Σε μια εποχή που ο φαρμακευτικός κλάδος προσπαθεί να έρθει πιο κοντά με τους Συλλόγους των Ασθενών προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες φαρμακευτικής (και όχι μόνο) κάλυψης των ευαίσθητων αυτών κοινωνικών ομάδων, έρχεται αυτή η επιστολή για να γκρεμίσει ό,τι προσπαθούμε να χτίσουμε μέσα από κοινές συμμετοχές σε ημερίδες, συνέδρια, δράσεις κλπ.
Αντιπαρέρχομαι όλες τις...
.... νομικές ερμηνείες που απευθύνονται στον Πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ και εστιάζομαι στα θέματα που αναφέρονται στα φαρμακεία.
1) Κατηγορούνται οι φαρμακοποιοί ότι ζητούν επιπλέον χρηματική διαφορά για κάποια από τα προϊόντα, κατά παράβαση του κανονισμού, ενώ γνωρίζει πολύ καλά η διοίκηση της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ ότι για την στρεβλή αυτή κατάσταση δεν ευθύνονται οι φαρμακοποιοί. Η ίδια λογική αποζημίωσης όμως επικρατεί και στα φάρμακα, όπου οι ασθενείς καλούνται να πληρώσουν τη διαφορά της ασφαλιστικής από την λιανική τιμή του φαρμάκου, στην περίπτωση που επιλέξουν πρωτότυπο. Ο ασφαλισμένος όμως έχει τη δυνατότητα, όπως στα φάρμακα έτσι και στα αναλώσιμα σακχάρου, να πάρει αυτό που δεν τον επιβαρύνει οικονομικά. Η διοίκηση της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ περιέργως σιωπά, προφανώς γιατί θεωρεί ότι ο φαρμακοποιός, ο άνθρωπος που βρίσκεται πάντα δίπλα τους, είναι πιο εύκολος στόχος. Θλιβερή αντιμετώπιση.
Το γεγονός ότι κάποια προϊόντα που χρησιμοποιούν οι ασθενείς με διαβήτη, οι φαρμακοποιοί τα αγοράζουμε ακριβότερα από την τιμή που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, όπως για παράδειγμα κάποιες βελόνες ινσουλίνης, θα έπρεπε να ενώνει Ομοσπονδία και Φαρμακοποιούς σε κοινό αγώνα για να πετύχουμε συντονισμένα το διόρθωμα αυτής της στρέβλωσης.Αντίθετα, με λύπη παρατηρώ, να στρέφονται ασθενείς κατά φαρμακοποιών, ενώ έχουν την επιλογή να μην πληρώσουν διαφορά, μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι η στρέβλωση αυτή δεν είναι η μόνη που έχουμε δει από το Υπουργείο, αρκεί να θυμηθούμε την υποχρέωση αναγραφής στα ΜΥΣΥΦΑ ενδεικτικής λιανικής τιμής, η οποία απείχε παρασάγγας από την λιανική και που διορθώθηκε μερικούς μήνες μετά την εφαρμογή της, αφού δημιούργησε πλείστα παρόμοια προβλήματα στις σχέσεις ασθενών – φαρμακοποιών. Διορθώνονται λοιπόν οι στρεβλώσεις εφόσον το αντιλαμβάνονται και το επιθυμούν οι εμπλεκόμενοι.
2) Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην υποχρέωση πιστοποίησης κατά ISO των φαρμακείων για να μπορούν να διαθέτουν αναλώσιμα σακχαρώδη διαβήτη. Είναι τουλάχιστον φαιδρό να συζητείται αυτό το θέμα από την ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ καθώς, εμπιστεύονται μεν τον φαρμακοποιό τους για να τους χορηγήσει τα τόσο εξειδικευμένα και ευαίσθητα φάρμακα για την πάθησή τους, αλλά δεν τον εμπιστεύονται για να τους χορηγήσει πολύ πιο απλά προϊόντα όπως είναι τα αναλώσιμά τους! Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!! Υποκρισία που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ότι τα προϊόντα αυτά που προορίζονται για χρήση από υπερήλικες, με προβλήματα όρασης, αντίληψης κλπ, θα πρέπει να προέρχονται από φαρμακεία πιστοποιημένα κατά ISO!!!
3) Η εξομοίωση του τρόπου αποζημίωσης των αναλωσίμων όπως γίνεται με τα φάρμακα, είναι το ζητούμενο που θα έπρεπε να διεκδικεί η Ομοσπονδία. Για να έχει δε, πιθανότητες επιτυχίας, θα έπρεπε να το κάνει σε συνεργασία με τους φαρμακοποιούς και όχι να μας επιτίθεται με τέτοιο ύφος, όπως αυτό της από 28/5 επιστολής του ΔΣ της.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι φαρμακοποιοί γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα των συμπολιτών μας που πάσχουν από ΣΔ, τους διαβεβαιώνω πως θα είμαστε πάντοτε στο πλευρό τους, ιδιαίτερα στις έκτακτες ανάγκες που τους παρουσιάζονται και θα συνεχίσουμε να χτίζουμε γέφυρες με τους εκπροσώπους τους και όχι να τις γκρεμίζουμε«.
Ευγενίδης Διονύσιος, Πρόεδρος Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης