Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Δ.Καραγεωργίου: Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ – ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ 2

 Στη διερεύνηση των κοινών αντιλήψεων για το επάγγελμά μας, έχουμε βασικό σημείο αναφοράς τα σκεπτικά των αποφάσεων του ΔΕΚ που αναφέρουν τόσο το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων όσο και τα κριτήρια της ίδρυσης τους (δημογραφικά-γεωγραφικά).

 Μπορούμε ακόμη να δούμε τι εξυπηρετεί καλύτερα τόσο στους πολίτες όσο και τα μειωμένα οικονομικά της υγείας των κρατών και την ίδια στιγμή να    διαβλέψουμε αναπτυξιακές λογικές. Δύσκολη εξίσωση με πολλά ζητούμενα.



       Ποια η προτεραιότητα.

·           Η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαικής φαρμακοβιομηχανίας?
·           Οι επενδύσεις του χονδρεμπορικού κεφαλαίου σε φαρμακεία?
·           Οι θέσεις εργασίας των φαρμακοποιών?
·           Οι πολίτες στις πραγματικές ανάγκες τους?
·           Η εξυπηρέτηση των δημοσιονομικών μεγεθών?
·           Η εξυπηρέτηση των χρηματοπιστωτικών αναγκών στoν φαρμακευτικό τομέα.
·           Η  ΠΦΥ? Οι φαρμακευτικές υπηρεσίες? Η εκπαίδευση?


      Ακόμα κι αν οι συνθήκες της Ε.Ε. αλλάξουν και το μέρος της φαρμακευτικής περίθαλψης περάσει μέσα από σειρά οδηγιών και το ΕΜVΟ system σε κεντρική διευθέτηση, ο νομικά έχων την αστική ευθύνη της κάθε μονάδας φαρμακείου είναι και πρέπει να είναι αδειούχος φαρμακοποιός.

       Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να τηρούνται δύο βασικές προυποθέσεις, η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και η ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ του φαρμακοποιού στην καθημερινή του πρακτική και λειτουργία.
       Έτσι μόνο μπορούμε να μιλάμε για την προστασία της δημόσιας υγείας και για επάγγελμα που υποστηρίζει το δημόσιο συμφέρον.
       Ίδιες βασικές αρχές οφείλουν με συγκεκριμένες δικλείδες ασφαλείας να εφαρμόζονται και στα ηλεκτρονικά μέσα και στις εξ αποστάσεως πωλήσεις όπου και όπως αυτές εφαρμόζονται.
       Δηλαδή αφ’εαυτής η έννοια ανταγωνισμός στο χώρο της φαρμακευτικής περίθαλψης εμπεριέχει συγκεκριμένους περιορισμούς.
       Το ΔΕΚ πάλι υποδεικνύει ότι σε κάθε περίπτωση απελευθερώσεων και αλλαγών θα πρέπει να αποδεικνύεται ότι το κάθε Μ-Κ έχει μέτρα που οπωσδήποτε δεν προσβάλει την προσβασιμότητα των πολιτών και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

       Αν εδώ προσθέσουμε και την αντιολιγοπωλιακή προσέγγιση μπορούμε να ανιχνεύσουμε πράγματι διάφορα επαγγελματικά μοντέλα προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες του κάθε Μ-Κ.
       Η ρεαλιστική όμως θεώρηση είναι εκείνη όπου μια κυβέρνηση ενεργεί κάτω από τον οικονομικό πανικό της κρίσης, των υποδείξεων των οικονομολόγων του ΔΝΤ ή των τραπεζών. Επομένως η κοινωνική αποτελεσματικότητα εμφανίζεται στρεβλή.
       Σε μια τέτοια ευάλωτη κατάσταση είναι λογικό να εξετάσουμε αν πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων και ποιο είναι αυτό που κυριαρχεί.
      Συγχρόνως όμως να δούμε και εκείνες τις δυναμικές στην Ε.Ε. που αποτρέπουν αλυσίδες φαρμακείων μεγάλου αριθμού αλλά και τις άλλες τις πιο βαλκανικές όπου σαφώς ο πολίτης δεν είναι το κέντρο της προσοχής.
       Το ερώτημα βεβαίως όπως προκύπτει από όλες τις συζητήσεις είναι ποιες φαρμακευτικές υπηρεσίες και πως μπορούν να αναπτυχθούν σα βασικό μέρος της ΠΦΥ όταν το management και την ιδιοκτησία της εταιρείας φαρμακείων κατέχει ο ιδιώτης επενδυτής.

       Κι αν ακόμα κι αυτό συμβεί ποιες είναι οι δικλείδες ασφαλείας, ποια τα ιδιαίτερα συμφωνητικά που διασφαλίζουν την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και τη ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ του φαρμακοποιού και πώς? Ποια η υποχρέωση όλων των φορέων να διατηρούν υψηλού επιπέδου επιστημονικότητας φαρμακοποιούς αλλά και managers φαρμακοποιούς ώστε η ποιότητα των φαρμακευτικών υπηρεσιών να είναι αδιάπτωτα υψηλή.

      Και όλα αυτά σε ποιο χρονικό επιτρεπτό διάστημα? Έχω την εντύπωση ότι        «ο καιρός γαρ εγγύς».
      Τελικά τι μας συμφέρει.

  1. Να διατηρήσουμε τα δημογραφικά ή τα γεωγραφικά κριτήρια ή και τα δυο.
  2. Να λειτουργούμε συνδικαλιστικά πιο κοντά στους παραγωγούς (ή και μαζί τους) ή στο χονδρεμπορικό κεφάλαιο ή σε κανένα από τα δυο.
  3. Μπορούμε να συσπειρωθούμε με δικά μας κεφάλαια? Σ’ αυτά συμπεριλαμβάνονται και οι ΣΥΦΑ. Τα έχουμε? Κι αν ναι πόσα είναι, επαρκούν?
  4. Τι θα γίνει με τους χρεωκοπημένους? Θα τους υπαλληλοποιήσουμε ? Κι αν δεν χωράνε όλοι? Οι χρεωκοπημένες μονάδες δεν κάνουν εταιρεία. Αυτός που θα αγοράσει το χρέος θα έχει στρατηγικό στόχο. Αν σήμερα τα πολλά φαρμακεία κλείνουν χώρο εισόδου κεφαλαίων ,εύκολα η φτηνή εξαγορά του χρέους τους μπορεί να δημιουργήσει ζωτικό οικονομικό χώρο?
  5. Πού είναι η βιωσιμότητα α) Στους μισθούς, που μπορεί να είναι πλασματική για να δείχνει έξοδα η εταιρεία (δικιά μας ή ξένη). β) Μήπως στους τρεις συγχωνευμένους φαρμακοποιούς σε μια μονάδα να τους ανήκει εξ ολοκλήρου? γ) Στους μισθούς + μερίδιο μετοχών της ανώτερης χρηματοδοτούσας εταιρείας των μονάδων που μπορεί να είναι ΣΥΦΑ αλλά και κυρίως μικτή εταιρεία ΣΥΦΑ + ιδιώτης επενδυτής + χονδρέμπορος.
      Είναι μερικά κύρια ερωτήματα που πρέπει να απαντήσει η επιτροπή του ΠΦΣ εγκαίρως. Οι καταγραφές της ΕΤΕΣΤΑ θα μπορούσαν να δώσουν άμεσες απαντήσεις. Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί που δεν την θέλουνε είχανε σκοπιμότητες ιδιωτικών ενεργειών. Η μέχρι τώρα επιτυχημένη πορεία της στηρίχτηκε στη δική μας σκληρή δουλειά και στην οξυδέρκεια του Κώστα του Λουράντου.
      Μπορεί ο χαρακτηρισμός «dealer των πολυεθνικών» να δόθηκε εύκολα σε μένα και στον Γ.Γ PGEU , που την υποστήριξε όπως και στην εφημερίδα Guardian. Όμως το ΕΜVΟ system είναι ήδη εδώ και εμείς είμαστε στον αγώνα δρόμου να περιφρουρήσουμε τα δικά μας data, τις δικές μας καταγραφές και προτάσεις.
      Το ΙΔΕΕΑΦ με τις σπουδές ΜΒΑ θα μπορούσε να παράγει φαρμακοποιούς managers των δικών μας εταιρειών αλλά το ίδιο εύκολα χαρακτηρίσθηκε ότι είναι ακόμα ένα μαγαζάκι για να βγάλει ο Καραγεωργίου λεφτά.

       Πριν από τους συνδικαλιστές όμως ο καθένας μόνος του θα πρέπει να αναρωτηθεί:

1.      Προτιμάς να είσαι υπάλληλος και μέτοχος σε Εταιρεία ΣΥΦΑ (αν μπορεί να σταθεί οικονομικά) ή υπάλληλος και ίσως μικρομέτοχος στην Wallgreen? (Δεν έχει πια σημασία η αναφορά σε συγκεκριμένα συμφέροντα)
2.      Μπορείς να ομαδοποιηθείς σε δικιά σου εταιρεία με αποδόσεις ανάλογες της συνεισφοράς σου?(οικονομικής - επιστημονικής)
3.      Είσαι έτοιμος να κλείσεις αυτό που έχεις αν σου αποδείξουν ότι είσαι τελειωμένος (πράγμα που το ξέρεις καλά από πριν)?
4.      Έχεις βιογραφικό που να αποδεικνύεις την αξία σου μέσα στην Εταιρεία? Πόσων φαρμακευτικών υπηρεσιών την πιστοποίηση μπορείς να παρέχεις?
5.      Αν μέχρι τώρα ο τζίρος σου βασιζόταν στην κατευθυνόμενη συνταγογραφία σκέψου πως η Εταιρεία μπορεί να το κάνει καλύτερα ιδίως σε κεντρική συμφωνία με τον ΕΟΠΥΥ.
6.      Έχεις ήδη «υπόγεια αλυσίδα» και νομίζεις ότι θα αντέξεις ή νομίζεις ότι ένα καλό γυάλισμα θα της δώσει καλή υπεραξία προς πώληση? Μετά τι θα κάνεις?
7.      Μπορείς μόνος σου? Με στατίνες αξίας 2-3 ευρώ, και ατομικό ηλεκτρονικό φάκελο στην ΗΔΙΚΑ και ανάλογες πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ. Με το ενοποιημένο ασφαλιστικό σύστημα και την κατά 50% είσοδο ασφαλιστικών εταιρειών? Αντέχεις?
8.      Κάνεις καλό τζίρο αλλά παρά τα τρελά ωράρια εργασίας σου το χρέος σου δε βγαίνει. Καταλαβαίνεις ότι τη δυναμικής σου καθοδηγεί το χρέος και όχι ο τζίρος.
9.      Το εφάπαξ των γονιών σου του δημοσίου ή των ΔΕΚΟ που μετατράπηκε σε φαρμακείο μπορεί να σε εξοργίζει γιατί χάνεται. Μήπως όμως σου ανοίγει μια άλλη πόρτα με άλλη καλύτερη προοπτική. Αρκεί να αισθάνεσαι και να δείχνεις ότι έχεις δυνατή βάση από το Un. Bratislava, Un. Sofia, Un. Iasi ή όπου αλλού σπούδασες πιστεύοντας στο ατράνταχτο μέχρι τώρα ελληνικό φαρμακευτικό επάγγελμα. Δεν υπάρχει πια διάκριση για τα παιδιά των φαρμακοποιών. Όλοι είναι ίσοι μπροστά στην πρόκληση ή στην καταστροφή.

   Όσο σκληρά κι αν φαίνονται τα παραπάνω ερωτήματα είναι καλό και μαζί με άλλα πιο ιδιαίτερα να σε εξεγείρουν και να αρχίσεις να σκέφτεσαι όπως θα έπρεπε εδώ και χρόνια ώστε στη συλλογική μεταξύ μας προσπάθεια να είμαστε 3.500 φαρμακεία σε όλη την Ελλάδα όπως απαιτούν οι Θεσμοί.

Δημήτρης Καραγεωργίου


ΥΓ. Αποκλεισμένος στα σταματημένα έργα του μετρό Θες/νίκης παραμένω ο οικονομικά έσχατος. Μπορεί να νομίσετε ότι εδώ εκφράζω υποκειμενισμό.


                                                                             Οψόμεθα ΔΚ.