Κώστας Βαρδιάμπασης : Φαρμακευτική πολιτική από τις «αγορές» ή από τις πραγματικές ανάγκες μιας κοινωνίας ;

Διαχρονικά και διεθνώς, η λειτουργία των φαρμακείων και το επάγγελμα του φαρμακοποιού, λειτουργούν υπό τους δεοντολογικούς, νομικούς, επιστημονικούς, οικονομικούς, χωροταξικούς και λοιπούς ρυθμιστικούς κανόνες, που οι ίδιες οι σύγχρονες κοινωνίες επέβαλλαν. Οι «αγορές», έρχονται να άρουν πολλούς από αυτούς, επικαλούμενες μαγειρεμένες μελέτες , θυσιάζοντας κοινωνικά κεκτημένα στο βωμό αυτού που θεωρούν «κέρδος».
Η επιχειρηματολογία μας ως φαρμακοποιοί είναι σταθερή και βασίζεται και σε απτά παραδείγματα, σε αντικειμενικότητες , εκ του αποτελέσματος πια.





Στον κλάδο μας, έχουμε ένα ήδη ψηφισμένο επί υπουργίας Γεωργιάδη πολυνομοσχέδιο, άλλο ένα επί υπουργίας Βορίδη προ των πυλών, και πολυάριθμες υπουργικές αποφάσεις στο ενδιάμεσο, που λειτουργούν στην κατεύθυνση των «απελευθερώσεων».
Ήδη παρατηρούμε τα αρνητικά αποτελέσματά τον νομοθετημάτων αυτών, όσον αφορά την αρμονική λειτουργία των φαρμακείων αλλά και την εξυπηρέτηση του κοινού.
Πολλά και πολυσυζητημένα τα προβλήματα, όλα μας απασχολούν καθημερινά . Είναι ένα όμως, που επιβάλλεται να στεκόμαστε συνεχώς πάνω του:

Μη αποζημιούμενα φάρμακα

H πολιτεία , που εξαντλεί κάθε αυστηρότητα στις διατάξεις τιμολόγησης των συνταγογραφούμενων φαρμάκων, έχοντας το πάνω χέρι στις ρυθμίσεις των τιμών τους, και έχοντας πράγματι επιτύχει μειώσεις που φτάνουν το 60% από το 2012, δηλώνει εμμέσως αδυναμία επέμβασης σε μια άλλη κατηγορία φαρμάκων, εκείνων που δεν αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ. Απελευθερώνει προς τα κάτω (μέχρι το 2016 , από εκεί και μετά …εντελώς) τις τιμές τους, κι ετοιμάζεται να απελευθερώσει και το κανάλι διανομής.
Μέγιστο παράδοξο, ή «με νοιάζει μόνο ό,τι πληρώνω εγώ, η κοινωνία ας στηριχθεί στις Αγορές» ;
Και ποιο το όφελος της μερικής (τώρα) ή πλήρους (στο εγγύς μέλλον) απελευθέρωσης των τιμών σε αυτά;
Η πολιτεία είναι ισχυρή στην επιβολή ρυθμιστικού πλαισίου σε μια κατηγορία φαρμάκων και παντελώς αδύναμη σε μια άλλη ;

Και ποιο το όφελος της διάθεσης φαρμάκων μέσω ηλεκτρονικών φαρμακείων;

Υπάρχει στην Ελλάδα των 12.000 φαρμακείων δυσκολία στην πρόσβαση σε αυτά;

Έχουν ανάγκη οι ασθενείς ένα courier ή το πυκνό δίκτυο των ανεξάρτητων φαρμακείων, με βέλτιστη πρόσβαση και δεδομένη τη συμβουλή ενός φαρμακοποιού, την ώρα που η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι σχεδόν ανύπαρκτη στη χώρα μας;
Έχουν ανάγκη οι ασθενείς ρυθμισμένες τιμές στα μη αποζημιούμενα φάρμακα ή παράδοσή τους στις «αγορές», για να εκτοξευθούν οι τιμές τους από τη μια και να τεθούν σοβαρά ζητήματα δημόσιας υγεία από την άλλη;

Ερωτήματα που έχουν απαντηθεί και αλλού.






«Εάν η πώληση ορισμένων φαρμάκων που χορηγούνται μόνο στα φαρμακεία μπορεί να επιτρέπεται σε παρα- φαρμακεία , αυτό θα ισοδυναμούσε με αυτά τα φαρμακευτικά προϊόντα να πωλούνται χωρίς να υπόκειται σε απαιτήσεις του χωροταξικού σχεδιασμού , με τον κίνδυνο να προκαλέσουν συγκέντρωση των παρα- φαρμακείων στις περιοχές που θεωρείται ότι είναι πιο επικερδείς και επιφέρει , σε αυτές τις περιοχές , τη μείωση του αριθμού των πελατών και απώλεια εισοδήματος για τα φαρμακεία . Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε στη συνέχεια να επιφέρει μείωση της ποιότητας των υπηρεσιών που παρέχονται από τα φαρμακεία προς το δημόσιο και επίσης να οδηγήσει σε οριστικό κλείσιμο μερικών από αυτά….. Το Δικαστήριο επισημαίνει , εξάλλου , ότι εναπόκειται σε κάθε κράτος μέλος να καθορίσει το επίπεδο προστασίας την οποία επιθυμεί να δώσει στη δημόσια υγεία και τον τρόπο με τον οποίο αυτό το επίπεδο θα πρέπει να επιτευχθεί .»

Στο παραπάνω απόσπασμα από το Νο 155/13 δελτίο τύπου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, (5-12-2013) σχετικά με ζήτημα πώλησης συνταγογραφούμενων φαρμάκων από παρα-φαρμακεία (που ανήκουν μόνο σε φαρμακοποιούς) στην Ιταλία, αρκεί να κάνουμε μια αντιπαραβολή με τα Ελληνικά δεδομένα, αλλάζοντας τον όρο «παραφαρμακεία» με «ηλεκτρονικά φαρμακεία», και φυσικά επεκτείνουμε το σκεπτικό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στην περίπτωση διάθεσης του οποιουδήποτε φαρμάκου εκτός του χώρου του φυσικού φαρμακείου.
Όσον αφορά τις ταχυδρομικές υπηρεσίες, όταν αυτές αφορούν φάρμακα, δεν θα γράψω τίποτα, απλά θα παραθέσω ένα video από το …μακρινό 2012 :

http://farmakopoioi.blogspot.gr/2012/04/keep-your-pharmacy-open.html



Οι «αγορές», αυτές που οι μισοί προσκυνούν ως θεότητες και οι άλλοι μισοί καταριούνται ως δαιμόνια, είναι αυτές που (θέλουν να) επιβάλλουν στις κοινωνίες το πως να λειτουργούν. Οι κοινωνίες, όμως είναι ανθρώπινες.
Δεν είναι στατιστικές και οικονομικοί δείκτες κερδοφορίας και ζημιών.
Οι «απελευθερώσεις» των αγορών, οι απορρυθμίσεις των ρυθμίσεων μάλλον είναι το σωστό, δίνουν ευκαιρίες, λένε κάποιοι. Και βοηθάνε στην «ανάπτυξη».
Όμως, τι συμβαίνει όταν οι αλάνθαστες «αγορές» κάνουν λάθος; Οι κοινωνίες, είναι αναγκασμένες, εκτός από το να κατευθύνονται στην οργάνωση και τη λειτουργία τους, να υποστούν και τα λάθη των αγορών; Ρητορικό το ερώτημα, αν κρίνουμε από τη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα.

                                                            Βαρδιάμπασης Κώστας
                                            Πρόεδρος Φαρμακευτικού συλλόγου Ρεθύμνου