Γράφει: Καραγιαννοπούλου Δέσποινα
Λίγοι γνωρίζουν ότι η ονομασία ‘’γαληνικά’’ προέρχεται από τον μεγαλύτερο μετά τον Ιπποκράτη, ιατρό της αρχαιότητας τον Γαληνό. Τα πολυσύνθετα φαρμακευτικά σκευάσματα, που ο ίδιος παρασκεύαζε, είναι γνωστά στη φαρμακολογία ως "γαληνικά" και η αντίστοιχη φαρμακοτεχνία ονομάζεται "γαληνική φαρμακευτική". Τα γαληνικά σκευάσματα είναι φαρμακοτεχνικές μορφές που παρασκευάζονται στο Εργαστήριο του Φαρμακείου από τον Υπεύθυνο Φαρμακοποιό είτε κατόπιν εντολής, συνταγής και οδηγίας του θεράποντος Ιατρού, είτε από το μηδέν.
Και ενώ οι τζίροι των γαληνικών σκευασμάτων δεν είναι μεγάλοι, βγάζουν πραγματικά «μάτι» τα κέρδη τους. Για παράδειγμα, μία γαληνική κάψουλα πωλείται προς 1,40 ευρώ. Ο φαρμακοποιός μπορεί να την έχει αγοράσει από προμηθευτή προς 0,75 λεπτά (την κάψουλα) ή να την έχει παρασκευάσει μόνος του αντί 0,15 λεπτά (την κάψουλα).
Παράγοντας, μας επεσήμανε ότι τα γαληνικά σκευάσματα στηρίζονται στην πλειονότητά τους στα φυτά (φυτοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, ομοιοπαθητικά, συμπληρώματα διατροφής κ.λπ.). Το γεγονός ότι τα γαληνικά σκευάσματα έχουν χάσει τη δύναμή τους τα τελευταία χρόνια οφείλεται σε μία πικρή αλήθεια, έτσι όπως μας είπε στέλεχος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου ότι δηλαδή:
Α) Ο φαρμακοποιός εξελίχθηκε σε έμπορο επώνυμων σημάτων ξεχνώντας ότι πρωτίστως είναι επιστήμονας.
Στο πλαίσιο αυτό, παράγοντες από τον φαρμακευτικό κλάδο μας επεσήμαναν ότι αυτό πρέπει να αλλάξει, καθώς η επαναφορά των γαληνικών στο προσκήνιο θα έχει πολλαπλά οφέλη για την εθνική οικονομία –μία επώνυμη αναλγητική κρέμα κοστίζει περί τα 10 ευρώ ενώ μία αντίστοιχη γαληνική μπορεί να είναι και 70% φθηνότερη- για την τσέπη του καταναλωτή αλλά και για τα φαρμακεία που βλέπουν την τελευταία πενταετία τα θεμελιώδη τους σε πτώση.
Δυστυχώς, κατά την ίδια πηγή, λίγοι γνωρίζουν τη δύναμη της φύσης. Για παράδειγμα, οι γιατροί γνωρίζουν την ατροπίνη, αλλά δεν γνωρίζουν την Belladonna, γνωρίζουν το Buscopan, αλλά δεν γνωρίζουν τον Yoscyamo, παρόλο που το 80% των χημικών φαρμάκων προέρχονται από το φυτικό βασίλειο.
Οι Φαρμακοποιοί από την άλλη, στο Πανεπιστήμιο διδάσκονται Γενική Βοτανική, Συστηματική Βοτανική, Φαρμακογνωσία, σε αντίθεση με τους γιατρούς που δεν διδάσκονται. Η γαληνική φαρμακευτική και η εργασία στο εργαστήριο του φαρμακείου, συνδέει τον φαρμακοπώλη του παρελθόντος με τον φαρμακοποιό του σήμερα και αποτελεί σημαντικό κομμάτι του φαρμακευτικού επαγγέλματος.
Ο κυριότερος ανταγωνισμός, σύμφωνα με παράγοντα του κλάδου, για το σημερινό φαρμακείο είναι ο «κακός» φαρμακοποιός. Το πρόβλημα στην ουσία του είναι η μη ενασχόληση του φαρμακοποιού με την επιχείρησή του αλλά και της επιστήμης του, που τον καθιστά ανίκανο να μελετήσει και να εντοπίσει τις αλλαγές που γίνονται στην αγορά και φυσικά να στρέψει τις ενέργειες και τις δυνάμεις του συντονισμένα στην κατεύθυνση των αλλαγών, που είναι απαραίτητες προκειμένου να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις νέες καταστάσεις.
Εν κατακλείδι, το στρατηγικό πλεονέκτημα των φαρμακοποιών είναι ότι έχουν την ικανότητα να δημιουργούν ένα φάρμακο και όχι να το πωλούν απλώς. Βάσει αυτού, μας ανέφερε στέλεχος της αγοράς, «είμαστε σε θέση βάσει των σπουδών μας, να φτιάξουμε, να παρασκευάσουμε ένα φάρμακο, να το προτείνουμε στον πελάτη μας, να τον συμβουλεύσουμε, να τον κατευθύνουμε. Δηλαδή, να προάγουμε και να διαφυλάττουμε την υγεία του πολίτη, ο οποίος στο πρόσωπό μας, πρέπει να βλέπει τον καταρτισμένο επιστήμονα και όχι τον «επιχειρηματία.
Το κλειδί λοιπόν της επιβίωσης είναι η διαφοροποίηση.
πηγή: ιατρονετ