Γκρινιάζουμε τώρα και τρία και περισσότερα χρόνια, διαμαρτυρόμαστε, απεργούμε, αναστέλλουμε τις πιστώσεις προς τον ΕΟΠΥΥ και στα προ αυτού ασφαλιστικά ταμεία.
Στόχος, να σταματήσει ο επιχειρηματικός και επαγγελματικός μας...
... εξοβελισμός από την αγορά, με το κλείσιμο του φαρμακείου.
Το Δημόσιο έχει πρόβλημα ρευστότητας, οι τράπεζες έχουν πρόβλημα ρευστότητας, ο ΕΟΠΥΥ έχει πρόβλημα ρευστότητας, οι ασφαλισμένοι έχουν πρόβλημα ρευστότητας, αλλά και τα φαρμακεία έχουν πρόβλημα ρευστότητας.
Το παράλογο στην όλη υπόθεση είναι ότι, ενώ από τους ίδιους τους κυβερνώντες αποφασίστηκε να υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας στον ΕΟΠΥΥ και ενώ αυτός αδυνατεί να εξυπηρετήσει το πρόβλημα της ρευστότητας των ασφαλισμένων, ως προς το φάρμακο επιλέγεται να προστρέξουν όλοι στο φαρμακείο και να του μεταφέρουν το πρόβλημα της ρευστότητας που, σύμφωνα με αυτούς, ποτέ αλλά ούτε και τώρα, τάχα, έχει.
Επειδή δε, όλη αυτή η προσπάθεια, που έχει αναληφθεί από μεριάς των υπευθύνων του ΕΟΠΥΥ, δεν εδράζεται ούτε σε νομικά (είναι εν ισχύ σχετική Συλλογική Σύμβαση), ούτε σε λογικά επιχειρήματα, ανασύρονται κάθε φορά, από την πολιτική φαρέτρα, τερτίπια που στόχο έχουν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να δημιουργήσουν έτσι σύγχυση.
Σαν τέτοια, π.χ., μπορεί κανείς να αναφέρει περιπτώσεις διαφθοράς, που και στον χώρο του φαρμάκου υπάρχουν.
Τα ΜΜΕ συνηγορούν σε αυτή την κατεύθυνση, ψαρεύοντας συγχρόνως ακροαματικότητα και επομένως ρευστότητα από τις διαφημίσεις και έτσι το γαϊτανάκι... συνεχίζεται.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, ποια άλλη μπορεί να είναι η επιλογή μας σαν κλάδος, που τα 3 τελευταία κυρίως χρόνια, είμαστε στην πρώτη γραμμή των μέτρων καταστολής;
Είναι, δυστυχώς, μία και μοναδική. Είναι η μεταφορά του προβλήματος της ρευστότητας, σε αυτούς που καταναλώνουν το φάρμακο και σε αυτόν, που δεν έχει ρευστότητα για να χρηματοδοτήσει το σύστημα (ΕΟΠΥΥ).
Ζητούμε συγχρόνως από τον ΕΟΠΥΥ να συζητήσει με τους εκπροσώπους του κλάδου μας, τρόπους συνεργασίας προς το συμφέρον των ασφαλισμένων, ένεκεν των οποίων κυρίως υπάρχουμε και λειτουργούμε, όπου θα πρυτανεύει η ειλικρίνεια και η αμοιβαία κατανόηση και όχι τα τρυκ και τα επικοινωνιακά κόλπα.
Έως λοιπόν τη στιγμή που ο ΕΟΠΥΥ και το υπουργείο θα δουν σοβαρά το πρόβλημα της αμοιβαίας αυτής συνεννόησης, εμείς θα πρέπει να φροντίσουμε για την ρευστότητά μας αποφεύγοντας να πιστώνουμε, χωρίς να μας εγγυάται κανείς για την τύχη των σχετικών τιμολογίων, που αφορούν δαπάνες για φάρμακα που κατανάλωσαν οι ασφαλισμένοι του”.