Η πολιτική φαρμάκου, είπε ο κύριος Κούβελας, MD, BPharm, PhD, Καθηγητής Φαρμακολογίας – Κλινικής Φαρμακολογίας, Διευθυντής Εργαστηρίου Κλινικής Φαρμακολογίας, Τμήμα Ιατρικής, ΑΠΘ, είναι η προσπάθεια που οφείλει να καταβάλει κάθε ευνομούμενη κοινωνία για μεγιστοποίηση της ωφέλειας από το φάρμακο στο γενικό πλαίσιο μιας ορθής πολιτικής υγείας.
Έτσι η κυρίαρχη άποψη για τη διαμόρφωση πολιτικής φαρμάκου είναι ότι θα πρέπει να γίνεται μέσα από τη βάσανο της απόλυτης επιστημονικής/ τεχνοκρατικής αντίληψης, καθώς το φάρμακο είναι ένα «απολύτως» επιστημονικό/ τεχνολογικό προϊόν. Μήπως όμως αυτή είναι μια παραπλανητική γενίκευση;
Η Κλινική Φαρμακολογία είναι απαραίτητο συμβουλευτικό εργαλείο για τον καθορισμό πολιτικής φαρμάκου, ως η ιατρική ειδικότητα με αντικείμενο την έρευνα, την διδασκαλία, την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών για την ορθή χρήση των φαρμάκων για τον σκοπό αυτό.
Δηλαδή, αξιολογεί τις δράσεις -επιθυμητές και ανεπιθύμητες- των φαρμάκων και εφαρμόζει τα νεότερα ερευνητικά φαρμακολογικά δεδομένα στην κλινική πράξη ώστε να εξασφαλιστεί η βέλτιστη χρήση των φαρμάκων και να αποφευχθούν οι αλληλεπιδράσεις τους. Εξάλλου, είναι μια ειδικότητα που προάγει την τεκμηριωμένη ιατρική και την ορθολογική συνταγογράφηση μέσω της οποίας ο ιατρός μπορεί να επιλέγει την αποτελεσματικότερη και ασφαλέστερη θεραπεία για κάθε ασθενή εξατομικευμένα.
Τίθενται λοιπόν ορισμένα κριτήρια για την επιλογή της κατάλληλης φαρμακοθεραπείας, που ξεκινούν από την ίδια τη διάγνωση, τον καθορισμό του θεραπευτικού στόχου και για να καταλήξουν στην επιλογή μιας ομάδας αποτελεσματικών φαρμάκων βασιζόμενη σε κριτήρια και τελικά του «προσωπικού» φαρμάκου του ασθενή. Η απάντηση στα φάρμακα κάθε ατόμου εξαρτάται από τη αλληλεπίδραση αρκετών παραγόντων –γενετικών, ατομικών όπως η ηλικία, το φύλο, τα χαρακτηριστικά της νόσου, και εξωγενών όπως το κάπνισμα, η διατροφή, οι αλληλεπιδράσεις φαρμάκων.
Από την άλλη πλευρά, τα ίδια τα φάρμακα είναι διαθέσιμα στον επαγγελματία υγείας εφόσον πληρούν ορισμένα αυστηρά κριτήρια όπως είναι η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια, βάσει κλινικών μελετών· έτσι, σε συνδυασμό με τα παραπάνω ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενή και σε συνάρτηση με το κόστος τους να επιλέγονται σε κάθε περίπτωση. Ο επαγγελματίας υγείας αντλεί τις παραπάνω πληροφορίες από βασικές πηγές ενημέρωσης, δηλαδή τις κατευθυντήριες οδηγίες, τη λίστα βασικών φαρμάκων του Π.Ο.Υ. και εθνικές λίστες, αν και συχνά στις πρώτες υπάρχει ασυμφωνία.
Η οργανωμένη Πολιτεία είναι σημαντικό να αξιοποιήσει την ειδικότητα της Κλινικής Φαρμακολογίας ώστε να προσδιορίσει, ποια είναι τα «βασικά» (essential) φάρμακα που ικανοποιούν τις ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης της πλειοψηφίας του πληθυσμού, έτσι ώστε να διασφαλίζει ότι αυτά είναι διαθέσιμα οποιαδήποτε στιγμή, σε επαρκείς ποσότητες, στις κατάλληλες δοσολογικές μορφές και σε προσιτή τιμή.
πηγή: healthpolicycongress.g