Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Αυτή είναι η αλήθεια για τα Μη Υποχρεωτικώς Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΥΣΥΦΑ)

Τι αλήθεια εν τέλει συμβαίνει με τα ΜΥΣΥΦΑ;

Τι σημαίνει για την υγεία και την τσέπη των πολιτών η απελευθέρωση της διάθεσής τους εκτός φαρμακείων (σούπερ μάρκετ, κ.α.); Από που αυτή εκπορεύεται; Υπάρχουν συμφέροντα; Ποιος ο ρόλος της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ και του Συνδέσμου Εταιρειών Φαρμάκων Ευρείας Χρήσης; Πως σκοπεύει να κινηθεί ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος;

Ο ταμίας του ΠΦΣ κ. Ηλίας Χαλιγιάννης, σε συνέντευξή του στο inkomotini.gr απαντά και εξηγεί:


- «Ο χώρος της υγείας αποτελεί ένα από το πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κερδοσκοπικών ορέξεων κατά τη διάρκεια της κρίσης, με το φάρμακο να αποτελεί το βασικότερο πιόνι σε μία σκακιέρα συμφερόντων, με μόνιμα χαμένο παίκτη τον Έλληνα ασθενή».

- «Σε συνεργασία με την Ιατρική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, ξεκινάμε την εκπόνηση μελέτης με σκοπό την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων σε επίπεδο φαρμακοεπιδημιολογικής προσέγγισης, καθώς και την ανάπτυξη εργαλείων στην προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη πώληση φαρμάκων από άλλα κανάλια εκτός του φυσικού τους χώρου».

- «Ως φαρμακοποιοί έχουμε τόσο επιστημονικό όσο και θεσμικό καθήκον να αντισταθούμε με όσες δυνάμεις μας απέμειναν απέναντι στις ορέξεις των πολυεθνικών, στην προσπάθειά τους να αλώσουν πλήρως τον χώρο που τελείται το λειτούργημα της φαρμακευτικής περίθαλψης».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ κ. ΧΑΛΙΓΙΑΝΝΗ:

Τι ακριβώς συμβαίνει με την κατηγορία των ΜΥΣΥΦΑ; Με ποια κριτήρια αυτά χαρακτηρίζονται ως μη συνταγογραφούμενα;

Η διαρκής ανάγκη για περιστολή των δαπανών Υγείας, το μόνο που κατάφερε μέχρι σήμερα είναι να μετακυλύει συνεχώς όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του κόστους θεραπείας στον ασθενή, και λιγότερο στον ασφαλιστικό φορέα. Οι συνεχείς παρεμβάσεις στη λίστα των συνταγογραφούμενων-αποζημιούμενων από τον ΕΟΠΥΥ φαρμάκων, επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την τσέπη του Έλληνα ασθενή, αφού σε αρκετές περιπτώσεις, ο ίδιος, εξαναγκάζεται στην εξ’ ολοκλήρου αγορά του μέχρι πρότινος αποζημειούμενου από το Κράτος φαρμάκου. Η λίστα των Μη Υποχρεωτικώς Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων διαρκώς εμπλουτίζεται, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το φάσμα των φαρμάκων που διατίθενται χωρίς ιατρική συνταγή. Τα καθαρά οικονομικά κριτήρια που ορίζουν το ποια φάρμακα προτείνουν στον ΕΟΦ οι φαρμακευτικές εταιρείες, έτσι ώστε να προστεθούν στη λίστα των ΜΥΣΥΦΑ, επιβεβαιώνει και την πρόθεσή τους να συμπεριληφθούν σε μία επόμενη λίστα για την οποία ο ΟΟΣΑ από το 2013 φρόντισε να δημιουργήσει δια χειρός Χατζηδάκη μέσα από τη γνωστή «εργαλειοθήκη» που ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτησε αλλά υιοθέτησε πλήρως. Αυτή δηλαδή που συμπεριλαμβάνει τα φάρμακα τα οποία η διάθεσή τους θα πραγματοποιείται και εκτός των φαρμακείων. Μιλάμε λοιπόν για ισχυρά συμφέροντα τα οποία πιέζουν προς την απελευθέρωση. Τόσο της τιμής όσο και του χώρου διάθεσης.

Είναι πράγματι ασφαλή φάρμακα τα οποία μπορεί ο καθένας να λαμβάνει κανείς στα πλαίσια της «αυτοθεραπείας», χωρίς τη συμβουλή του ειδικού, όπως γινόταν μέχρι σήμερα; Κάτι τέτοιο φαίνεται να υποστηρίζει και ο ΕΦΕΧ.

Σίγουρα, ο όρος «αυτοθεραπεία» και «αυτοφροντίδα» δημιουργεί μία τάση αυτονομίας στη λήψη αποφάσεων περί της κατάστασης υγείας του καθενός, τον οποίο ευκόλως επικαλούνται αυτοί οι οποίοι επιθυμούν τη διεύρυνση της αγοράς των φαρμάκων τους σε άλλα κανάλια διανομής, για λόγους που εξυπηρετούν καθαρά τα οικονομικά τους συμφέροντα. Παράλληλα όμως, η αυτοθεραπεία δημιουργεί σύγχυση και παραπληροφόρηση. Γιατί λοιπόν χρειαζόμαστε τους εκπροσώπους της ιατρικής και τη φαρμακευτικής επιστήμης τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να γίνει γιατρός και φαρμακοποιός του εαυτού του, θα ρωτούσε εύλογα ο οποιοσδήποτε. Γιατί φυσικά, η πρόσβαση στο φάρμακο από μόνη της δεν είναι αρκετή αν δε συνοδεύεται από την ορθολογική του χρήση θα απαντούσαμε ευθέως ως φαρμακοποιοί. Είναι δύσκολο να φανταστούμε οτι οι κίνδυνοι από την αυξημένη χρήση φαρμάκων μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, χωρίς την κατάρτιση και την καθοδήγηση των φαρμακοποιών. Θα πρέπει όμως εδώ να ξεκαθαρίσουμε, οτι απο τη στιγμή που το φάρμακο παύει να χορηγείται από το χέρι του καθ’ ύλην αρμόδιου επιστήμονα, παύει να υφίσταται και ο όρος της «αυτοθεραπείας», δίνοντας τη θέση του σε αυτόν της «αυτενέργειας», με οτιδήποτε συνεπάγεται σε επίπεδο ανεπιθύμητων ενεργειών και πιθανών αλληλεπιδράσεων είτε με τροφές, είτε με άλλα φάρμακα, πράγμα το οποίο και καθιστά την απορρύθμιση της διάθεσης τους εκτός φαρμακείων, μία εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική για τη Δημόσια Υγεία. Κανείς άλλωστε δεν αμφιβάλει, οτι τα περισσότερα ΜΥΣΥΦΑ σήμερα, είναι τα συνταγογραφούμενα φάρμακα του χθες. Με έκπληξή μου μάλιστα διαπίστωσα οτι ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φαρμάκων Ευρείας Χρήσης (ΕΦΕΧ), σε πρόσφατο πόνημα του, για το οποίο θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις, από τη μία αναγνωρίζει τον κοινωνικό και επιστημονικό ρόλο του φαρμακοποιού αναδεικνύοντάς τον σε πάροχο υπηρεσιών και φροντίδας των ασθενών, και από την άλλη θέτει όρους φύλαξης και ασφάλειας των φαρμάκων αυτών στα σημεία που θα πωλούνται ελεύθερα εκτός! Το ρητορικό - κατά τη γνώμη μου -  ερώτημα που προκύπτει, είναι ασφαλώς αν ο ΕΦΕΧ επιθυμεί να μεταφέρει το φάρμακο στο super market με ή χωρίς φαρμακοποιό, καθώς η θέση του για το αν αυτό θα πρέπει να εκριζωθεί από το φυσικό του χώρο, είναι απολύτως ξεκάθαρη. Στο ίδιο “μανιφέστο”, ο ΕΦΕΧ, ορθώς ισχυρίζεται οτι η διεύρυνση της λίστας των ΜΥΣΥΦΑ, μειώνει σημαντικά τη φαρμακευτική δαπάνη. Επικαλούμενος μάλιστα μελέτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, έδειξε ότι η διεύρυνση της λίστας των ΜΥΣΥΦΑ κατά 5%, με μετατροπή συνταγογραφούμενων φαρμάκων σε ΜΥΣΥΦΑ, συμβάλλει στην ελάφρυνση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 160 εκατομμύρια ευρώ. Προσωπικά, θεωρώ περιττό και ανούσιο να εκπονείται μία μελέτη από πλευράς ΕΣΔΥ για να τεκμηριωθεί αυτό που υπαγορεύει η κοινή λογική και τα απλά μαθηματικά, οτι δηλαδή όσο χαμηλότερος είναι ο αριθμός των συνταγογραφούμενων φαρμάκων, τόσο χαμηλότερα θα κινείται και το κόστος σε επίπεδο φαρμακευτικής δαπάνης. Ακόμα όμως και αν αναζητήσουμε τη χρησιμότητα αυτής της μελέτης, πράγμα το οποίο και αμφισβητώ, εκτιμώ οτι πάσχει ως προς τις θεμελιώδεις συσχετίσεις, καθώς δεν συμπεριλαμβάνει τις επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών που θα φέρει το μέτρο της απελευθέρωσης των φαρμάκων εκτός των φαρμακείων. Ασφαλώς και δε θα μπορούσε να ενσωματωθεί η παράμετρος του κατά πόσο ένα τέτοιο μέτρο αυξάνει το φαινόμενο της πολυφαρμακίας και τις συνέπειες της, καθώς αντικείμενο μελέτης της ΕΣΔΥ αποτελεί αποκλειστικά το οικονομικό περιβάλλον της Υγείας. Λυπάμαι πραγματικά όμως που το Υπουργείο Υγείας, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, υιοθέτησε στο παρελθόν παρόμοιες μελέτες των εκπροσώπων της ΕΣΔΥ και όχι τις προτάσεις του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου - ΝΠΔΔ ως επιστημονικό φορέα και κατά το νόμο θεσμικό συνομιλητή και σύμβουλο της Πολιτείας στη χάραξη φαρμακευτικής πολιτικής.

Ποια η στάση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου από εδώ και στο εξής επάνω σε ένα σοβαρότατο ζήτημα που απασχολεί τη Δημόσια Υγεία όπως αυτό της επικείμενης απελευθέρωσης των φαρμάκων εκτός φαρμακείων;

Ως ΠΦΣ έχουμε κάνει τις απαραίτητες ενέργειες καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις στο Υπουργείο Υγείας, όσον αφορά την επιτακτική ανάγκη να τονιστεί η θεραπευτική χρήση των φαρμάκων, μέσα από προγράμματα, που σκοπό έχουν την επιμόρφωση του κοινού για τη σωστή και υπεύθυνη χρήση των Μη Υποχρεωτικώς Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων μέσα από τα φαρμακεία. Παράλληλα, και σε συνεργασία με την Ιατρική σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, ξεκινάμε την εκπόνηση μελέτης με σκοπό την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων σε επίπεδο φαρμακοεπιδημιολογικής προσέγγισης, καθώς και την ανάπτυξη εργαλείων στην προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη πώληση φαρμάκων από άλλα κανάλια εκτός του φυσικού τους χώρου. Ο χώρος της υγείας, αποτελεί ένα από το πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κερδοσκοπικών ορέξεων κατά τη διάρκεια της κρίσης, με το φάρμακο να αποτελεί το βασικότερο πιόνι σε μία σκακιέρα συμφερόντων, με μόνιμα χαμένο παίκτη τον Έλληνα ασθενή. Η απελευθέρωση των αγορών, αποτελεί βασικό επιχείρημα επάνω στο οποίο θεμελιώνεται μία παραπλανητική αναπτυξιακή λογική, όχι φυσικά γιατί προτάσσει την ανταγωνιστικότητα ως κινητήρια δύναμη της οικονομίας, αλλά γιατί η επιτευξιμότητα της στηρίζεται αφενός στην κοινωνική και θεσμική απορρύθμιση και αφετέρου στην απελευθέρωση των κερδοσκοπικών δυνάμεων που αναπόφευκτα εισβάλλουν όταν διαταράσσεται η ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία και τον κανόνα.

Θα υπάρξει αντίδραση από το κλάδο σας για μία ακόμη φορά; Θα δούμε και παλι απεργιακές κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών με κλειστά φαρμακεία;


Δυστυχώς, έχει παγιωθεί πλέον η αντίληψη στην ελληνική κοινωνία, οτι οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, δεν επιτρέπουν τη χάραξη μίας εθνικής πολιτικής από κανένα κυβερνητικό σχήμα αλλά την τυφλή υπακοή στις παράλογες μνημονιακές απαιτήσεις, η εφαρμογή των οποίων δημιουργεί την ψευδαίσθηση οτι ανταλλάσσει τη σημερινή λιτότητα με έναν υποσχόμενο μελλοντικό πλούτο, σε μία κοινωνία όπου η ίδια αίσθηση έκλειψης του μέλλοντος δημιουργεί πλέον συνθήκες απώλειας της ταυτότητας των επαγγελματικών κλάδων, συλλογική αδυναμία και μαζική ταπείνωση. Ως φαρμακοποιοί έχουμε τόσο επιστημονικό όσο και θεσμικό καθήκον να αντισταθούμε με όσες δυνάμεις μας απέμειναν, απέναντι στις ορέξεις των πολυεθνικών, στην προσπάθεια τους να αλώσουν πλήρως το χώρο που τελείται το λειτουργημα της φαρμακευτικής περίθαλψης.