμφωνήσαμε
στο rebate ως ισοδύναμο.
Και δια νόμου μάλιστα. Και τώρα ζητάν νέα
ισοδύναμα για ακόμα καλύτερες μέρες .
Για πολλά Φ.Υ.Κ. στου κασιδιάρη το κεφάλι..
Μνημονιακά και τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ.
Και από το Δεκέμβρη τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ., light ή hard,
μαζί με… του πουλιού το γάλα στα Α/Β της γειτονιά σας.
Άραγε οι Ευρωφιλόσοφοι ταξιδιάρηδες, με έξοδα που
τους παρέχουμε όλοι μας, γιατί απέκρυψαν την οδηγία αυτή και ακόμα χειρότερα
γιατί δεν προσπάθησαν να αποτρέψουν την ενσωμάτωση της στην Ελληνική νομοθεσία?
Η διαχείριση των θεμάτων με αυτές τις λογικές οδηγεί τον κλάδο σταθερά και
βασανιστικά σε θανατηφόρα πορεία.
Και αφού τελικά συνδυάσουμε το internet
με την ουσιαστική απελευθέρωση της σταθερής τους λιανικής τιμής (ΦΕΚ 1446
Β/14.06.2013 άρθρο 11 παρ. 3) μας προτρέπουν να ορμήσουμε σε ανεξέλεγκτες
παραγγελίες, με οδηγό ανταγωνισμού τη μεγαλύτερη μεταβίβαση έκπτωσης προς τον
καταναλωτή, σε βάρος φυσικά των αποθεματικών μας.
Και αφού εκπαιδεύσουμε κατάλληλα τον καταναλωτή
για τέτοιου είδους ανταγωνισμό στα συγκεκριμένα σκευάσματα, να στρώσουμε το
χαλί χωρίς κόπο στα SUPER MARKETS από μόνοι μας.
Βούτυρο στο ψωμί τους δηλαδή, όπως ακριβώς και με
τα βρεφικά γάλατα.
Δεν αποτελεί για τους κρατούντες τα ηνία του
Π.Φ.Σ. ζήτημα, πως επί της ουσίας το μη συνταγογραφούμενο είναι απλά μη
αποζημιούμενο, παραμένοντας επί της ουσίας φάρμακο-κοινωνικό αγαθό, στο οποίο
υπάρχουν ενδείξεις, αντενδείξεις, παρενέργειες που το internet δεν μπορεί να εξασφαλίσει
την ορθή του χρήση, παρά μόνο το χέρι του φαρμακοποιού. Άρα, σύμφωνα με το
σκεπτικό της κοινοτικής οδηγίας, αυτό που ως χθες θεωρείτο φάρμακο, η μη
αποζημίωση του από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. το καθιστά εμπόρευμα και αυτό που σήμερα
απαγορεύεται να δίνεται μέσω διαδικτύου, αν αύριο ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. αποφασίσει να
μην το αποζημιώνει, μετατρέπεται πάλι από φάρμακο σε εμπόρευμα. Ακολουθούμε
δηλαδή τη μοναστηριακή λογική για την παράκαμψη της νηστείας, βαπτίζοντας το
κρέας ψάρι, ενώ είναι πλέον προφανές, πως άλλαξαν τα ανατομικά δεδομένα όπως τα
μάθαμε στο πανεπιστήμιο και λέγοντας χέρι, εννοούμε το πληκτρολόγιο.
Και το ποσοστό κέρδους που ήταν αιτία πολέμου μας
τελείωσε και αυτό μαζί με τις περήφανες νίκες που πετύχαμε στις τύπου Π.Φ.Σ.
κινητοποιήσεις μας. Τώρα πια απαξιώνουμε ακόμα και αυτές, ως ανεδαφικές.
Τελικά, μας ενδιαφέρει μόνον η διαχείριση και η
παραμονή στο τιμόνι, με λίγα καθρεφτάκια και μπόλικη συνδικαλιστική μαγειρική
οι ιθαγενείς φαρμακοποιοί θα παραμένουν ικανοποιημένοι στη νιρβάνα τους.
Άλλωστε, άλλοι θα κλείσουν, δεν θα κλείσουμε
εμείς.
Ούτε τα παιδιά μας όταν έρθει η ώρα της σίγουρης
ιδιοκτησιακής διαδοχής. Ξεχνούν όμως πως ο καπιταλισμός ή όπως αλλιώς λέγεται
σήμερα: φιλελεύθερη ανοιχτή αγορά, θα πουλήσει ο ίδιος το σχοινί που θα τον
κρεμάσει, καθώς η αγορά καμιά φορά εκδικείται ακόμα και τους ισχυρούς.
Τα φαρμακεία αγαπητοί συνάδελφοι του Π.Φ.Σ. δεν
κλείνουν, αλλάζουν απλώς χέρια, φρέσκα και υπομονετικά, μεγαλώνοντας τη φθορά
όσων έχουν απομείνει σε βάθος χρόνου.
Πανελλήνια
Φαρμακευτική Συμμαχία