Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος

Αίσθηση και αρνητική εντύπωση σε όλο τον φαρμακευτικό κόσμο έχουν προκαλέσει οι χθεσινές δηλώσεις του προέδρου του συλλόγου νεφροπαθών Θεσσαλονίκης, κ. Χρήστου Καραγκιόζη για τις οποίες σας ενημερώσαμε χθες.

Σίγουρα ο άνθρωπος είναι ασθενής, βαριά πάσχων και έχει ολα τα δίκια του κόσμου. Και η κατάσταση της υγείας του του δίνει κάθε λόγο να λέει και μια κουβέντα παραπάνω. Υπάρχουν όμως...




... δύο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα λόγω των οποίων δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Το πρώτο είναι το δικαίωμα του ανθρώπου επι της περιουσίας του. Κανείς δεν μπορεί να τον υποχρεώσει να την χαρίσει, διαθέσει ή με άλλο τρόπο στερηθεί από αυτή πέρα από τις νόμιμες διατάξεις που προβλέπει η φορολογία. άρα δεν μπορώ να υποχρεωθώ με οποιοδήποτε τρόπο να στερηθώ πόρους απαραίτητους για τη διαβίωσή μου με σκοπό την κάλυψη (έστω και ζωτικών) αναγκών άλλου.

Το δεύτερο είναι το δικαίωμα του ανθρώπου επι της εργασίας του και επι του προϊόντος αυτής. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κοστολογεί την εργασία του οσο πιστεύει και να τη διαθέτει ή όχι ανάλογα με το τίμημα. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τον άλλον σε καταναγκαστική ή σε εργασία με χαμηλότερο από ένα αμοιβαίως αποδεκτό τίμημα. Ακόμα και εάν θεωρήσουμε πως η χορήγηση ενός φαρμάκου γίνεται με ένα απλό κλικ το δικαίωμα στην κοστολόγηση του δεν παραγράφεται. Εξάλλου είναι τόσες οι διαθέσιμες εναλλακτικές επιλογές για τον ασθενή (1300 φαρμακεία σε όλη τη Θεσσαλονίκη) που αναμφισβήτητα μπορεί να αναζητήσει μεταξύ των επαγγελματιών κάποιον που να αποδεχτεί αυτή τη συναλλαγή. Σε διαφορετική περίπτωση σημαίνει οτι κάτι δεν εχει γίνει σωστά σε αυτή την κοστολόγηση και επειδή κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κάποιον να πουλήσει με ζημιά θα χρειαστεί να επανακοστολογηθεί.


Από έναν άνθρωπο, που έχει νοσήσει, που έχει αναγκαστεί να έρθει σε επαφή με όλες σχεδόν τις δομές του ασφαλιστικού μας συστήματος (με ό,τι συνεπάγεται αυτό), που έχει ζήσει από πρώτο χέρι ό,τι θετικό και ό,τι αρνητικό υπάρχει στις δομές της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, που έχει δει εκ των έσω διαφορές σε συμπεριφορές, σε απόδοση ευθυνών, σε νοοτροπίες, που έχει άμεσα γευθεί τις συνέπειες κάθε νέας υπουργικής απόφασης, κάθε νέου σχεδιασμού, από έναν τέτοιον άνθρωπο, λοιπόν, το τελευταίο, που θα περίμενε κανείς, είναι ο λαϊκισμός...  

Η πικρία, ο θυμός είναι αποδεκτά όχι όμως και ο λαϊκισμός. Ούτε από εμάς, ως άμεσα θιγομενων επαγγελματιων, αλλά ούτε και από τους ασθενεις εκείνους, που ο συγκεκριμένος άνθρωπος εκπροσωπεί... Με τέτοιες συμπεριφορές επιδεινώνονται καταστάσεις, δεν επιλύονται προβλήματα...

Όπως έλεγε και ο Αλεξανδρινός ποιητής Καλλίμαχος, ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος...