Μετά από μια δεκαετία πρωτοφανούς λιτότητας και εφαρμογής τριών μνημονίων και απόλυτης ενοχοποίησης του φαρμάκου και όλων των εμπλεκομένων φορέων , το αποτέλεσμα τελικά δεν είναι αυτό που ευαγγελίζονταν οι διάφοροι τεχνοκράτες.
Το φάρμακο ενοχοποιήθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που του αναλογούσε. Οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να εφαρμόσουν μέτρα που μειώνουν την Φαρμακευτική Δαπάνη. Μέτρα όπως το clawback και το rebate εφαρμόσθηκαν στις φαρμακευτικές εταιρείες αλλά και στα φαρμακεία, ως μέτρα περιστολής των δαπανών.
Όμως τελικά αποδείχθηκε σύμφωνα και με τις τελευταίες ανακοινώσεις του ΟΟΣΑ, οτι.....
..... η ακολουθούμενη παγκοσμίως πολιτική των περικοπών, όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματική αλλά αντίθετα αύξησε τις δαπάνες. Και αυτό γιατί λόγω των περικοπών αυξήθηκε η συμμετοχή των ασφαλισμένων με αποτέλεσμα να έχουμε περιπτώσεις διακοπής ή ελλιπούς χρήσης της φαρμακευτικής αγωγής. Αρα αύξηση της νοσηλείας , επιβάρυνση των δεικτών νοσηρότητας κλπ.
Τα Φαρμακεία, θυμίζω, πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν βαρύτατο τίμημα μέσα στην «κρίση», σε κάποιες περιπτώσεις επιλεκτικά και με τρόπους που έπληξαν μόνο αυτά και κανέναν άλλο:
- Οικονομικώς, το ποσοστό κέρδους μας μειώθηκε πάνω απο 30%. Αυτό, σε μία μείωση συνολικής Φαρμακευτικής Δαπάνης, άρα μέσου τζίρου, πάνω του 50%, σημαίνει μία μέση μείωση εισοδήματος για τον φαρμακοποιό της τάξης του 65-70%.
- Θεσμικώς, οι «απελευθερώσεις» εξάρθρωσαν ένα υγιές και ελεγχόμενο περιβάλλον λειτουργίας και έδωσαν τη θέση του σε ένα άλλο χαοτικό, ανθρωποφάγο και αρρωστημένο περιβάλλον
- Κοινωνικώς, τα Φαρμακεία έχουν σε μεγάλο βαθμό αποκλειστεί από τη χορήγηση νέων φαρμάκων (ΦΥΚ) με συνέπεια τεράστια ταλαιπωρία του κοινού αλλά και συνάμα έγερση σοβαρών ζητημάτων σύγκρουσης συμφερόντων σε βάρος του Ασφ. Συστήματος.
Και όλα αυτά, την ώρα που τα Φαρμακεία στην Ελλάδα, παρ΄ ό,τι είναι τα περισσότερα και τα καλύτερα κατανεμημένα στην Επικράτεια, κοστίζουν αναλογικά πολύ λιγότερα χρήματα για το Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας, απ΄ όσο τα Φαρμακεία στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές Χώρες. Καθώς το μέσο περιθώριο κέρδους με το οποίο λειτουργούν από απλώς μικρότερο του μέσου όρου, είναι πια στα χαμηλότερα πανευρωπαϊκά.
Επομένως τα Φαρμακεία δεν έχουν κανένα περιθώριο να πληρώσουν τις υποχρεώσεις άλλων.
Είμαστε αντίθετοι στις οριζόντιες εισπρακτικές μεθόδους χωρίς συγκεκριμένο αντίκρυσμα. Τα συστήματα υγείας θα γίνουν βιώσιμα μόνο όταν γίνουν ασθενοκεντρικά.
Και εδω ο ρόλος των Φαρμακοποιών είναι σημαντικός, μέσω της συμμετοχής σε δράσεις όπως η ενημέρωση και η πρόληψη.
Πρέπει να γινει κατανοητό ότι η Υγεία δεν περιορίζεται σε αριθμούς . Το όριο της Φαρμακευτικής Δαπάνης από το 1,9 δις που έχει καθηλωθεί εδώ και πολλά χρόνια, πρέπει να αυξηθεί άμεσα και σημαντικά ,δεδομένων βέβαια, των δημοσιονομικών συνθηκών.
Καταλήγοντας ευελπιστούμε ότι όλοι μας θα δείξουμε καλή και ειλικρινή διάθεση μεταξύ μας - και απέναντι στην Πολιτεία και στους πολίτες - και δεν θα κοιτάξει κανείς μας μονομερώς τη δική του θέση σε βάρος όλων των άλλων. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε ι να συνομολογήσουμε κάποια στιγμή μία έντιμη και αειθαλή Εθνική Στρατηγική στο φάρμακο, η οποία θα μας οδηγεί σοφά και αποτελεσματικά στα επόμενα χρόνια.
Απόστολος Βαλτάς
Πρόεδρος Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου